عکاسی پرتره شاخه‌ای شگفت انگیز از عکاسی محسوب می‌شود که در آن باید نمای بزرگ‌تری از سوژه را نسبت به کل عکس در برگیرد.

به گزارش عصرهامون؛ به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، عکاسی پرتره و عکاسان پرتره همانند آینه‌ای می‌ماند که به تفسیر و توصیف چهره افراد می‌پردازند و هراندازه که عکاسان بتوانند این تصویر را به بهترین صورت نمایش دهند میزان حرفه ای بودنشان اثبات می شود، اما چطور می توان یک عکس پرتره خوب گرفت و برای گرفتن چنین عکسی دوربین ما باید چه تنظیماتی داشته باشد؟! عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی محسوب می شود که که در آن از چهره انسان عکس‌برداری می‌شود و می توان آن را یکی از مشهورترین انواع عکاسی دانست که هم در بین عکاسان آماتور و هم حرفه‌ای انجام می‌شود. این نوع عکاسی در زمینه‌های شخصی مثل عکاسی از دوستان، افراد خانواده و حتی خود عکاس نیز انجام می‌پذیرد. یک عکاس پرتره حرفه‌ای با استفاده از تکنیک‌های عکاسی مثل استفاده از نور، رنگ‌ها و ترکیب بندی، عکس‌های با کیفیتی می‌گیرد.
از آنجایی که پرتره نگاری بیشتر معطوف به عکس از انسان‌ها می‌شود چند سال پیش معادل نادرست"تک چهره" برای واژه‌ی پرتره باب شد که به دلیل گویا نبودن و نامناسب بودن آن خیلی زود منسوخ گردید. پرتره در حقیقت باید نمای بزرگ‌تری از سوژه را نسبت به کل عکس در برگیرد تا امکان بررسی و مطالعه موضوع اصلی برای مخاطب میسر شود.
انواع عکاسی پرتره

•  پرتره تمام قد
  پرتره پرسنلی
  پرتره هنری
  پرتره سیاسی
  پرتره تبلیغاتی
  پرتره خانوادگی
  
  سوژه در عکس پرتره

 

• پیش از هر چیزی باید بدانید که عکس پرتره با سوژه ارتباط تنگاتنگی دارد.
  چنانچه بتوان با سوژه گفت‌و‌گو کرد بهتر می‌توان به حرکات و رفتار‌های شخصی وی پی برد.
  برای تهیه پرتره‌ای خوب این موارد تأثیرگذار است.
  زاویه دوربین نسبت به سوژه و لنز مورد استفاده نیز باید به درستی انتخاب شود.
  فاصله کانونی لنز‌های استفاده شده باید به درستی تعیین شود.
  عمق میدان در لنز‌های تله نسبت به لنز‌های نرمال تفاوت آشکاری دارد که باید به آن توجه کرد.

• پیشنهاد می‌شود که برای گرفتن عکس پرتره، از دیافراگم باز استفاده شود تا عمق میدان کمتری دیده شود.
  در این صورت سوژه در تصویر برجسته‌تر شده و پس زمینه محو و بی اهمیت جلوه می‌کند.
  تأکید بر وضوح بالای پس زمینه در فضای باز به طرز باورنکردنی سوژه را بی اهمیت جلوه می‌دهد.
  موقعیت سوژه، پس زمینه و حالت سوژه بر کادر بندی و عکاسی یک پرتره استثنایی اثر گذار است.
  در مورد دیافراگمی که ترجیح می‌دهید استفاده کنید تصمیم گیری نمایید.
  برای پیش زمینه خارج از نقطه کانونی از دیافراگمی مانند f/۱.۴ استفاده کنید.
  اگر به پیش زمینه بیشتری در نقطه کانونی یا عکس شفاف‌تری نیاز دارید.
  در بیشتر موارد از دیافراگمی استفاده کنید که دو یا سه نقطه بیشتر از حداقل دیافراگم است و شفاف‌ترین نقطه لنزها است.
  برای مثال لنز‌های f/۲.۸ در نقاط تقریبی f/۵.۶ تا f/۸ شفاف‌ترین هستند.
  اگر کمی پیچیده شد، می‌توانید سوالات خود را در قسمت نظرات مطرح کنید.
  در نظر داشته باشید که همه پرتره‌ها در استودیو گرفته نمی‌شود و این موضوع در فضای باز بیشتر دیده می‌شود.
  عکاسان حرفه‌ای پرتره با زیر نظر گرفتن و سرعت عمل بالا، هر تغییر کوچک چهره شخص را در عکاسی مورد توجه قرار داده و بهترین حالت را عکاسی می‌کنند.
  تشخیص خصوصیات فردی برای ثبت بهترین حالت شیوه هوشمندانه‌ای است.

• بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از چهره در نور طبیعی یا فلش دوربین مطرح خواهد شد.
  ترفند‌هایی که مطرح می‌شود هم برای کسانی که تازه کار هستند و هم افراد متخصص مفید خواهند بود.
  عکس گرفتن در نور طبیعی متداول‌تر است بنابراین با این تنظیمات در دوربین شروع خواهیم کرد.
  پیشنهاد می‌کنیم که دوربین تان را در وضیعت تنظیم دستی قرار دهید تا کنترل در دستتان باشد.
  البته زمان بیشتری برای گرفتن عکس نیاز خواهد بود، اما مسلما این شما هستید که در مورد کیفیت عکس نهایی قضاوت خواهید کرد نه دوربین‌تان.


 

• در این نوع عکاسی ابتدا، ISO خود را انتخاب کنید که معمولا در نور طبیعی پایین‌ترین مقدار است، ISO ۱۰۰ روی بیشتر دوربین‌ها فعال است.
  بعضی دوربین‌های Nikon دارای ISO پایین تری هستند و به شما این امکان را می‌دهند که ISO طبیعی را از ۶۴ انتخاب کنید.
  تا جای ممکن ISO را در پایین‌ترین مقدار قرار دهید تا از نویز اضافه جلوگیری کنید.

• پس از تنظیم ISO و تصمیم در مورد دیافراگم گام بعدی تنظیم سرعت شاتر است.
  پس در ابتدا عکس امتحانی بگیرید و نمایشگر LCD دوربین را نگاه کنید.
  مطمئن شوید که هیستوگرام تان بدون اینکه هایلایت در عکس به درستی تنظیم شده است.
  قانون کلی این است که سرعت شاتر را دوبرابر طول کانونی لنزهایتان قرار دهید.
  برای مثال اگر از لنز‌های ۱۰۰mm استفاده می‌کنید حداقل سرعت شاتر ۱/۲۰۰ باشد تا دوربین نلرزد و عکس مات نشود.
  البته استثنا‌هایی برای این قانون وجود دارد.
  اگر از سه پایه استفاده می‌کنید یا دوربین را ثابت گذاشته اید یا اینکه از لنز‌هایی استفاده می‌کنید که توانایی ثبات سازی عکس را دارند، می‌توانید با سرعت شاتر پایین‌تر عکس بگیرید.

• زمانی که قصد عکاسی با دوربین فلاش دار را دارید شرایط کمی تغییر می‌کند.
  سرعت نور در کفشک دوربین پایین‌تر است و نورافکن‌های بزرگتری وجود دارند.
  البته نورافکن‌های دیگری هم هستند که عملکردشان فرق می‌کند.
  بعضی سیستم‌های نورافکن به شما این اجازه را نمی‌دهند که عکسی با سرعت شاتر بیشتر از ۱/۲۰۰ بگیرید (سرعت همزمان دوربین).
  سایر تنظیمات نورافکن این امکان را فراهم می‌آورند که از حالت همزمانی سرعت بالا برای عکس گرفتن در سرعت شاتر ۱/۸۰۰۰ استفاده کنید.
  اگر بیشتر عکس‌های چهره را در محیط بیرون انجام می‌دهید بهتر است از نورافکن‌هایی مانند Godox AD۶۰۰ Pro استفاده کنید.
  Godox AD۶۰۰ Pro امکان هماهنگی در سرعت بالا را فراهم می‌آورد و کمک می‌کند که سرعت شاتر به بیش از ۱/۸۰۰۰ برسد.
  اگر نورافکن کنونی تان امکان عکس گرفتن در بیش از ۱/۲۰۰ را ندارد، می‌توانید از یک فیلتر مانند B+W ۳-Stop ND استفاده کنید تا سرعت شاتر را به ۱/۲۰۰ برسانید و دیافراگمی را بکار ببرید که سه برابر بزرگتر است.
  برای مثال با فیلتر سه نقطه ND می‌توانید در عوض f/۸ از f/۲.۸ استفاده کنید.
  موضوع مهم دیگری که باید در ذهن داشته باشید این است که اگر در محیط بیرون عکس می‌گیرید بهتر است که نزدیک به زمان طلوع یا غروب آفتاب باشد تا نور شدید نباشد.
  تصویر بالا یک سال قبل از غروب گرفته شده و نور مناسبی به چهره سوژه تابیده است.
  اگر به نور کمتر نیاز دارید در میانه روز عکس نگیرید.

• ترفند آخر، تنظیم میزان شفافیت نمایشگر LCD دوربین در ۴ یا ۵ است.
  مطمئن شوید که شفافیت آن به صورت خودکار تنظیم نشده است.
  زیرا با تغییر مداوم شفافیت نمایشگر LCD، برآورد میزان نوردهی به تصویر مشکل خواهد شد.
  تنظیمات دوربین تان را کنترل کنید و میزان شفافیت نمایشگر LCD را به صورت دستی تنظیم نمایید و در عکس‌های بعدی هم از آن استفاده کنید.