با ما همراه شوید با روایتی تلخ از رنج ۱۲ ساله پیرزن سیستانی؛ پیرزنی که فقر و تنگدستی، علاوه بر زیبایی صورت، دنیایش را هم از او گرفته. سهم ناز بی بی قصه ما از همه این جهان یک اتاق تنگ و تاریک ۶ و نیم متری با دیوارهایی سیمانی است.

به گزارش عصرهامون به نقل از  پایگاه خبری اوشیدا؛ کنج اتاق تاریکی هر از گاهی بهوش می آید و طلب جرعه ای آب و یا نان می کند و دوباره از فرط خستگی به خواب عمیقی که شبیه به بیهوشی است می رود.

داستان ناز بی بی روایت تلخی از زندگی در روستایی محروم در شمال استان سیستان و بلوچستان است که تصور آن نفس هر اهل انصافی را چون سینه آزرده مردم سیستان تنگ کند.

از سمت شهرستان هیرمند به زهک که بروید تابلو روستای "امیر نظام" را مشاهده میکنید روستایی با مردمان صبور و رنجدیده؛ این روستا که از توابع شهرستان زهک محسوب می شود، برای رسیدن به آن باید مشقت های زیادی کشید تا داستان زندگی پیرزنی را شنید که اکنون بدون نیاز به همراهانش نمی تواند به حیاط خود ادامه دهد.

او را "ناز بی بی" صدایش می کنند، سن و سالی از او گذشته و درون یک اتاق ۶ و نیم متری با دیوار های سیمانی که یک طرفش ویلچر اجاره ای قرار دارد دراز کشیده است.

۱۲ سال است که دنیای ناز بی بیبا اجاق گازی کهنه، چند دست رخت خواب قدیمی و مختصر قوت و جرعه ای آب در در این اتاق تنگ و تاریک، طی می شود. او برای بیدار ماندن و تسکین درد هایش نیاز به داروهایش دارد؛ قرص و شربت هایی که برای تهیه آن با مشکل مالی روبروست و از توان مالی او خارج.

با وجود اینکه اتاق های خانه اش کوچک و دلگیر است اما حیاط خانه بزرگ و با صفاست، دخترش و عروس ناز بی بی اکنون بیش از یک دهه است که پرستاری مادرشان را می کنند.

اما مهم ترین درد ناز بی بی پس از مرگ شوهرش زخم روی صورتش است که هر روز بزرگتر می شود و خون ریزی می کند و مجددا توسط داروهایی که مصرف می کند خشک و چند روز بعد دوباره سرباز می کند.

زخم به قدری بر روی بینی ناز بی بی نفوذ کرده است که گویا گذشت زمان می تواند بینی او را از بین ببرد او این روزها نمی تواند به خوبی تنفس کند و طوفان های سیستان و ریز گردها بر غم او افزوده است.






زلیخا عروس او و همه کاره آن منزل است او هم جوانی اش را به پای مادر شوهرش گذاشته و مهر مادر و فرزندی بین آنها برقرار است. زلیخا میگوید ناز بی بی علاوه بر مادر شوهر، زن دایی اش هم محسوب می شود.

او با شرم و حیایی روستایی ابتدا از اینکه همه ماجرا را به خبرنگار ما بگوید خجالت می کشید اما غصه های چندساله سکوتش را شکست.

زلیخا نمی داند جریان زخم روی صورت مادر شوهرش از چیست اما می گوید که بیش از ۱۲ سال است که این زخم به وجود آمده و هیچ گاه به پزشک متخصص مراجعه نکرده اند.

زلیخا ادامه می دهد : چند باری برای درمان به زابل رفته ایم اما پزشکان نام بیماری را به ما اعلام نکرده اند و هر وقت برای او دارویی جدید تجویز می کنند اما خبری از بهبودی نیست.

عروس این خانه کوچک آهی از سر مشکلات مالی که با آن دست و پنجه نرم میکند میکشد و با نگاهی پر از معنا به ناز بی بی ادامه میدهد؛می دانیم که باید به پزشک متخصص مراجعه کنیم اما این امر از توان مالی ما خارج است، شوهرم معتاد بود و سال ها پیش به دلیل اینکه نمی توانست خرجی ما را بدهد منزل را ترک کرد.

زلیخا که حالا سفره دلش باز شده بود و با لرزشی که در صدایش وجود داشت ادامه داد: دو تا از پسرانش شناسنامه ندارند و برای اینکه دستگیر نشوند بیرون از روستا نمی روند.

وی گفت: چند باری برای کارگری به زابل رفته اند اما هر بار توسط ماموران دستگیر و به کشور افغانستان فرستاده شده اند که با تلاش و پیگیری ریش سفیدان روستا آنها را برگردانده ایم.




زلیخا راست می گوید اگر فردی نتواند هویت ایرانی اش را در منطقه سیستان تایید کند به کشور افغانستان فرستاده می شود دلیل این کار نیز این است که مهاجران بسیاری از افغانستان به صورت غیرمجاز به ایران می آیند تا در ایران بتوانند کار کنند و پول برای خانواده خود بفرستند.

اما ایرانی های بسیاری نیز وجود دارند که به دلیل عدم اخذ شناسنامه توسط پدرانشان آنها هم نتوانسته اند هویت ایرانی بگیرند اما می توانند از طریق DNA و تایید ریش سفیدان روستا نامه ای به عنوان ایرانی بودن دریافت کنند.

زلیخا که برای چندمین بار پتو را روی ناز بی بی می کشد ادامه داد : مشکلات مالی فشار بسیاری بر روی خانواده و شرایط نگهداری مادر شوهرم آورده است ، تنها من از این خانواده یارانه می گیرم و این ۴۵ هزار تومان کفاف زندگی در یک ماه را نمی دهد.

وی بیان داشت: از بقالی روستا چند باری مواد غذایی به عنوان قرض گرفته ام اما مدتی بعد صاحب بقالی نیز به دلیل اینکه در کارت یارانه پول کمی واریز می شود از دادن نسیه خودداری می کند.

او میگوید حدس برخی از مردم روستا بر این است که ناز بی بی سرطان پوست دارد اما پزشکان متخصص هنوز او را ویزیت نکرده اند تا بیماری پیرزن را تشخیص دهند.

زلیخا می گوید که پای چپ ناز بی بی هم فلج است و دچار زخم بستر شده است، او میگوید ناز بی بی توان رفتن به سرویس بهداشتی و بیرون رفتن را ندارد همچنین ویلچر را یک معلم به عنوان امانت در اختیار او گذاشته است.

زلیخا از نایلون به عنوان پوشک برای مادرشوهر استفاده می کند چرا که خریداری یک پوشک برای آنها گران در می آید تازه هم آنها منبع درآمدی کافی برای خورد و خوراک خود را ندارند چه برسد به پوشک!!





با زلیخا صحبت کردم و گفتم امیدش را به خدا از دست ندهد ایرانی ها بهترین مردم جهان در کمک به همنوع هستند حتما برای کمک به ناز بی بی هم افراد بسیاری تمایل پیدا خواهند کرد.

از منزل برای خداحافظی خارج شدم که چشمم به پسری با دست فلج افتاد. زلیخا گفت: این پسر همسایه مان است و معلول ...

انگار سایه فقر و نبود پزشک بر سر این روستا بیش از جاهای دیگر سنگینی می کند.


تصاویر بیشتر را اینجا ببینید

انتهای پیام/