رئیس اداره میراث فرهنگی سراوان خواستار ایجاد زمینه ای برای ترویج سفال کلپورگان شد.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۲۷
وی افزود: تلاش وسیعی نمود تا هنرمندان و صنعتگران روستا بیمه شوند ولی این خواسته او تحقیق نیافت مکاتبات عدیده ای با مسئولین عالی رتبه کشور انجام داد ولی پاسخ قاطعی در این راستا دریافت نکرد. با تلاش او ۱۵ نفر از کار افتادگان سفالگر تحت عنوان مستمری صنعتگران از کار افتاده مستمری هنرمندان را دریافت می کنند.
دهواری اظهار داشت: مرحوم دلمراد دهواری با هزینه شخصی خود علی رغم ضرر و زیان در تمامی نمایشگاه های صنایع دستی در سراسر کشور شرکت تا صنعت هفت هزار ساله سفالگران را به هم وطنان معرفی کند. در کنار تمامی ویژگیهای شخصیتی نکته برجسته در زندگی خصوصی او عشق و ارادت به پدر و مادر همسر و فرزندان بود. مادر، همسر و فرزندان اقوام دور و نزدیکش در روستای کلپورگان همگی جزء صنعتگران سفالگر روستا بودند وارتباط بسیار عمیق و دوست داشتنی با پدرش داشت هرگز از یکدیگر جدا نبودند و اگر چنانچه برای انجام کاری به مرکز شهرستان مراجعه می کرد و پدرش نمی توانست او را همراهی کند هر چند دقیقه با هم در تماس تلفنی بودند.
وی بیان کرد: صداقت گفتار و کلام، خوش اخلاقی، مهمان نوازی از ویژگی های اخلاقی او بود. در امور اجتماعی روستا فعالیت داشت و در طول شبانه روز کارگاه سفال بر روی بازدیدکنندگان باز بود و شماره تلفن همراهش را بر درب کارگاه نوشته بود که در صورت بسته بودن با تماس با او کارگاه را باز می کرد.
وی ادامه داد: آری پدر او (حاج حسین دهواری) که دوری فراق فرزند را نمی توانست تحمل کند بعد از آماده نمودن جسد و غسل و کفن او نیز به دیدار معبود شتافت تا به همراه فرزند دوست داشتنیش به آرمگاه ابدی انتقال یابد چرا که دوری و فراق فرزند سخت جانکاه و غیر قابل تحمل است. حاج حسین دهواری خود از شخصیت های مورد وثوق و معتمدین روستا بود که در امور خیر روستا مشارکت فعال و بالای برخوردار بود.
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سراوان گفت: مشیت الهی چنین رقم خورد که ظهر شب وفاتش به منزلم آمد ناهار در خدمتش بودم، در مدت زمانی که پیشم بود پدرش با وی تماس گرفت جویای احوالش شد بعد به شوخی گفتم نکند بابا بهت مشکوک شده می خواهی زن بگیری گفت بابا و پدر خانم اجازه داده اند ولی چون همسر مهربانی دارم نیازی به همسر دیگری ندارم.
وی اظهار داشت: او توانست به تمامی زنان روستا آموزش های لازم سفالگری را ارائه داده وآنان را تشویق سازد تا بار دیگر با عزمی راسخ واراده ای قوی وآهنین هنر هفت هزارساله سفالگری ایرانی را در روستای خود کلپورگان احیا ء ونام این روستا وهنر ش را در جهان زنده نگه دارد وماندگارسازد.
وی در خاتمه افزود: جا دارد از مردم عزیز و گرامی شهرستان سراوان از شخصیت های فرهنگی، علمی، مذهبی، ورزشی، اقتصادی، نظامی و … خویش با دید تکریم و تجلیل نگریسته و قبل از فوت او آن قدر و منزلت آنان را حفظ و ارج نهند.هنری که روبه فراموشی نهاده بود بار دیگر احیاء گردید وسفالگران با عشق واراده خلل ناپذیر فقط از آن جهت که هنر اباء واجدادی را حفظ کرده اند به کار سفالگری مشغول شده اند نه از آن نظر که برای آنان سود ودرآمد اقتصادی داشته باشد.
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بویژه مدیر کل محترم استان با تدبیر ویژه و برنامه ریزی مناسب زمینه حفظ و ماندگاری و ترویج سفال کلپورگان را فراهم سازند.
انتهای پیام/9031 https://www.asrehamoon.ir/vdcgzw9t.ak9yq4prra.html
asrehamoon.ir/vdcgzw9t.ak9yq4prra.html
