تاریخ انتشار :دوشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۰۳
قلعه لادیز در منطقه اي نيمه كوهستاني بر فراز تپه اي طبيعي از جنس آهك و ماسه سنگ در حاشيه جنوبي رودخانه لاديز واقع شده است.
قلعه لادیز اثری تاریخی در قلب گردشگری سیستان و بلوچستان
به گزارش سرویس اجتماعی عصرهامون، به نقل ازپایگاه خبری لادیز؛ قلعه لادیز در منطقه اي نيمه كوهستاني بر فراز تپه اي طبيعي از جنس آهك و ماسه سنگ در حاشيه جنوبي رودخانه لاديز واقع شده است، تپه هايي كم ارتفاع؛ عمدتاً از جنس ماسه سنگ و آهك در سراسر اين منطقه پراكنده بوده و سيماي ناهمواري را به آن داده است، رودخانه لاديز كه 10 ماه از سال آب در  آن جاري است و نقش حياتي در اقتصاد و آباداني منطقه را ايفا مي كند، در ضلع شمالي اين اثر جريان دارد.
رودخانه لاديز تنها رودخانه دائمى منطقه مى باشد كه از به هم پيوستن سه مسيل عمده شامل: مسيل هاى سياه جنگل، ميانرود و سعدآباد در شمال حوضه حوالى روستاى برزيار به وجود آمده است، پوشش گياهي منطقه به استثناي حاشيه هاي مسير رودخانه، فقير بوده و محدود است به بوته هاي بياباني خودرو. حاشيه رودخانه داراي پوشش گياهي متراكمي شامل: درختچه هاي داز(نخل وحشي)، درختان بيد و علف های آبي است و باغات ميوه(عمدتاً انار) و نخل ديگر عناصر گياهي منطقه را تشكيل مي دهند. منطقه لاديز داراى آب وهواى خشك بوده و از نظر اقليم شناسى بر اساس طبقه بندى "دو مارتن" داراى اقليم خشك و نيمه بيابانى مى باشد.
اين اثر عبارت است از بقاياي يك قلعه كه بر روي يك تپه ماسه سنگي در حاشيه رودخانه لاديز به شكل مستطيل در جهت شرقي – غربي ساخته شده است، هم اكنون تنها بقايايي اندك از معماري آن باقي مانده كه بر روي يك تراس ماسه سنگي تخريب شده قرار گرفته است.
 
قلعه لادیز داراي ابعادي به طول 250 و عرض 50 متر است و بالاترين ارتفاع آن نسبت به زمين هاي اطراف 15 متر مي باشد،. بخش شمالي قلعه كه مشرف به رودخانه است، به دليل پايين بودن سطح رودخانه نسبت به اطراف مرتفع تر به نظر مي رسد. تمام ارتفاع آن از سطح زمين هاي اطراف به دليل معماري آن نيست و بيشتر متعلق به تراسي است كه سازه ها بر روي آن شكل گرفته اند. به طوري كه ديوارهاي قلعه حدود 5 متر و خود تراس 10 متر ارتفاع دارد.
سازه هاي كنوني قلعه آسيب زيادي ديده ولي از لحاظ نوع معماري برجاي مانده و تعداد اتاق ها و همچنين محل قرارگيري آن، مي توان متوجه شد كه در گذشته از رونق خوبي برخوردار بوده و نسبت به منطقه داراي اهميت
استراتژيكي بوده است. راه دسترسي به قلعه از سمت جنوب است كه داراي شيب ملايمي مي باشد، به نظر مي رسد وجود آب كافي و زمين مناسب براي كشاورزي، در دوام و رونق قلعه در گذشته مؤثر بوده است.
سازه هاي اين قلعه با مصالح سنگ و خشت و ملاط گل ساخته شده اند. سنگ در بخش پاييني ديوارها همراه با ملاط گل بكار رفته و از نوع قلوه سنگهاي بزرگ و تيره رنگي است كه در منطقه موجود مي باشد.
 
بخش هاي فوقاني ديوارها با خشت ايجاد شده و هم اكنون به دليل آسيب فراوان نمي توان نوع سقف و فرم كامل فضاها را تشخيص داد؛ ولي با توجه به بخشهاي باقي مانده، مي توان حدس زد كه برخي از سردرها به
صورت جناغي ايجاد شده اند، همچنين با وجودي كه سطح تراس هموار است ولي چندوجهي بودن آن در پراكندگي اتاق هاي قلعه تأثير داشته است. نكتة ديگر در مورد اين قلعه وجود يك چاه (حفره) نسبتاً عميق با قطر دهانه در حدود 5متر!! در بخش غربي قلعه است كه هم اكنون فرو ريخته و با وجود همجواري با رودخانه، كارآيي آن مشخص نيست.
همچنين به نظر مي رسد كه اطراف قلعه نيز يك ديوار دفاعي مشابه ساختار خانه ها احداث شده است، اين ديوار نه در اطراف تراس مذكور، كه بقاياي آن درست بر روي لبه پرتگاه صخره يا تراس قابل مشاهده مي باشد. با توجه به تكه تكه شدن تراس ماسه سنگي (آهكي) در اثر طغيان رودخانه و عوامل طبيعي ديگر(شايد زلزله)كه قلعه بر روي آن ساخته شده است؛ ميتواند يكي از عوامل اصلي متروكه شدن آن بوده باشد.
 

 
سفال تنها داده فرهنگي منقول به جاي مانده از سطح اثر است كه تنوع و تراكم اندكي برخوردار است. سفال هاي موجود در سطح و پيرامون اين اثر را ميتوان بر مبناي نوع پوشش به دو گروه تقسيم کرد: 1- سفال لعابدار 2- سفال بدون لعاب و داراي پوشش گلي. سفال هاي لعابدار از تراكم بسيار اندكي برخورداد بوده و در ميان نمونه هاي جمع آوري شده دو نوع سفال ديده مي شود كه عبارتند از: سفال داراي لعاب لاجوردي منقوش با رنگ نقش آبي و خميره قرمز و سفال داراي لعاب شيش هاي به رنگ قهوهاي روشن. اين سفال نيز منقوش بوده و رنگ نقش آن سياه است.
 
سفال هاي بدون لعاب از تراكم بيشتري برخوردار هستند و داراي پوشش گلي قرمز بوده و با توجه به نوع تزئين در دو گروه ساده و منقوش قابل تقسيم هستند، سفال هاي تزئين دار(منقوش) نيز از دو گونه منقوش رنگي و
شياردار هستند. سفال هاي منقوش داراي رنگ نقش حنايي بوده و عبارتند از نيم دايرههاي موازي تو در تو.
 با توجه به بقاياي اثر، نوع معماري و سفالهاي به دست آمده؛ براي اين اثر دوران تاريخي(اشكاني- ساساني) و دوران اسلامي ميانه و متأخر پيشنهاد مي شود.

انتهای پیام// https://www.asrehamoon.ir/vdchkwnzq23nvwd.tft2.html
نام شما
آدرس ايميل شما