یک فیلم مستند جدید به کارگردانی "یوتام فلدمن"، به این مسئله می‌پردازد که رژیم صهیونیستی، مهد تسلیحات مرگباری است که امتحان خود را به خوبی پس داده‌اند.
تاریخ انتشار :چهارشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۵۶
"یوتام فلدمن" (Yotam Feldman) فعال حقوق بشر، فیلمساز و خبرنگار ۳۳ ساله اسرائیلی است که اگرچه حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد، اما تاکنون بیشتر شنونده بوده تا گوینده! این مرد جوان و آرام، جدیدترین اسناد و مدارک خود درباره صنایع تسلیحاتی محرمانه رژیم صهیونیستی، مشتریان آن، مخارج سالانه سه میلیارد یورویی و... را در مستندی یک ساعته به نام "آزمایشگاه" (The Lab) گنجانده است.
این فیلم به زبان عبری و زیرنویس آلمانی تهیه شده است. مباحث پایانی این فیلم نیز به زبان انگلیسی است.
وی در مصاحبه با خبرگزاری "دویچه وله" گفت:
«من این فیلم را با صداقت تمام ساخته‌ام. همه کسانی که در این فیلم نقشی داشتند، با اهداف و موضوعات آن آشنا بودند. تمام بازیگران، می‌خواستند به نحوی عقاید خود را بیان کنند و این فیلم، این امکان را برای آنان فراهم کرد.»
"فلدمن" در این فیلم به به مسئله اشغال فلسطین پرداخته است. "لابور" به معنی آزمایشگاه، عنوان این مستند تأمل بر‌انگیز، به نوارغزه اطلاق شده که همانند بستری برای آزمایش تسلیحات مرگبار صهیونیست‌ها به شمار می‌رود.
این مستند می‌کوشد تمام ارتباطی که میان تحرکات نظامی و موفقیت‌های اقتصادی وجود دارد را به تصویر بکشد. افراد مشهور در صنعت تسلیحات اسرائیل، در این فیلم، مستقیماً از تجارت سلاح سخن می‌گویند.
"چرا بسیاری از کشورها، سیاست‌های رژیم صهیونیستی را به باد انتقاد می‌گیرند اما همزمان با این کشور به تجارت سلاح می‌پردازند؟" پاسخ سؤال فوق در این فیلم این گونه داده می‌شود:
زیرا منافع اقتصادیِ زنجیره‌ای که سررشته‌اش رژیم صهیونیستی است، صد در صد از بحران‌های خاورمیانه تغذیه می‌کند و لذا به دلیل برخورداری‌های مالی از اسرائیل، از تجارت سلاح دست نمی‌کشند.
کارگردان، در دل ضرادخانه‌های رژیم صهیونیستی رخنه می‌کند و هیچ شانسی برای حل بحران مذکور نمی‌بیند. در پایان فیلم، مخاطب در انتظار خشونت‌های جدیدی در سرزمین‌های اشغالی می‌باشد.
خبرنگار خبرگزاری آلمانی "دویچه وله" برای تهیه مصاحبه درباره مستنداتی که در فیلم "آزمایشگاه" نمایش داده شده، به سراغ مسئولانی از ارتش اسرائیل رفته ولی به نقل از همین خبرگزاری، هیچ پاسخ شفافی از طرف مقابل نشنیده است.
*** تسلیحاتی که امتحان خود را به خوبی پس داده‌اند...
مستند "آزمایشگاه"، موفق شد در سال گذشته برنده جایزه فیلم "ساندنس" شود.
فیلم‌های دیگری مانند "عملیات سرب گداخته" (Operation Cast Lead) – درباره جنگ غزه ۲۰۰۸-۲۰۰۹، "عملیات ستون دفاعی" و بالاخره فیلم مستند اسرائیلی "آزمایشگاه"، نشان می‌دهد که اسرائیل از لبنان و غزه به عنوان یک بستر آزمایشی برای توسعه تسلیحات خود استفاده می‌کند. استفاده از لبنان و غزه بیش از تجربه آزمایشی، برای ارزیابی و اصلاح اثربخشی روش‌های جدید نظامی- هم استراتژی و هم تسلیحاتی- بوده است.
به گزارش "دویچه وله" در روز ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳ (۷ آذر) اصلی‌ترین شرکت خصوصی تسلیحات، که در مجموع وابسته به "صنایع نظامی اسرائیل" (Israel Military Industries) است، به عنوان نوعی "تبلیغ" اذعان نمود که تمامی سلاح‌های موجود در این شرکت، حداقل یک بار در جنگ‌ها به کار رفته و امتحان خود را پس داده‌اند!
بعد از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ میزان صادرات تسلیحات از اسرائیل به سایر نقاط دنیا روز به روز افزایش یافته است. اسرائیل در سال ۲۰۱۲ تسلیحاتی به ارزش ۴/۷ میلیارد دلار به فروش رسانده است. رژیم صهیونیستی، به ترتیب پس از آمریکا، انگلیس، روسیه، چین و آلمان، ششمین صادرکننده بزرگ تسلیحات در جهان به شمار می‌رود.
از آغاز قرن حاضر تاکنون، دنیا حملات بسیاری "علیه ترور" را به خود دیده است. لازمه این جنگ‌های به اصطلاح "نامتقارن"، تولید فناوری‌های جنگی و تسلیحات مدرن بود که باعث شد صنایع نظامی صهیونیست‌ها بیش از پیش به شکوفایی برسد.
بدین ترتیب نظامیانی از سراسر جهان به اسرائیل می‌روند. مثلاً نیروی هوایی اسرائیل، پهپادهای تیپ "هرون" را در اختیار ارتش آلمان می‌گذارند تا آن‌ها را در افغانستان به کار بندند.
فعالیت مداوم فناوری‌های تسلیحاتی اسرائیل، در جنگ غزه (دسامبر ۲۰۰۸/۲۰۰۹) به اوج خود رسید. در پایان این جنگ، ۱۲۰۰ فلسطینی به شهادت رسیدند.
گفتنی است رهبران نظامی اسرائیل، به شکلی غیر مستقیم ادعای پوچی مطرح کرده‌اند که حملات هوایی که علیه سوریه انجام می‌شود، تمرین نیروی هوایی اسرائیل برای حمله به ایران- همچنین استفاده از بمب‌های سنگرشکن- است.
*** سرنوشت فیلمسازان منتقد اسرائیلی
لابی‌های صهیونیستی در دهه‌های اخیر کوشیده‌اند تا با تسخیر و نفوذ در "هالیوود"، این نهاد اسماً هنری را در چنگال خود درآورند و البته تا حدود زیادی نیز در این زمینه جلو رفته‌اند. از طرفی فعالیت هنری فیلمسازانی از سرزمین‌های اشغالی همواره نزدیک به صفر می‌باشد و شاید یکی از دلایل آن این باشد که فضاهای فرهنگی- هنری در اسرائیل به شدت تحت خفقان حکومتی قرار دارند و کسانی که به اجزای سیاست صهیونیست معترض باشند، در دایره هنر سینما بسیار سابقه داشته که یا مجبور به مهاجرت شده و یا ناپدید شده‌اند.
انتهای پیام/۵۰۸۲ https://www.asrehamoon.ir/vdcawyny.49nma15kk4.html
asrehamoon.ir/vdcawyny.49nma15kk4.html
