چابهار ازشهرهای جنوبی استان سیستان و بلوچستان با بازاری مملو از انواع مواد غذایی و خوراکیهای سنتی و میوه های گرمسیری تامین کننده نیازهای مردم این منطقه در ماه مبارک رمضان می باشد.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۶ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۵۸
موقع افطار بازار اصلی و قدیمی چابهار که به دکه بازار معروف است آنقدر شلوغ می شود و هر طرف را که نگاه کنید مردانی را می بینید که به فروش غذا و خوراکیهای مختلف مشغولند و بسیاری از روزه داران برای سفره افطار در حال خرید می باشند،درمورد مسائل بهداشتی نمی خواهیم حرف بزنیم و اینکه آیا این دستفروشان از شهرداری یا نهادهای دیگر مجوز دارند یا نه؟ اما این افراد با فروش این مواد غذایی و خوراکیها که اکثرا از نوع سنتی و محلی می باشد هم به روزه داران خدمتی انجام داده و اکثر نیازهایشان را تامین می کنند و هم از این طریق امرار معاش کرده و نان حلال بر سر سفره هایشان می برند.
تعدادی از خوراکیهای سنتی این منطقه در ماه مبارک رمضان در ذیل آمده است:
خوراک تباهگ: اصلی‌ترین خوراک مخصوص ماه مبارک رمضان و یکی از غذاهای سنتی قوم بلوچ تباهگ است.
در گذشته های دور که مردم از نعمت برق و وسایل سرمایشی محروم بودند ساکنان منطقه مکران یا همان بلوچ ها بعد از قربانی کردن گوسفند در عید قربان و فطر جهت هدر نرفتن گوشت های مازاد و برای نگهداری آن در مدت زمان بیشتر گوشت را به لایه های نازک و ورقه های ظریف تقسیم می کردند. پس از آن مخلوطی از پودر انار ترش، آب لیمو و نمک را به وسیله خمیر بر روی لایه های گوشت مالیده و سپس گوشت ها را در فضای باز روی بند یا طنابی قرار داده و در مجاورت تابش مستقیم آفتاب قرار می دادند.
همچنین برای جلوگیری از آلوده شدن گوشت ها و نفوذ گرد و غبار، روی آن را با تور یا پارچه های مخصوص می پوشاندند به شکلی که هوا و نور کافی به گوشت برسد، بعد از خشک شدن گوشت آنرا جمع آوری و در کیسه های پارچه ای قرار می دادند تا در طول ماه مبارک رمضان و یا سایر ایام سال آن را به تنهایی و یا همراه با برنج طبخ و مصرف نمایند.
از آنجا که تباهگ بدون استفاده از هیچگونه وسایل سرمایشی گاهی اوقات هفته ها و حتی ماهها در منزل نگهداری می شود هنگام تناول آن را مجددا به مدت نیم ساعت در محلول آب، نمک و فلفل می جوشانند سپس از آب جدا شده آن برای طبخ برنج استفاده کرده و تباهگ که در این حالت ملایم شده با روغن سرخ می شود اگر چه ذائقه برخی افراد تباهگ سرخ نشده را ترجیح می دهد زیرا برخی افراد اعتقاد دارند روغن سرخ شده طعم اصلی گوشت یا همان تباهگ را از بین می برد.
همچنین گاهی اوقات تباهگ را به برنج اضافه کرده و مانند استانبولی میل می کنند.
اگر چه به سبب مدرنیزه و ماشینی شدن زندگی امروزی و فراوانی وسایل سرمایشی تهیه و مصرف تباهگ در مقایسه با گذشته کمتر صورت می گیرد اما باورهای عمیق مردم بلوچ و احترام آنها به آیین و سنت های محلی باعث شده است این غذای لذیذ همچنان طرفداران خاص خود را داشته باشد.
برخی گردشگران حرفه ای که به سیستان و بلوچستان سفر می کنند هنگام سفر به منطقه مکران و دریای عمان (جنوب استان) لذت سفر خود را با چشیدن طعم تباهگ و خوردن حداقل یک وعده از آن تکمیل می کنند.
این غذا بر سر سفره مردم بلوچ از قدمت بالایی برخوردار است و دستور پخت آن از کشورهای هند، عربی و پاکستان گرفته شده و معمولا مواد اولیه آن نیز از کشور پاکستان تهیه می شود اما هر بانوی بلوچ مطابق ذایقه خانواده خود آنرا تهیه می کند.
نان تیموش را با ظروف کاملا پهن و مخصوصی بنام «تین» تهیه میکنند. این نان جزو نازک‌ترین و تردترین نان‌های سنتی جهان محسوب می‌شود. مواد اولیه آن متشکل شده از آرد، نمک، آب و مقدار بسیار اندکی روغن که برای جدایی لایه نازک خمیر بعد از پخت از تین یا سنگ کاربرد دارد.
انتهای پیام/9031 https://www.asrehamoon.ir/vdcbfwbs.rhbs8piuur.html
asrehamoon.ir/vdcbfwbs.rhbs8piuur.html
