مسکن مهر در غفلت مسئولین جان می گیرد!

به گزارش سرویس اجتماعی عصر هامون به نقل از زاهدانه، در طی سالیان گذشته شاهد راه اندازی پروژه های عمرانی زیادی در سطح کشور بودیم که امید پیشرفت را در دل افراد بی خانمان زنده کرد. «مسکن مهر» جزو آن دسته از پروژه‌هایی بود که قصد خانه دار کردن همه مستاجران را داشت، پروژه هایی که علی رغم بی مهری به متقاضیان، آنان را بیش از پیش در منجلاب گرفتاری فرو کرد و هم اکنون با پرداخت قسط های بانکی با مشکلات زیادی مواجه شده اند.
از آن روزها که علی نیکزاد وزیر مسکن، اعلام کرد که جشن خانه‌دارشدن ایرانیان را به‌زودی برگزار می‌کنیم، تا این روزها، زمان زیادی نمی‌گذرد. احساس خوش خانه‌دارشدن که بسیاری از افراد از آن استقبال کردند اکنون با گذشت چند سال از اجرای آن نه تنها سرپناهی برای بی پناهان نشد بلکه عاملی برای افزایش قیمت زمین در طی سالیان اخیر شد و متقاضیانی که برای امرار معاش روزانه خود با مشکلات زیادی مواجه بودند شبانه روز باید در فکر پرداختن وام خانه در موعد مقرر باشند. افرادی که هر چه در بساط داشتد فروختند و با قرض و وام گرفتن امید صاحب خانه شدن را در سر پروراندند اکنون در عمق مشکلات غوطه ور هستند.
در پی تماسی که ساکنان فاز یک مهرشهر چهار با پایگاه خبری زاهدانه داشتند، خبرنگار ما برآن شد تا پاره ای از مشکلات اهالی این منطقه را به گوش مسئولین مربوطه برساند.

کندری به نمایندگی از اهالی مجتمع فاز یک مهرشهر که به پروژه حسینیه شهدا معروف است، در گفت و گو با خبرنگار زاهدانه اظهار داشت: سال 85 که دولت هوای خانه دار شدن را در سر هزاران شهروند پروراند ما نیز اقدام به فروش طلا و ماشین خود کردیم و با قرض گرفتن از اقوام و وام هایی که از بانک گرفتیم اقدام به ثبت نام در این پروژه کردیم، بعد از زمان ثبتنام هرزگاهی باید پول ساخت پروژه ها را واریز می کردیم. پروژه ای که قرار شد با 7میلیون تومان همه را صاحب خانه کند به یکباره فشار زیادی در پرداخت هزینه ها به افراد کم درآمد جامعه وارد کرد و آنان را در منجلاب قرض و وام به حال خود رها کرد.
وی می گوید: متقاضیان این پروژه به امید خانه دار شدن تمام سختی ها را به جان خریدند تا خانه دار شوند اما در نهایت دولت خانه هایی را به متقاضیان واگذار کرد که فاقد هرگونه امکانات رفاهی و اولیه بود. خانه هایی بدون کابینت، درب و پنجره، موکت، آب و برق، محوطه سازی و آسانسور، حتی شیرآلات خانه ها را خودمان خریداری و نصب کردیم.

ساکنان مهرشهر، توپ سرگردان مابین ادارات دولتی هستند
هر یک از ساکنان مهر شهر در زاهدان برای گرفتن حقشان بارها به استانداری، فرمانداری، تعاونی مسکن مهر، شهرداری، اداره آب و فاضلاب و برق و.... مراجعه کرده اند اما همانند توپی سرگردان میان ادارات پاس کاری می شوند و در نهایت هم جواب قابل قبولی را از متولیان نمی گیرند و با نا امیدی به خانه هایشان بر می گردند. این ساکنان از دوندگی های بی نتیجه و مسئولینی که پروژه ناتمام را با اتمام نمای آن افتتاح کردند، گلایه دارند.
کندری ادامه می دهد: در سال 91 واحدها را بدون برق تحویل متقاضیان دادند که اعضای این مجتمع برای زندگی اقدام به کشیدن یک کابل برق از کارگاه فاز یک مهرشهر کردند. نداشتن آب، سرامیک های خراب، نبود محوطه سازی محلات، رنگ آمیزی های نیمه کاره و نبود آسانسور از دیگر مشکلات اهالی است که بارها برای رفعشان به ادارات نامبرده در بالا مراجعه کرده اما پاسخی از سوی مسئولین دریافت نکردیم.
تنها اقدامی که برای رفع مشکلات ما انجام دادند نصب آیفون ها بود که آنهم تا زمانی که پروژه ها تکمیل نشود بلا استفاده است و بیشتر جنبه نمایشی دارد، از دیگر اقدامات انجام شده در این فاز از مجتمع ها، رفع نقض سرامیک های کف سالن اجتماعات بود.

خانه دار شدن به قیمت از دست دادن فرزند
وی که به نمایندگی از اهالی مجتمع مهرشهر مشکلات را بیان می کند، ادامه داد: برای رفع مشکل آب چندین مرحله به اداره آب وفاضلاب مراجعه نموده ایم که در جواب اهالی گفتند ما ور شکست کرده ایم، پول شمارا تعاون مسکن مهر حسینیه شهدا بالا کشیده شما تا پول را واریز نکنید ما برای انشعاب آب این محدوده وارد عمل نمی شویم و شما باید از همان کنتور حجمی ها استفاده کنید. از آنجایی که برای کنتور تکی اقدام کرده بودیم و به مناسبت های ملی- مذهبی برخوردیم که در آن زمان تعطیلی ادارات بود کنتورهای ما را به مجتمع جوانان هامون و ساختمانهای ده طبقه دادند که باز اهالی شکایت کردند.
با اینکه 885هزارتومان برای آب و 600 هزار تومان برای برق واریز کرده ایم که برای هر واحدی کنتور تکی وصل کنند، زمان نصب نیز هر واحد220 هزارتومان جدا برای باکس های برق پول پرداخت کرده است. چرا مسئولین فکر نمی کنند که این همه پول را چگونه یک فردی که کسب و کار متوسطی دارد یا از اقشار کم درآمد جامعه است، باید تامین کند؟

هزینه کنتور حجمی در طی 3 ماه برای ما یک میلیون و800هزار تومان آمده است، وقتی ما امکانات نداریم این انصاف نیست، به کجا شکایت خود را اعلام کنیم تا از حق و حقوقمان دفاع کنند؟
کندری در خصوص نصب نبودن آسانسورها هم می گوید: شرکتی که زیر نظر کارگاه فاز یک مهرشهر قرار بود در دیماه سال 93 اقدام به نصب آسانسورها کند تنها یک موتور برای آسانسورها آورد که آن راخود اعضا با جرثقیل به بالای پشت بام کشیدند و اکنون در زیر آفتاب سوزان از بین رفته و تاکنون هیچ خبری از راه اندازی و نصب آسانسورها نشده است.
کدام مسئول می تواند درک کند وقتی برای آب آشامیدنی مورد نیاز یک بانکه 20 لیتری را تا طبقات هفتم یا هشتم می بریم چه زجری را باید تحمل کنیم، نفسهایمان که بالا نمی آید بماند، مشکلات جسمی زیادی برای حمل و نقل کپسول های گاز و بانکه های آب یا حتی اسباب های خانه به طبقات بالا بر اهالی وارد شده است.
وی با اشاره به اینکه مادری فرزند خود را بخاطر نبود آسانسور از دست داد، گفت: خانم نارویی از اهالی ساکنین این مجتمع است که به علت عدم نصب آسانسور از پله ها افتاد، پایش شکست و بچه اش را از دست داد. آیا اگر یکی از خود مسئولین یا اعضای خانواده هایشان در این مجتمع ها زندگی می کردند باز هم تا این حد خونسرد نسبت به رفع مشکلات اهالی برخورد می کردند؟
وی ادامه داد: با وجود نامه‌نگاری‌های متعدد و شکایت به مسکن و شهرسازی اما مشکلی از ساکنان این منطقه حل نشده و همچنان مهر شهر زاهدان با فله ای از زباله، نخاله‌های ساختمانی، نبود خدمات شهری و بی‌مهری رو برو است.

وی خاطر نشان می کند: شهرداری هیچگونه خدماتی در این منطقه ارائه نمی دهد، فرزندان ما در میان انبوهی از زباله و خاک خود را سرگرم بازی می کنند. این همه مشکلات در صورتی است که اگر یکماه از قسط بانک عقب بیفتد و دیرتر واریز کنیم از سوی بانک چندین مرتبه اخطاریه ارسال می شود.
کندری در پایان خاطر نشان کرد: متقاضیان مسکن مهر تمام سرمایه خود را دادند تا سرپناهی داشته باشند، اما این سرپناه هر روز مشکلاتش زیادتر می شود، انصاف نیست که مسئولین به وعده های خود عمل نمی کنند و حق کارگرانی را که با زحمت در گرما و سرما برای تامین مایحتاج زندگی خود در تلاش هستند، ضایع می کنند. چرا باید تقاص درگیری بین ادارات را مردم جوابگو باشند؟
انتهای پیام/ https://www.asrehamoon.ir/vdciwray.t1auw2bcct.html