تاریخ انتشار :سه شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۹ ساعت ۰۸:۳۲
بسیاری از مکان‌های گردشگری که در کشور ما وجود دارند، با اسطوره‌ها و افسانه‌ها درآمیخته‌ اند و کهن دیار سیوستان و بلوچستان مهد اسطوره ها و حماسه های ایران زمین به شمار می رود.
گردشگری ادبی؛ قابلیتی که هنر و ادب فارسی را نشر می دهد/ سیستان و بلوچستان مهد اسطوره های اندیشه پارسی
به گزارش عصرهامون، در عصر حاضر و با سبقت فضای مجازی و دنیای دیجیتال از سرزمین کاغذی بسیاری از افسانه ها، فرهنگ ها و آداب و رسوم در تاقچه ای جدا افتاده در حال فراموشی هستند، میراثی که اندیشه ها و افکار پیشینیان را برای ما به یادگار داشته است.

در دنیای کنونی و با برداشته شدن مرزهای اندیشه و در آمیخته شدن فرهنگ کشورهای مختلف در یکدیگر، بسیاری از نسل های جدید اسطوره های محلی و ملی خود را نمی شناسند و با افسانه های اصیل کشور خود آشنایی ندارند.

 گردشگری ادبی را می توان تلفیقی از گردشگری و میراث ادبی دانست، شاخه ای نوین که راهگشای بسیاری از ناگفته ها در دنیای معاصر است و توسعه آن می تواند زمینه را برای انتقال فرهنگی های اصیل به نسل های جدید فراهم کند.

کهن دیار سیوستان و بلوچستان مهد اسطوره ها و حماسه های ایران زمین

محمدعلی ابراهیمی، کارشناس مردم شناسی در این زمینه به خبرنگار ما بیان کرد: گردشگری ادبی یکی دیگر از شاخه های این حوزه است و هر فردی که آثار ادبی بزرگان فارسی ‌زبان را بخواند، به صورت بالقوه می‌تواند یک گردشگر ادبی باشد.

وی ادامه داد: با این وجود برخی مشاهیر ادبی ایران فراتر از دامنه زبان فارسی، شهرت جهانی داشته‌اند و علاقه‌مندان بسیاری در جهان دارند که مثال بارز آن فردوسی و اثر بی بدیلش شاهنامه است که در میان قابلیت‌های گردشگری ادبی در ایران و در سیستان و بلوچستان جایگاه ویژه‌ای دارد.

کارشناس مردم شناسی اظهار کرد: بسیاری از مکان‌های گردشگری که در کشور ما وجود دارند، با اسطوره‌ها و افسانه‌ها درآمیخته‌ اند و کهن دیار سیوستان و بلوچستان مهد اسطوره ها و حماسه های ایران زمین به شمار می رود.

ابراهیمی تصریح کرد: موضوع این است که تا‌کنون از این منظر به آن‌ها توجه نشده و ما از تمام ظرفیت‌های موجود استفاده نکرده ‌ایم، به طور مثال اگر تنها به روایت‌های شاهنامه فردوسی توجه کنیم، با دنیایی از افسانه و اسطوره‌ها مواجه می‌شویم که کمترین بهره‌ای از آن‌ها نبرده‌ایم.

وی تصریح کرد: هرچند این موضوع به ‌تنهایی توانمندی جذب گردشگری ادبی را ندارد، چراکه این ‌ها تنها جاذبه ‌های گردشگری ادبی بوده و برای شکل‌گیری یک محصول نیازمند فراهم آوردن زمینه‌هایی چون دسترسی، خدمات مهمان ‌نوازی، امکانات زیربنایی و مهم‌تر از همه عناصر نهادی و سازمانی در قالب تبلیغات و بازاریابی محصول گردشگری ادبی هستیم.
 

ظرفیت های اساطیری سیستان و بلوچستان در عرصه گردشگری ادبی

کارشناس مردم شناسی تصریح کرد: شاهنامه و داستان های آن، سرودن اولین شعر پارسی در دوره یعقوب لیث صفاری توسط شاعر بزرگ آن دوره محمد وصیف سیستانی، زنده کردن خط و ربط پارسی در دوره صفاریان توسط یعقوب لیث، سرودن اولین شعر توسط نخستین زن شاعره پارسی گوی، اولین کتاب نثر پارسی و ترجمه اولین قرآن به گویش محلی، از مهم ترین ظرفیت های اساطیری گردشگری ادبی در استان است.

ابراهیمی ادامه داد: این خطه از ایران محل رشد و نمو ادبا و شعرا بزرگ از جمله ابراهیم سجزی سیستانی، ابراهیم سجزی سیستانی از دانشمندان سیستانی قرن اول هجری قمری، یعقوب بن احمد سگزی معروف به بندانه متوفای سال ۳۳۱ هجری قمری از دانشمندان سیستانی قرن چهارم هجری است که مشهورترین کتاب وی کشف المحجوب از کتاب‌های فلسفی آن زمان به شمار می‌رفت.

وی بیان کرد: همچنین ابو داوود سجستان یا بوداوود سجستانی متولد 202 و متوفای سال 275 هجری قمری، ابوالفرج سگزی از شعرای نامدار و اندیشمند سیستان، ابوحاتم سجستانی، سهل بن محمدبن عثمان بن یزید سجستانی، معروف به ابوحاتم سجستانی از بزرگان علم وادب، فقه، حدیث و لغت دوران خویش در سیستان بوده است

این کارشناس اظهار کرد: ابوسلیمان محمدبن طاهر بن بهرام سجستانی معروف به منطقی، از عرفای سیستانی قرن چهار هجری، احولی سیستانی شاعر و ادیب سیستانی است که در سال ۱۰۲۴ به هند مهاجرت کرد، حمزه غافل سیستانی فرزند ملک جلال الدین متخلص به غافل سیستانی از شاعران سده یازده هجری قمری و فرخی سیستانی  از دیگر ظرفیت های ویژه این خطه از کشور در گردشگری ادبی است.

ابراهیمی گفت: عبرت سیستانی، ملک شاه حسین سیستانی نویسنده کتاب احیا الملوک از منابع یگانه رخدادهای تاریخی سیستان و نیمه شرقی فلات ایران در روزگار حاکمیت صفویان از دیگر ظرفیت های گردشگری ادبی استان است.

وی ادامه داد: شاعران و نویسندگان معاصر هم در توسعه گردشگری ادبی استان نقش دارند، سید ظهور شاه هاشمی، مولوی عبدالله روانبد، محمد اشرف سربازی، دینارزهی از پیشکسوتان موسیقی محلی استان، دکتر جهاندیده کتاب نویسنده "حماسه سرایی در بلوچستان"و کتاب "منظومه های عاشقانه بلوچی از دیگر شاعران و نویسندگان این خطه هستند.

کارشناس مردم شناسی اظهار کرد: ایرج افشار سیستانی محقق و نویسنده بزرگ سیستان و بلوچستان، غلامعلی رئیس الذاکرین دهبانی زاده فروردین 1318 در روستای دهنوی زابل و آغازگر سرایش شعر به گویش سیستانی، شیر محمد اسپندار یگانه دونلی نواز ایرانی، عباس باقری و شعرای معاصر زابلی وبلوچ، غلامنبی حدادگر، امرالدین مزارزهی، زنده یاد مستیان مالکی، مزار گلستانه، یادگارزهی از دیگر نویسندگان این خطه هستند.
 

 
گردشگری ادبی در ترانه های محلی

ابراهیمی بیان کرد: ترانه‌های محلی بلوچ بیشتر در مراسم جشن عروسی و مخصوصاً عید فطر خوانده می‌شود، مشهورترین این ترانه‌ها عبارتند از: ترانه میرعلم، بلبل، چاكرتا، آرمان‌گل‌آره، بلبل، وشتوارنا و زهیرك که از مهم ترین آثار محلی بلوچی است.

وی عنوان کرد: ترانه‌های محلی سیستان نیز همانند آیینه‌ای پاك و شفاف نمایانگر زندگی مادی و معنوی مردم این سرزمین است كه چون با سازهای محلی اجرا شود، شور و مستی می‌‌آفریند.

کارشناس مردم شناسی بیان کرد:  اكثر این ترانه‌ها ارتباط مستقیمی با محیط طبیعی، شیوه زندگی و باورهای دینی و اعتقادی مردم منطقه دارند.

وی تصریح کرد: اشعار و داستان‌های شفاهی مردم سیستان و بلوچستان، آلات اصلی موسیقی سیستان و بلوچستان «قیچك» و «دهل» و..... تركیب نوای این ساز ها و هارمونی آن ها، بیانگر احساسات و عواطف و منویات قلبی نوازندگان و شنوندگان بلوچ و سیستانی است نیز در حوزه گردشگری ادبی دسته بندی می شود.

ابراهیمی تصریح کرد: موسیقی اصیل استان، رقص سیستانی و بلوچی، افسانه ها و داستان های عامیانه هم نمونه دیگری از گردشگری ادبی است، میراث فرهنگی هر كشور بازتاب دانش، فرهنگ، خلاقیت، نبوغ و تلاش مردمان آن سرزمین و سند پرافتخار یك ملت در پیشرفت تمدن سرزمین محسوب می شود.

انتهای پیام/
 
https://www.asrehamoon.ir/vdccp0qs42bq108.ala2.html
نام شما
آدرس ايميل شما