هودیان،بهشتی زیبا و روستایی بکرودست نخورده

به گزارش سرویس اجتماعی عصرهامون به نقل از دلگان پرس،دهستان هودیان درفاصله ی ۵۵ کیلومتری شمال شرق شهرستان دلگان با جمعیتی بالغ بر۷۵۰۰ نفر از جمله بزرگترین دهستان های شهرستان می باشد.
این روستا از شمال به روستاهای پاگ ومسجدابوالفضل بزمان وازغرب به روستاهای هیر وگووس وازجنوب به روستای تپه سیاه وروشکان وآبگرم وادی(کنتی دلگان) واز شرق به روستاهای گوهر وسورک می رسد
دهستان هودیان شامل آبادی های:هیدان،هورکی،افضل آباد،سورگ،کلوشا،دهدشت،راسته ای،محمدآباد می باشد
دهستانی با باغات زیبای پرتقال که خوراک سفر چند روزه برای تعطیلات آخر هفته ونوروزاست.پرتقال،خرما،لیموشیرین وترش،انار وانگور عمده‌ترین محصولات کشاورزی این دهستان است. به گونه ای که ۵۰ درصد باغات مرکبات شهرستان دلگان در این دهستان قرار دارد.
اما انچه در این میان از شهرت بیشتری برخوردار است پرتقال هودیان می باشد که زبانزد خاص وعام مردمان این منطقه است.پرتقال هودیان با توجه به شرایط آب و هوایی این منطقه و واقع شدن در دل کوهها از کیفیت بالایی برخوردار است بطوریکه در اکثر بازارهای استان و شهرهای همجوار پرتقال هودیان مشتری های ثابت خود را دارد.
از دیگر دیدنی های این روستا وجود آبگرمی بسیار زیبا در شمال روستا،که جاذبه های درمانی، گردشگری وتوریستی زیادی دارد می باشد همچنین زبان مردم روستاگویش محلی بلوچی(هودیانی) می باشد.
این روستا شهداوجانبازان وآزادگانی را تقدیم میهن اسلامیمان نموده که اسامی آنها به شرح ذیل می باشد:۱-شهیدابراهیم بامری۲-شهیدمیرک بامری
وجانبازان روستا:۱-برادرجانبازمحمدبامری۲-برادرجانبازجمعه مرادی۳-برادرجانبازلالبخش میرزائی
آزاده های روستا:۱-موسی مرادی۲-محمدبامری
مذهب مردم روستا شیعه اثنی عشری می باشددراین روستا چندین مسجدوحسینیه به نام های۱-مسجدامام صادق(ع)۲-مسجدامام رضا(ع)۳-مسجدامام حسین(ع)۴-مسجدآل رسول(ع)۵-مسجدامام حسن(ع)۶-وجود دارد.
آداب وروسوم عزاداری مردم دهستان:
مراسمات عزاداری امام حسین (ع) و یارانش به شیوه ای خاص این مردم از زمان های قدیم که در بین مردم شیعه رایج و هم اکنون ادامه دارد.
غذا وخوراکی های هودیان:
از انواع خوراکی های بومی می توان به تجگی(خرما،آردگندم مخصوص،روغن حیوانی،آب باران) آبگوشت محلی هودیانی (اناردانه ای)، کباب (تنورچه)، گوشت خشک شده( تباهگ)، کشک محلی(شیلانچ) وبادنجان،آبسار( دوغ)، شیر، پیازداغ بر روی دوغ، چنگال محلی(نوعی حلوا)، حلوای روغنی، پشک(خرماوکنجد)، نان روغن جوش، نان لواش، نان تیموش، نان چاری، نان تنوری محلی اشاره نمود.
و اما انچه در این میان مرا به تهیه گزارش از این روستا وا داشت طبیعت بکر،زیبا ودست نیافتنی این روستا بود
هودیانی که یا اراده نکرده خودنمایی کند یا اگر کرده در مقابل خودنماییش فقط باید سر تعظیم فرود آورد
اما اینبر تصمیم گرفته نهایت زیبایی را در کنار نهایت محرومیت به نمایش بذاره. ترکیبی که نه میشه ازش حرف زد و نه با عکس نشونش داد. فقط باید دید و لمس کرد. باید زحمت سفری طولانی را به جان بخری تا بتونی توامان سختی کشیدن آدم ها را در بهشتی زمینی ببینی.
در سفر که داشتم روستای هودیان روستای بزرگ و زیباییه. در دامنه کوهی بلند، با نمایی از دره و کوهستانی محسورکننده.در کنار روستا زمین های کشاورزی سرسبزی قرار گرفته که با چشمه های جوشان سیراب میشن و باغ هایی از پرتقال ولیمو که در مجموع شاهکاری شده از نقاش توانای هستی است.
خانه های روستا به شیوه تقریبا پلکانی ساخته شده تا هم همبستگی بیشتری در میان اهالی ایجاد کنه. عملا حیاط محصوری وجود نداره. در اتاق را که باز کنی وارد کوچه و پشت بام همسایه میشی در واقع می توان گفت ماسوله ی دلگان اینجاست.
روستا زیباست. معماری اون عالیه و مناظرش خیره کننده. آسمون شب هاش اونقدر ستاره داره که انگار نه انگار اینجا زمینه.
اما اینجا مثل روستاهای قشنگ، خبری از توریست نیست. خبری از امکانات و پول و رفاه هم نیست.
اینجا مردانش به سختی کشیدن برای به دست آوردن یک لقمه نان عادت کردن از پوست تفت دیده ی دست و صورت شان می توان رنج آنان را حس کرد.
اما با وجود این همه رنج ومحرومیت هنوز لبخند بر لبان مردمان اینجاست.
هنوز با امید از خواب بیدار می شوند و با شکر لقمه نان بر میدارند شاید ما هم با داشتن این همه نعمت یاد بگیریم…….
انتهای پیام/4382 https://www.asrehamoon.ir/vdcgzy93.ak97t4prra.html

منبع : دگان پرس