وزیر کشور دو بار در چند روز گذشته از سیر نزولی کرونا سخن گفت؛ اقدامی که سوءتفاهم و عادیانگاری عاید جامعه کرد؛ در این صورت، تلاش دولت، تلاشی عبث و حکایت آب در هاون کوبیدن خواهد بود که مقصر اول و آخر آن بجز دولتمردان کس دیگری نخواهد بود.
به گزارش عصرهامون به نقل از راه دانا؛ برنامه "تیتر امشب" یکشبه شب، (هشتم آذر ماه) میزبان عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور و فرمانده قرارگاه عملیاتی مبارزه با کرونا بود. این نشست به بهانه بررسی تعطیلیها و محدودیتهای دو هفتهای تهران و شهرها و شهرستان هایی بود که در بحران کرونا به وضعیت قرمز رسیده بودند.
رحمانی فضلی در این برنامه پس از تشریح و توضیح درباره اقدامات انجام شده، تحلیلی از وضعیت مبتلایان به کرونا ارائه می دهد که در جای خود قابل بحث است.
وزیر کشور در آغاز سخنانش میگوید: این تعطیلیها هزینههای بسیار زیادی دارد اما دولت تلاش میکند تا بخشی از خسارت را جبران کند. ما با موضوع جان مردم و سلامتشان مواجه هستیم.
وی ادامه میدهد: امروز ۸۰۰ هزار نفر مبتلا شده اند و حتی اگر بگوییم ۱.۶ میلیون مبتلا هستند، میشود دو درصد از جمعیت ایران و همه این کارها و محدودیتها برای ۲ درصد کل جمعیت است. چون ۹۸ درصد مردم کشور سالم هستند اما اگر همین ۲ درصد را کنترل نکنیم، همه آن ۹۸ درصد مابقی هم مبتلا خواهند شد.
فرمانده قرارگاه عملیاتی مبارزه با کرونا در ادامه می گوید: مرحله اول اقدامات، همکاری مبتلایان است و مرحله دوم، همکاری سایر مردم برای انجام دستورالعملها است. هر چقدر در کنترل و شناسایی آن ۲ تا ۳ درصد مبتلا نسبت به کل جمعیت کشور موفق شویم میتوانیم برای آن ۹۷ تا ۹۸ درصد افراد سالم محدودیتها را کاهش دهیم.
رحمانی فضلی روز گذشته( 10 آذر ماه) هم درحاشیه جلسه کمیته اطلاع رسانی قرارگاه عملیاتی ستاد ملی کرونا باز هم اظهارات خود را در رابطه با دو- سه درصد از هموطنان بیماری که جامعۀ هدف محدودیتهای دولت هستند، میگوید: مجموعه افرادی که در بالاترین، بدترین و ریزترین نگاه داریم شامل ۳ درصد مردم میشوند و در واقع کمتر از این است و به آن معناست که ۹۷ درصد مردم ما در این خصوص هیچ نگرانی ندارند و سالم هستند.
وی اضافه میکند: تمام هم و غم ما باید این باشد که این سه درصد را مراقبت کنیم و خود این سه درصد از خودشان مراقبت کنند تا آن ۹۷% بتوانند به راحتی و بدون دغدغه به زندگی خودشان ادامه دهند.
رحمانیفضلی عنوان میکند: به خاطر این سه درصد مجبور میشویم ۹۷ درصد را هم در شرایط خاص قراردهیم، مغازهها را میبندیم، فعالیتها را محدود میکنیم، رفت و آمدها و تجمعها محدود میشود نگرانی و استرس برای مردم ایجاد میشود.
وی در ادامه میگوید: برای این ۹۷ درصد مردم سادهترین کوتاهترین و موثرترین راه این است که ماسک بزند، فاصله اجتماعی را رعایت کنند، در تجمعات تا حد امکان امکان شرکت نکنند.
با خواندن اظهارات فوق این نکته عاید خواهد شد که جناب وزیر کشور یکه و یکتنه تکلیف همه چیز را روشن فرموده! مخلص کلام وزیر این است: دو درصد از جمعیت کل کشور مبتلا به بیماری کرونا هستند و باید در خانه بمانند و 98 درصد دیگر به راحتی به زندگی خود ادامه دهند.
با اینهمه اظهارات وزیر در دو برنامه یاد شده مشمول ذکر چند نکته و طرح چند سوال است که در ادامه، به ذکر اهم آنها بسنده خواهد شد؛
یکم: همانگونه که در ابتدا اشاره شد، اظهارات جناب وزیر قیاس معالفارق است. وی: در بخشی از اظهاراتش می گوید: امروز ۸۰۰ هزار نفر مبتلا شده اند و حتی اگر بگوییم ۱.۶ میلیون مبتلا هستند میشود دو درصد از جمعیت ایران و همه این کارها و محدودیتها برای ۲ درصد کل جمعیت است.
این در حالیست که بارها از مسئولان بهداشت و درمان کشور و متولیان مبارزه با کرونا شنیده ایم که رویکرد دولت و ستاد ملی مقابله با کرونا، رویکردی پیشگیرانه است. گذشته از آن با نگاهی به توصیه هایی که در مدت زمان شیوع کرونا در رسانه ها به مردم شده می توان به روشنی به مواضع دولت پی برد که در وهله اول تلاش میکند که از ابتلای حداکثری جامعه پیشگیری کند.
دوم: در گزارشی که 9 آذرماه در راه دانا با تیتر " اعلام نتیجه محدودیتها؛ خطایی که باز تکرار شد/ گرای معکوس مسئولان و احتمال اوج گیری دوباره کرونا" به این مهم پرداخته شد که از اظهارات مسئولان، سوءتفاهم و عادی انگاری عاید جامعه خواهد شد و همین امر تمام رشتهها را پنبه خواهد کرد. در این صورت تلاش دولت، تلاشی عبث و حکایت آب در هاون کوبیدن خواهد بود که مقصر اول و آخر آن بجز دولتمردان کس دیگری نیست. در این رابطه به همین وجیزه بسنده می شود و چند و چون این مدعا را در گزارش یاد شده ارجاع می دهیم.
سوم: وزیر در بخشی از سخنانش میگوید: "خود این سه درصد[مبتلایان به کرونا] از خودشان مراقبت کنند تا آن ۹۷درصد بتوانند به راحتی و بدون دغدغه به زندگی خودشان ادامه دهند." ایکاش جناب وزیر میدانست که خانه نشینی بی بی از غم بیچادری است. یعنی بیرون رفتن آن دوسه درصد هموطنی که مبتلا به کرونا هستند، نه برای تفریح و تفرج بیرون از خانه است و نه آنان قصد مبتلا کردن دیگر شهروندان را دارند. ناگفته پیداست که آنان غم نان دارند. بنابراین بهتر نبود که آقای وزیر در مطالعات و ملاحظات ملوکانه خود وضعیت معیشت این گروه را مد نظر قرار میداد؟ بی تردید با تدابیری همچون پرداخت وام های بدون بهره و مساعدت هایی از این دست می شد وضعیتی را رقم زد که مبتلایانی که به جز درد و رنج بیماری، در این وانفسای گرانی ها درد معیشت دارند، با خیال راحت در منازل خود قرنطینه شوند؛ تا از این رهگذر با یک تیر چند نشان زد و جامعه را از شر این بلای نوظهور ایمن نگاهداشت!
چهارم: در بخشی از اظهارات وزیر آمده: "اگر همه نیروهای قهریه را هم پای کار بیاوریم باید بگویم که ده درصد مغازهها هم تعطیل نخواهد شد" چنین اظهار نظری برای وزیری که بخشی از تامینات امنیتی را به عهده دارد، عجیب نیست؛ بلکه اعجاب برانگیز است! چرا که کاملا صریح و مستقیم به مردم گفته می شود که تمام توان ما در نظارت و اعمال قانون تنها 10 درصد است!
بقیه ناگفته ها را خود بخوانید از این مجمل!
پنجم: باید کاملا صریح، روان و بی پرده به دولتمردان متذکر شد که بیماران کرونایی بی احتیاطی کرده اند نه جنایت! تازه بسیاری از آنان مرتکب بی احتیاطی هم نشده اند و بدبیاری آورده اند. چرا که در بخشی از اظهارات وزیر کشور آمده: ...به خاطر این سه درصد[بیمار کرونایی] مجبور میشویم ۹۷ درصد[ مردم سالم] را هم در شرایط خاص قرار دهیم، مغازهها را میبندیم، فعالیتها را محدود میکنیم، رفت و آمدها و تجمعها محدود میشود نگرانی و استرس برای مردم ایجاد میشود.
بهتر است دولتمردان بدانند که بخشی از بیماران بیگناه بخاطر بی کفایتی برخی از مدیران بیمار شده اند. بطور مثال وقتی مسئولانی هیجان زده که پاییز نیامده جوجه اقدامات عقیم خود را شمارش کرده و قبل از پایان موعد دو هفتهای از روند نزولی بیماری کرونا سخن به میان آوردند؛ کاملا طبیعی است که برای بخش اعظمی ازجامعه سوء تفاهم بوجود آید که خطر رفع شده و به دنبال رفع گرفتاری خود بروند؛ همچنانکه درصدی از جانباختگان عزیزی که به واسطه شیوع این بیماری جان به جان آفرین تسلیم کردند، بخاطر ندانمکاری و اهمال در انجام باید هایی بوده که پشت گوش انداخته شده یا بخاطر چرتکهانداز هایی بوده که فکر سود و زیان ارحج تر از حیات آنان بوده است.
در اظهارات وزیر و سایر دولتمردان هموارهتوپ در زمین مردم بوده و هست. همچنانکه به گونه ای ظریف کرونا هم به مردم مرتبط شده است. یعنی خود مردم باید هزینه درمان خود را بپردازند. در این میان دیگر نباید پرسید که وظایف دولت در حوزه های بیمه، درمان، اشتغال، اقتصاد و مثلا حمل و نقل درون شهری و تجهیز ناوگان حمل و نقل عمومی، چه می شود؟ با این وجود شرط انصاف حکم میکند که در این آشفته بازار گرانی ها که فشار بی رحم بیماری هم بر دوش خانوادههاست، مسئولان و دولتمردان زاویه انگشت اتهامشان را که همواره سوی مردم بوده، کمی به سمت خود متمایل کنند.