چه شخصیت هایی را رژیم پهلوی به سیستان و بلوچستان تبعید کرد؟

به گزارش خبرنگار سیاسی عصر هامون، رژیم پهلوی برای جلوگیری از فعالیت های علما و روحانیون و مخالفان خود در جهت دست کشیدن از آرمانهای انقلابی خود آنها را به شهرهای محروم و مظلوم سیستان و بلوچستان تبعید می کرد اما غافل از آنکه میهمان نوازی مردم شیعه و سنی دیار نخل و آفتاب حلاوت آن دوران را در یاد و ذهن همگان ماندگار کرد.
در این میان چهره های سرشناسی به سیستان و بلوچستان تبعید شدند که می توان به آیت الله خامنه ای ، آيت الله سید محمود علایی طالقانی، آیت الله ناصر مکارم شیرازی حجت الاسلام والمسلمین حجتی کرمانی و فاضل هرندی و ... اشاره نمود.

آیت الله سید علی حسینی خامنه ای
آيت الله خامنه اى از شاگردان فقهى، اصولى، سياسى و انقلابى امام خمينى (ره) هستند که نخستين جرقـّه هاى سياسى و مبارزاتى و دشمنى با طاغوت را مجاهد بزرگ و شهيد راه اسلام شهيد «سيد مجتبى نوّاب صفوى» در ذهن ايشان زد.
آیت الله خامنه ای از سال 1341 که در قم حضورداشتند و حرکت انقلابى واعتراض آميز امام خمينى عليه سياستهاى ضد اسلامى و آمريکا پسند محمد رضا شاه پهلوى، آغاز شد، وارد ميدان مبارزات سياسى شدند و شانزده سال تمام با وجود فراز و نشيب هاى فراوان و شکنجه ها و تبعيدها و زندان ها مبارزه کردند و در اين مسير ازهيچ خطرى نترسيدند.
در اواخر سال 1356 رژیم جنایتکار پهلوی،آيت الله خامنه اى را پس از سال ها دستگیری و شکنجه در زندان ها براى مدّت سه سال به ايرانشهر تبعيد کرد.

آيت الله سید محمود علایی طالقانی
آیت‌الله طالقانی از یاران امام (ره) بود او فعال سیاسی و اجتماعی و از فعالان نهضت ملی شدن نفت و نهضت مقاومت ملی و همچنین از بنیادگذاران جبهه ملی دوم و نهضت آزادی ایران، عضو مجلس خبرگان قانون اساسی و نخستین امام جمعه تهران پس از انقلاب ۵۷ بود. وی به پدر و ابوذر زمان معروف بود.
او در دوره‌های مختلف و شرایط گوناگون نظیر رویداد کشف حجاب و نهضت ملی شدن نفت، نهضت مقاومت ملی، کودتای ۲۸ مرداد، وقایع ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به مخالفت آشکار با رویکردهای جاری حکومت پهلوی پرداخت و همچنین بارها به دلایل مختلف نظیر پناه دادن سید مجتبی نواب صفوی که در آن زمان فراری محسوب می‌شد یا ارائه آموزش‌های مذهبی و مبارزاتی و انتشار اعلامیه‌های اعتراضی در سال ۱۳۵۰ به مدت حدود یک ماه در خانه خود تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و پس از آن نیز به زابل تبعید شد.

آیت الله ناصر مکارم شیرازی
مخالفان حکومت پهلوی از گروه‌های مختلف (مذهبی، ملی، چپ و ...) در نشریات گوناگون دیدگاه‌های خود را درباره مسائل جاری کشور منتشر می‌کردند. یکی از این افراد آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی بود؛ او که مبارزه خود با رژیم پهلوی را از ابتدای دهه 40 آغاز کرده و در خرداد 1342 نیز توسط حکومت شاه مدتی زندانی شده و پس از آزادی مبارزات خود را از سر گرفته بود، بعد از قیام نوزده دی 1356 قم نیز به «اتهام اقدام علیه امنیت و اخلال در نظم و آسایش عمومی» در 21 دی‌ماه همان سال به چابهار و در ادامه به مهاباد و انارک نائین تبعید شده بود، در مرداد ماه 1357 از تبعید رهایی یافت و با شدت گرفتن حوادث انقلاب، به تهران آمد.
این علمای مبارز با بهره جستن از فضای انقلابی ،ارتباط با برخی روحانیون برجسته و نیروهای مسلمان انقلابی شیعه و سنی سیستان و بلوچستان و ایراد سخنرانی و دیگر فعالیت های دینی و سیاسی زمینه رشد فکری و آگاهسازی جوانان و مردم را از فضای کفرآمیز و جور حکومت جبار شاهنشاهی فراهم می کردند.
علمای شیعه و سنی استان نیز بویژه "آیت الله کفعمی، حجت الاسلام و المسلمین سید محمد تقی حسینی طباطبایی و مولوی عبدالعزیز ملازاده و حجت الاسلام مزاری و شماری دیگر از روحانیون منطقه" با ارتباط و هماهنگی رهبر کبیر انقلاب اسلامی و سایر انقلابیون در آگاهی مردم از وقایع کشور و برپایی تظاهرات نقش مهمی ایفا کردند.
انتهای پیام/9031 https://www.asrehamoon.ir/vdcfeedv.w6dj0agiiw.html