زندگی در جوار زباله و فاضلاب!/ از بازی کودکان در کانال های فاضلاب تا شیوع انواع بیماری ها پوستی و عفونی

به گزارش عصرهامون، حاشیه نشینی یکی از مشکلات دامنگیر شهرهای بزرگ است که در شهر زاهدان مرکز سیستان و بلوچستان با رشد فزاینده ای همراه بوده و بیش از ۳۰ درصد جمعیت و مساحت این شهر را به خود اختصاص داده است.
براساس نظر کارشناسان، بعد از مشهد زاهدان دومین شهر حاشیه نشین کشور محسوب می شود که این پدیده به دلیل نبود اشتغال پایدار، خشکسالی های دو دهه اخیر، فقر و غیره می تواند به وجود آمده باشد.
حال در بخشی از این حوزه ها مردم به دلیل عدم رسیدگی مناسب از سوی مسئولان، اجبارا باید در کنار فاضلاب و زباله و حیواناتی به مثل سگ زندگی کند و وضعیت بهداشتی آنها زیر صفر برسد.
غالب منازل احداث شده در این نقاط از شهر فاقد آب لوله کشی بوده و براین اساس حمام و چشمه های بهداشتی در این منازل به شکل ابتدایی و صحرایی بوده و سال هاست که نیازهای اولیه ساکنان این محلات به دست فراموشی سپرده شده است.
در این مناطق اغلب خانوارها تنها در یک یا دو اتاق زندگی می کنند، وجود مسیرهای روباز فاضلاب و فضاهای غیربهداشتی در سطح شهر که منجر به شیوع انواع بیماری ها شده از دیگر آثار فضایی و کالبدی حاشیه نشینی در این ناحیه شهری است.
جوانی جمعیت، بالا بودن نرخ بی سوادی، وجود خانوارهای فاقد سرپرست، تکثر افراد فاقد شناسنامه، عدم وجود نیروی کار متخصص، غلبه فعالیت های غیر رسمی بر رسمی از جمله معضلات حاکم بر این مناطق است.
محرومیت اولین واژه‌ای است که با ورود به منطقه رسالت زاهدان که مهمترین ورودی این شهر است به چشم می‌خورد و معماری در بنای این خانه‌ها و بهداشت در میان ساکنان جایی ندارد.
زندگی بر روی کوه آن هم وقتی از بالا چشم‌اندازی طبیعی و منظره‌ای زیبا را ببینی لذت خاص خود را دارد، شاید همه دوست داشته باشند به دور از آپارتمان‌نشینی در آنجا زندگی کنند اما اگر قرار باشد بر روی کوه‌های رسالت زاهدان زندگی کنیم و از این بالا شاهد زباله‌ های گردان، بازی کودکان پا برهنه در کنار فاضلاب و جوانان کج‌وکوله شده معتاد باشی، دلت می‌گیرد!
هیچ کس حتی مسؤولان برای خدمات‌دهی به ساکنان اینجا قدم از قدم بر نمی‌دارد مگر اینکه گاهی برای ارائه عملکرد به بالادستی‌ها بازدیدی از این منطقه داشته باشند و پس از گرفتن چند عکس تا سال بعد بروند و دیگر سری به آنجا نزنند.
اینجا محله‌ای در شهر زاهدان است که شاید مسئولان سالهاست آن را فراموش کرده‌اند، چهره رنگ و رو رفته این محله نشان از بی‌توجهی برخی مسئولان به این منطقه را دارد.
شنیدن نام محرومیت شاید برای برخی از مردم در حد یک کلمه باشد اما زمانی که به میان مردم این محله می رویم محرومیت را به معنای واقعی درک می‌کنیم.
سهم کودکان این محله ایستادن با پای برهنه بر روی کوه‌ها و کبوتر بازی است، کوچه‌های باریک و خاکی، زباله‌های رها شده و پراکنده، عبور کانال‌های فاضلاب از میان محله و کودکان پابرهنه چهره خوبی از این منطقه را در اذهان تداعی نمی‌کند و محرومیت خدمات شهری به وضوح در این بلوار نمایان است.
بازی کودکان در کنار کانال‌های فاضلاب انگار در این منطقه امری عادی شده و خانواده‌ها با تمام دلهره‌ای که از شیوع بیماری‌های مختلف دارند، بازهم ناگزیر نظاره‌گر بازی کودکان خود هستند.
اینها کودکانی هستند که با فقر و محرومیت مادرزادی بزرگ می‌شوند و فارغ از لذت زندگی و بازی و غیره بهترین دوران زندگی را در مظلومیت سپری می‌کنند.
مشکلات این قسمت از کلان شهر زاهدان آنقدر زیاد است که گویی بیماری لاعلاج گرفته و دیگر درمانی برای آن نیست، ساکنان این محله با همین زباله‌ها و بوی نامطبوع آن و انواع بیماری‌های ویروسی و انگلی، روزگار می‌گذرانند و صدای اعتراض آن ها هم به جایی نمی‌رسد.
مردم این منطقه از مسئولان نا امید شده اند و مطمئن هستند کسی به فکرشان نیست، چندی پیش و با ورود شهدای گمنام به این منطقه به تغییر رویه در کار مسئولان امیدوار شده بودند اما بعد از گذشت ماه ها، از این تغییر خبری نیست و به قول مردم، ما ساکنان بولوار رسالت جزو فراموش شدگان هستیم.
انتهای پیام//