نامه مسؤولان بسیج دانشجویی دانشگاه‌های سیستان و بلوچستان به نمایندگان مجلس

به گزارش عصرهامون، در متن نامه مسئولان بسیج دانشجویی دانشگاه‌های سیستان و بلوچستان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان و آزاد زابل آمده است: پیوستن به کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) صدمات جبران ناپذیری به حاکمیت ملی، امنیت غذایی، کشاورزان خرد و اقتصاد کشاورزان خرد و تنظیم بازار کشور وارد می نماید.
در این نامه آمده است: باتوجه به اینکه این کنوانسیون نیز همانند سند ۲۰۳۰طبق مستندات موجود در سایت« www.upov.int » یکی از زیر مجموعه ها سند توسعه پایدار سازمان ملل است و باتوجه به تأکیدات مقام معظم رهبری پیرامون سند توسعه پایدار، به نظر می رسد کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس باید با دقت بیشتری به این کنوانسیون می پرداخته و بپردازد.
این نامه می‌افزاید: این کنوانسیون، کشور را به سمت وابستگی حداقل 20 تا 25 ساله به بذرهای تراریخت سوق می دهد، دولت جمهوری اسلامی ایران مجاز به تنظیم بازار و بازگانی خود بدون حفظ حقوق بهنژادگر تحت حمایت این کنوانسیون نمی باشد. به عبارتی اعمال حاکمیت تنظیم بازار مشروط به حقوق بهنژادگر خارجی می گردد، دولت مکلف می گردد در زمان تودیع اسناد حداقل 15 جنس ارقام گیاهی جدید (بخوانید دستکاری شده ژنتیکی) را به اتحادیه مربوطه که مقر آن در ژنو است اعلام نماید. توجه بفرمایید تمامی این گیاهان ارقام اصلی کشاورزی است که بر سر سفره مردم قرار می گیرد. مهمترین آنها گندم، برنج، سویا، گوجه، پنبه و غیره می باشد.
در این نامه آمده است: کشور زیر بار 7 تعهد سنگین حقوقی در مقابل یک فرد یا کارفرمای او (کارفرمایان بذر و گیاه تراریخته عمدتا مونسانتو و راکفلر هستند. این به معنای دخالت آشکار در امنیت غذایی، بذر و کشاورزی کشور است.) می رود. این تعهدات عبارتند از: الف- با رعایت مواد (15) و (16)، اقدام های زیر در ارتباط با مواد رویشی قابل تکثیر رقم مورد حمایت، مستلزم مجوز بهنژادگر می باشد: (یک) تولید یا بازتولید (تکثیر)، (دو) آماده سازی به منظور تکثیر، (سه) عرضه برای فروش، (چهار) فروش یا بازاریابی دیگر، (پنج) صادرات، (شش) واردات، (هفت) ذخیره سازی برای هر یک از اهداف مذکور در جزءهای (1) الی (6) فوق.
در این نامه آمده است: بهنژادگر می تواند صدور مجوز خود را منوط به شرایط یا محدودیت هایی نماید، کشور حتی اگر بخواهد از کنوانسیون انصراف دهد باید حقوق مکتسبه بهنژادگر را تا پایان دوره اش تضمین نماید و در پایان در روز تودیع اسناد و تنفیذ کنوانسیون می بایست قوانین داخلی برای حمایت از حقوق بهنژادگر به تصویب رسیده باشد.
این نامه می‌افزاید: در اجرای کنوانسیون ذیل ماده 30، هرکشور مکلف به اصلاح قوانین داخلی خود در راستای انطباق با این کنوانسیون گردیده به طوری که در زمان تودیع اسناد قوانین داخلی همراستا به تصویب رسیده باشد. این ماده به منزله تغییر قوانین داخلی در جهت حقوق بیگانگان دارای حقوق انحصاری بذر تنظیم شده است. توجه بفرمایید که لایحه « حفاظت و بهره برداری از منابع ژنتیکی کشور» از صحن رای آورد ولی با نظر شورای نگهبان و عدم تمکین مجلس به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع شد.
در این نامه آمده است: باتوجه به موارد گفته شده و ایرادات و بار حقوقی این کنوانسیون به نظر می رسد مجلس باید به طور شفاف و با عدله هایی منطقی و منطبق بر قوانین کشور الحاق جمهوری اسلامی ایران به این کنوانسیون را بررسی و به مردم گزارش دهد،چرا که برای هر شخصی مهم است که بداند غذایی که می خورد از چه بدست آمده است .
در آخر، به نظر می رسد می توان با احیاء و اصلاح قوانین گذشته و تدوین قوانینی منطبق بر حمایت از تولیدکنندگان بذر بومی و شرکت ها دانش بنیان در زمینه تولید بذر بهینه علاوه بر تقویت دانشمندان و توسعه کسب و کار های بر پایه دانش، به یکی از قطب ها صادرات بذر در منطقه تبدیل شد.
لذا از شما بزرگواران و نمایندگان می خواهیم تا با چشمانی باز و هوشیارانه در مورد پیوستن جمهوری اسلامی ایران به این کنوانسیون تصمیم گیری بفرمایید. https://www.asrehamoon.ir/vdcjavevouqeyiz.fsfu.html