حاشیه نشینی تاثیر منفی بر امنیت اجتماعی کشور دارد/ حاشيه نشين ها جزء مناطق مستعد ارتكاب جرم هستند

به گزارش عصرهامون، محله های کریم آباد، شیر آباد، همت آباد و بلوار رسالت از عمده نواحی حاشیه نشین کلانشهر زاهدان به شمار می رود که در آن شغل های کاذب به وفور دیده می شود.
وقوع خشکسالی های اخیر و در پی آن فقر و بیکاری در استان، همسایگی با کشورهای پاکستان و افغانستان، تمرکز و وجود امکانات نسبتا مناسب در زاهدان عمده دلایل مهاجرت از نقاط دیگر به مرکز استان و گسترش حاشیه نشینی در این شهر شده است. 
ضلع شمالی زاهدان عمده مکان اسکان حاشیه نشینان به شمار رفته که متاسفانه کیفیت زندگی در آنجا بسیار نامطلوب می باشد به طوری که حتی در بخش هایی از آن حتی آب شرب بهداشتی و برق وجود ندارد.
جواد مداحی کارشناس ارشد جامعه شناسی در این خصوص با تاکید بر اینکه حاشیه نشینی تاثیر منفی بر امنیت اجتماعی کشور دارد، اظهار کرد: حاشيه نشيني پديده اي اجتماعي است که به عنوان معضل اجتماعي مورد توجه جامعه شناسان شهري و ساير علوم مربوط به شهرسازي قرار گرفته است.   
وی افزود: به زعم آسيب شناسان اجتماعي، همه اشكال نابهنجاري هاي اجتماعي چون سرقت، قتل، قاچاق، خودكشي، فحشا، اعتياد و نظاير آن، چه به مثابه انحراف و چه در زمره بيماري يا اختلال، معلول شرایط  اجتماعي است که در مناطق حاشيه نشين نمود بيشتري مي يابند.
 

این کارشناس ارشد جامعه شناسی با اشاره به اینکه آسيب هاي اجتماعي ناشي از فقر و بيكاري، اعتياد و خريد و فروش مواد مخدر، ولگردي، دعوا و درگيري بسيار زياد است، ادامه داد:  از یک طرف حاشيه نشیني، نمودي از آسيب ها و انحرافات اجتماعي است و از سوی دیگر اعتياد و فروش مواد مخدر يكي از مسائل و آسيب هاي اجتماعي بحراني در مناطق حاشيه نشين به شمار می رود که با مشاهده ميداني در اين مناطق مي توان دريافت چهره بسياري از ساكنان اين مناطق به ويژه جوانان به اعتياد آلوده است.
 وی با بیان اینکه درکشور ايران جريان شهرنشيني در چندين سال گذشته، حاشيه نشيني را به دنبال داشته است، ادامه داد:  اين پديده در حال رشد  مشكلات اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، امنيتي و زيست محيطي فراواني را در كلان شهرهاي ايران به وجود آورده  و واقعيت ديگري را نيزکه بايد به عنوان عامل اساسي در رشد شهرنشيني جهان سوم و به ويژه كشور ايران مورد توجه قرار داد ميزان يا درصد بالاي مهاجرت از مناطق روستايي به شهرهاست.
مداحی با اشاره به اینکه تجمع مهاجران با فرهنگ هاي متعدد در حاشيه شهرها همراه با معضلات ناشي از فقدان اشتغال، منجر به بزهكاري ها و ايجاد مناطق تبهكاري مي شود، افزود:  مطالعات و تحقيقات جامعه شناسي شهري نشان داده است كه زندگي حاشيه نشيني با افزايش جرم زايي رابطة مستقيم و نزديكي دارد و گاهي اين رابطه دو سويه است؛ يعني حاشيه نشيني و جرم علت و پيامد يكديگرند.
وی بیان کرد: حاشيه نشين ها جزء مناطق مستعد ارتكاب جرم هستند، فقدان نظارت امنيتي كافي، وجود تعداد زيادي افراد نيازمند و بيكار، سطح پايين سواد، فقدان روشنايي كافي در معابر و وضعيت جغرافيايي بعضي مناطق، همه باعث مي شود مجرمان به راحتي در آنجا پناه گيرند و تا زماني كه اين عوامل زمينه ساز وجود داشته باشد، اين مناطق بالقوه جرم خيز خواهند ماند.
 

وی با اشاره به جو حاکم در مناطق حاشیه ای، گفت: احساس ناامني در محله، تنها به دليل جرايم خشونت آميز نيست بلكه نابهنجاري ها و رفتارهاي اخلال گرانه چون اعتياد، ولگردي، تكدي گري و سرقت، گذشته از اينكه عامل اصلي ترس و احساس ناامني عمومي هستند به نوبه خود زمينه رواج گسترده جرايم را نيز فراهم مي کند و می توان گفت حاشیه نشینی به مانند یک ساختمان مسکونی است چرا که همانگونه كه اگر قسمتی  از ساختمان تخریب شود و همچنان تعمير نشده رها گردد به زودي كل ساختمان دچار آسیب خواهد شد.
وی در ادامه اظهار داشت: در حوزه پیشنهادات می توان به تقویت نقش اعتقادات و  فضای فرهنگی اشاره کرد و بهره گیري از کانون هاي مذهبی و فرهنگی نظیر مساجد و مدارس می تواند در این مورد را هگشا باشد چراکه در بسیاري موارد می توان با تقویت اعتقادات مذهبی و همچنین ارتقاء سطح فرهنگ در این مناطق از بروز جرم و پرورش مجرمین جلوگیري کرد.
مداحی  با اشاره به نقش مهم ایجاد بستر مشارکت اجتماعی در این راستا  افزود:  تنها با مداخله مردم و شهروندان در فرآیند برنامه ریزي در مناطق حاشیه نشین در رویکرد شهرسازي مشارکتی است که می توان انتظار بهبود در وضعیت فعلی را داشت .
وی ادامه داد: از طریق فرهنگ سازي نیز می توان دیدگاه جاري حاشیه نشینان را نسبت به فضاهاي عمومی محله و مناطقی که در آن زندگی می کنند، تغییر داد و باید در نظر داشت که رویکردهاي فرهنگ مدار در سطوح مدیریتی ایران نیازمند مدارا و صبر بیشتري براي دستیابی به نتیجه مورد نظر هستند، چرا که تغییر باورها، عادات و عقاید یک ساختار اجتماعی آن هم با این تنوع فرهنگی در مناطق حاشیه نشین در کوتاه مدت میسر نمی شود و باید به حرکت هاي بلند مدت ومیان مدت اندیشید.
این کارشناس ارشد جامعه شناسی خاطر نشان کرد: در هر صورت باید ساکنین این مناطق بپذیرند که تنها خودشان هستند که می توانند با مساعی و مشارکت بیشتر در طی حرکت هاي عمومی به بهبود ساختار بپردازند.

 انتهای پیام/