متن کامل سخنرانی جان کری پس از توافق هسته ای در وین

جان کری افزود: عصر به خیر. می خواهم در ابتدا از شما (خبرنگاران) و دیگران به علت صبر فوق العاده زیاد شما تشکر کنم. می دانم چند هفته اخیر برای همه طولانی بوده است و بالاخص برای خبرنگاران که ساعات طولانی در روز منتظر بودند تا اخبار بسیار اندکی دریافت کنند و ما از صبر شما قدردانی می کنیم.

امروز، روزی تاریخی است، اما برای من هم روز تاریخی است زیرا برای نخستین بار در شش هفته اخیر است که یک جفت کفش، پایم کرده ام! امروز، آمریکا، شرکای ما در گروه پنج بعلاوه یک و اتحادیه اروپا و ایران با اعلام طرح جامع اقدام مشترک، گام ملموسی برای دور شدن از چشم انداز تکثیر هسته ای و در جهت شفاف سازی و همکاری برداشتند. این، یک گام برای دور شدن از سایه درگیری ها، و گامی به سوی امکان دستیابی به صلح است. مدت ها طول کشید تا این لحظه فرا برسد و ما نیز برای رسیدن به اینجا، تلاش بسیار زیادی کرده ایم. حل و فصل اینگونه چالش ها هرگز ساده نیست، به ویژه زمانیکه مخاطره ها این اندازه بالا و مسائل به این اندازه فنی و کارشناسی باشد ، هر تصمیمی مستقیماً بر امنیت منطقه و دنیا اثر خواهد گذاشت. در واقع، اگر توافقی که به آن رسیدیم کاملاً اجرا شود، نظارت و پاسخگویی در خصوص برنامه هسته ای ایران را نه فقط برای سالیان اندک بلکه برای تمام طول عمر این برنامه هسته ای، به همراه خواهد داشت.

جان کری افزود: این، توافق خوبی است که به دنبال آن بودیم. باور کنید، اگر می خواستیم به توافقی کمتر از این بسنده کنیم، این مذاکرات را مدت ها پیش به پایان می رساندیم؛ اما این خواسته هیچ یک از ما نبود؛ نه فقط آمریکا، بلکه فرانسه، انگلیس، آلمان، روسیه، چین و اتحادیه اروپا مصمم بودند به نتیجه درست برسند. بنابراین، صبر پیشه کردیم و شخصاً معتقدم پافشاری ما ثمربخش بوده است.

چند ماه پیش در لوزان، ما به همراه شرکای بین المللی و ایران، مجموعه پارامترهایی را به عنوان خطوط کلی توافق احتمالی، اعلام کردیم. کارشناسان و مفسران از این همه دستاورد ما تا آن مقطع، شگفت زده شدند. با گذشت سه ماه دیگر از (گفتگوها در) روزهای طولانی و اواخر شب، خرسندم از اینکه به شما بگویم ما به این خطوط کلی پایبند بوده ایم و سرانجام جزئیات را نیز ترسیم کرده ایم.

به گزارشگروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوانجان کری گفت: می خواهم صراحتاً اعلام کنم پارامترهایی که در لوزان اعلام کردیم، نه تنها تغییر نکرده است و ستون اصلی توافق امروز ما را تشکیل می دهد، بلکه ترسیم جزئیات نیز پارامترها را به گونه ای برجسته کرد که توافق قوی تر شود؛ این توافق ، کاهش قابل توجه ذخایر اورانیوم غنی شده ایران و شمار سانتریفیوژهای فعال این کشور را شامل می شود. این توافق همچنین تضمین می کند زمان گریز هسته ای ایران دستکم برای دوره حداقل ده ساله، به دستکم یک سال افزایش خواهد یافت؛ این زمان لازم برای آن است که ایران، غنی سازی خود را شتاب دهد و به اندازه کافی برای (تولید) فقط یک سلاح هسته ای، مواد شکافت پذیر تولید کند.

جان کری گفت: به خلاف اظهاراتی که برخی مطرح کردند، این توافق غروب ندارد و خاتمه نمی یابد. توافق در چند مرحله اجرا خواهد شد که این مراحل حداکثر تا نود روز پس از تأیید توافق از سوی شورای امنیت سازمان ملل آغاز خواهد شد. برخی تمهیدات آن به مدت ده سال، برخی به مدت پانزده سال و حتی بیست و پنج سال ادامه خواهد داشت. تمهیدات خاصی، از جمله بسیاری از اقدامات برای شفاف سازی و ممنوعیت ها برای فعالیت های هسته ای دائمی خواهد بود. اما مهم تر از همه اینکه توافق، دقیقاً همان طور که گفتیم با در نظر گرفتن شفاف سازی و محدودیت های مناسب، به مسیرهای بالقوه ایران به سوی مواد شکافت پذیر برای (ساخت) بمب رسیدگی کرده است، تا به دنیا درباره ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران اطمینان دهد.

جان کری گفت: بگذارید توضیح دهم که توافق، دقیقاً چگونه قرار است به این هدف نائل شود ؛ اولاً شرکت کنندگان (در مذاکرات) توافق کرده اند ایران دستکم تا پانزده سال آینده، اورانیوم غنی شده در سطح بالا یا پلوتونیوم مناسب برای سلاح هسته ای، تولید یا تهیه نکند؛ ایران نیز اعلام کرده است قصد دارد برای دوره طولانی تری چنین کند. کل ذخایر اورانیوم غنی شده ایران که امروز تقریباً معادل دوازده هزار کیلوگرم یو اف 6 (UF6) است، تا پانزده سال آینده فقط به سیصد کیلوگرم محدود خواهد شد؛ این نیز جزء بخش های ضروری برای افزایش زمان گریز هسته ای بود.

دو سوم سانتریفیوژهای ایران به همراه زیرساخت های حمایت کننده آنها از تأسیسات هسته ای این کشور برداشته خواهد شد. این سانتریفیوژها و دیگر زیرساخت ها نیز به محض برداشته شدن، در جایی دور از دسترس قرار می گیرد تا آژانس بین المللی انرژی اتمی به طور شبانه روزی بر آن نظارت داشته باشد.

غنی سازی اورانیوم در نطنز، به میزان قابل توجهی کاهش می یابد؛ تا پانزده سال آینده، هیچ گونه اورانیومی فراتر از (خلوص) سه ممیز شصت و هفتم صدم درصد غنی سازی نخواهد شد. برای روشن شدن مسئله، باید بگویم این سطح غنی سازی برای تحقیقات و تولید نیروی (برق) هسته ای برای مصارف غیرنظامی مناسب است، اما به مراتب پایین تر از سطح چیزی است که بتوان برای سلاح (هسته ای) از آن استفاده کرد.

ایران توافق کرده است که در ده سال آینده، فقط از سانتریفیوژهای نسل اول خود برای غنی سازی اورانیوم استفاده کند. ایران همچنین توافق کرده است تقریباً همه سانتریفیوژهای پیشرفته خود را قطع کند (از برق بکشد) و از سایر سانتریفیوژهای نصب شده نیز در برنامه تحقیقات و توسعه ای استفاده خواهد شد که بسیار محدود و تحت نظارت است؛ و از هیچ یک از این سانتریفیوژها برای تولید اورانیوم غنی شده استفاده نخواهد شد.

ایران همچنین توافق کرده است غنی سازی اورانیوم در تأسیسات فردو را تا پانزده سال دیگر متوقف کند و در این مدت، از مواد شکافت پذیر در تأسیسات فردو استفاده یا آن را ذخیره نخواهد کرد. در عوض، فردو به مرکز تحقیقاتی فیزیک هسته ای و فناوری تبدیل خواهد شد؛ فرضاً از این مرکز برای تولید ایزوتوپ های مناسب برای درمان سرطان استفاده خواهد شد و از این مرکز به شکل روزانه بازدید می شود. سایر کشورها نیز به شکل هماهنگ با ایرانی ها در این مرکز فناوری فعالیت خواهند کرد.

بنابراین، زمانیکه توافق اجرا شود، دو مسیری که ایران از اورانیوم به سوی مواد شکافت پذیر لازم برای سلاح هسته ای دارد، بسته خواهد شد. همین مسئله درباره مسیر پلوتونیوم نیز صدق می کند؛ ما توافق کردیم راکتور آب سنگین ایران در اراک، بر مبنای طرح نهایی که آمریکا و شرکای بین المللی ما آن را تأیید خواهند کرد، بازسازی شود، تا از این راکتور فقط برای مقاصد صلح آمیز استفاده شود. همچنین، ایران دستکم تا پانزده سال دیگر، از ساخت راکتور جدید آب سنگین یا فرآوری سوخت ( بر جای مانده) از راکتورهای کنونی خودداری خواهد کرد.

اما این توافق تنها به تأسیسات اعلام شده ایران مربوط نمی شود؛ بلکه توافقی که به آن رسیدیم، به ما بیشترین اطمینان را می دهد که ایران مخفیانه به دنبال سلاح هسته ای نخواهد بود. بازرسان نه تنها روزانه به تأسیسات اعلام شده ایران دسترسی خواهند داشت، بلکه به کل زنجیره تأمین که پشتوانه برنامه هسته ای ایران است، از ابتدا تا انتها، از معادن اورانیوم تا تولید و فعالیت سانتریفیوژها دسترسی خواهند داشت. این بدین معنا است که ایران برای اینکه راه مخفیانه (برای تولید سلاح هسته ای) داشته باشد، به چیزی به مراتب بیشتر از یک تأسیسات سری نیاز خواهد داشت و کل زنجیره تأمین این کشور باید سری باشد تا مواد لازم برای چنین تأسیساتی را فراهم کند. برای اطمینان از اینکه چنین کاری بدون اطلاع ما صورت نگیرد، بازرسان بر اساس این توافق قادرند به هر مکانی که از نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی و اکثریت گروه پنج بعلاوه یک مشکوک باشد، دسترسی داشته باشند.

به گزارشگروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوانوزیر امور خارجه آمریکا گفت بر کسی پوشیده نیست که آژانس بین المللی انرژی اتمی از مدت ها پیش، سؤالاتی درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران داشته است. این یکی از مهم ترین علت های حضور امروز ما در اینجا است. ما به همراه شرکای خود این مسئله را در طول مذاکرات روشن کردیم که ایران باید به عنوان بخشی از توافق نهایی، رضایت آژانس بین المللی انرژی اتمی را در این زمینه جلب کند. با توجه به این موضوع، ایران و آژانس هم اکنون بر سر فرآیندی توافق کرده اند تا در مدت سه ماه به همه سؤالات باقی مانده آژانس پاسخ دهند و این کار، جزء الزامات اساسی برای کاهش تحریم هایی است که ایران خواستار آن است. آمانو، مدیر کل آژانس نیز صبح امروز اعلام کرد این توافق امضاء شده است.

جان کری گفت ما هرگز با مردم ایران نزاع نداشته ایم و می دانیم که تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای چه تأثیر عمیقی بر زندگی ایرانی ها داشته است. با توافقی که امروز حاصل شد، این روند تغییر خواهد کرد. در ازای، تغییرات چشمگیری که ایران برای برنامه هسته ای خود پذیرفته است، جامعه بین المللی، تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای را از اقتصاد ایران برخواهد داشت. کاهش تحریم ها نیز زمانی آغاز خواهد شد که تهران به تعهدات هسته ای اولیه و مهم خود عمل کرده باشد ؛ فرضاً زمانیکه ایران، هسته راکتور اراک را برداشته باشد؛ زمانیکه سانتریفیوژها را که توافق کرده بود از کار بیندازد، برچیده باشد، زمانیکه اورانیوم غنی شده را که توافق کرده بود به خارج بفرستد، به خارج فرستاده باشد؛ زمانیکه به اینها و سایر تعهدات عمل شود، آنگاه کاهش تحریم ها به شکل چند مرحله ای اجرا خواهد شد. این مسئله علت بسیار ساده ای دارد ؛ اعتماد هرگز یک شبه ایجاد نمی شود، بلکه باید به مرور زمان شکل بگیرد.

جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در کنفرانس خبری در وین افزود: امروز صبح وزیر امورخارجه ایران جواد ظریف ابراز امیدواری کرد که این توافق آغازی باشد بر تغییر در تعاملات ایران و جامعه بین المللی. به همین دلیل هیچ یک از تحریم هایی که اکنون بر قرار است تا زمانی که ایران به تعهدات خود عمل نکند برداشته نخواهد شد. برخی محدودیت ها نظیر آنچه به تسلیحات و اشاعه مربوط می شود تا چند سال پابرجا خواهد بود.

مایلم تاکید کنم اگر ایران نتواند به شیوه ای ملموس به تعهدات خود پایبند بماند، آنگاه تحریم های آمریکا، سازمان ملل متحد و حتی اتحادیه اروپا به جای خود باز می گردد. در این توافق قیدی در نظر گرفته شده است که بدان بازگشت پذیری گفته می شود و در صورت عمل نکردن به تعهدات اجرایی می شود. البته برخی خواهند گفت می توانستیم بیش از این آنرا به دست آوریم، یا اگر فشار را افزایش می دادیم، ایران در نهایت پرچم سفید (تسلیم) بر می افراشت و کل برنامه هسته ای خود را رها می کرد. اما واقعیت آن است که جامعه بین المللی چنین رویکردی را آزمود. این سیاست آمریکا و سایرین در سالهای دوهزار و پیش از آن بود. حدس می زنید چه اتفاقی افتاد. برنامه هسته ای ایران از یکصد و شصت و چهار سانتریفیوژ به هزاران سانتریفیوژ رسید. برنامه هسته ای ایران رشد کرد، علی رغم واقعیتی که جامعه جهانی می گفت غنی سازی به هیچ وجه انجام نشود، هیچی. برنامه ایران تا جایی رشد کرد که مواد شکاف پذیر کافی برای تولید ده تا دوازده بمب هسته ای تولید کرد. به شما می گویم تحریم کردن ایران تا تسلیم شدن این کشور و حاضر شدن بر سر میز مذاکره می تواند موضوع سخنرانی پرحرارتی باشد، اما جز در دنیای خیال دست یافتنی نیست. ملاک سنجش این توافق توانایی آن در برآورده کردن خواسته های یک طرف به قیمت ناکام گذاشتن طرف مقابل نیست، بلکه باید سنجید آیا به امن تر شدن جهان منجر خواهد شد. بیایید حقایق را مرور کنیم. بدون این توافق یا برنامه جامع اقدام مشترک که توافق بر پایه آن بنا شده است، زمان گریز هسته ای ایران برای تولید مواد شکاف پذیر کافی با کاربرد نظامی حدود دو تا سه ماه بود. در چنین شرایطی کار را شروع کردیم. کار را با ایرانی شروع کردیم که دو ماه با تولید مواد شکاف پذیر مورد نیاز برای ساخت ده بمب فاصله داشت. این توافق زمان گریز هسته ای ایران را به یک سال و بیشتر افزایش یافته است و این مساله دست کم یک دهه ادامه خواهد داشت. بدون این توافق ایران می توانست ظرفیت غنی سازی خود را فردا دو برابر کند؛ به معنای واقعی کلمه. و ظرف چندین سال آن را به صدها هراز سانتریفیوژ افزایش دهد. با این توافق ایران حدود پنج هزار سانتریفیوژ فعال در بازه زمانی مشخص خواهد داشت. بدون این توافق ایران می توانست ذخیره اورانیوم غنی سازی شده خود را به سرعت افزایش دهد. ذخیره اورانیومی که پیش تر تا بیست درصد غنی شده بود. با این توافق ذخیره اورانیوم غنی شده ایران در مدت پانزده سال بیش از سیصد کیلوگرم نخواهد بود. بدون این توافق رآکتور اراک می توانست هر ساله پلوتونیوم کافی برای ساخت دو سلاح هسته ای تولید کند. با این توافق هسته ی رآکتور اراک برداشته و در جای آن بتون ریخته می شود و ایران پولوتونیوم با کاربرد نظامی تولید نخواهد کرد. بدون این توافق آژانس بین المللی انرژی اتمی دسترسی مشخصی به سایت های مشکوک به فعالیت های هسته ای اعلام نشده نداشت. با این توافق آژانش بین المللی انرژی اتمی خواهد توانست به هر موقعیت اعلام شده یا اعلام نشده با هدف مرتفع کردن دغدغه های مشروع خود درباره فعالیت های هسته ای دسترسی داشته باشد. هیچ بحثی وجود ندارد که این توافق قوی ترین، جامع ترین و پایدار ترین ابزار محدود کردن برنامه هسته ای ایران را در مقایسه با هر گزینه واقع بینانه جایگرین ، فراهم می کند. آنهایی که مدت ها وقت صرف می کنند و می گویند چیز بهتری میسر بود موظفند گزینه جایگزین این توافق را ارائه کنند. اجازه بدید اضافه کنم، ملت هایی که 5+1 را تشکیل می دهند اگرچه همیشه در مسائل جهانی نگاهی یکسان ندارند، جملگی درباره اهمیت این توافق هم رای هستند.

در ابتدای این فرایند، ما نه تنها نگرانی های امنیتی خود بلکه دغدغه های جدی و مشروع دوستان و متحدان خود را در منطقه، به ویژه اسرائیل و کشورهای همسایه خلیج (فارس) لحاظ کردیم. این مساله تا پایان به همین صورت حفظ شد. اجازه دهید چند نکته را روشن کنم. اول ؛ آنچه امروز اعلام می کنیم توافقی است که برای رفع تهدید ناشی از برنامه هسته ای ایران تنظیم شده است، فقط برنامه هسته ای. هر کسی که به امور بین المللی آگاه است می داند اگر کشوری که با آن مشکل دارید سلاح هسته ای نداشته باشد بهتر است. بنابراین تعدادی از تحریم های آمریکا علیه ایران از جمله آنهایی که به تروریسم، حقوق بشر و موشک های بالستیک مربوط می شود پابرجا خواهد بود. علاوه بر این ایالات متحده به تلاش خود برای رفع نگرانی ها درباره اقدامات ایران در منطقه از راه حمایت از متحدان کلیدی خود در راه مبارزه با اقدامات بی ثبات کننده ادامه خواهد داد. یقیناً از ایران خواهیم خواست شهروندان آمریکایی را آزاد کند. این آمریکایی ها در طول مذاکرات از خاطرمان بیرون نرفتند و به تلاش خود برای سلامتی و بازگشت سریع آنها به خانه ادامه خواهیم داد. از ایران می خواهیم آنها را به خانه بازگرداند. همچنین می دانیم هیچ چالشی در تمام منطقه وجود ندارد که با دسترسی ایران به سلاح هسته ای بدتر نشود. به همین دلیل این توافق چنین مهم است. به همین دلیل با کشورهای همسایه خلیج (فارس) در کمپ دیوید دیدار کردیم و در روزهای آینده راههای تضمین امنیت منطقه را تبیین خواهیم کرد. شروط این توافق تضمین خواهد کرد جامعه بین المللی می تواند به چالش های منطقه ای فارغ از تهدید ایران برخوردار از سلاح هسته ای رسیدگی کند. دوم؛ هیچ بخشی از این توافق متکی بر اعتماد نیست. کل این توافق برپایه شفافیت کامل و تدابیر راستی آزمایی است که با بیان دقیق در ضمایم توافق بدان پرداخته شده است. اگر ایران نتواند به تعهدات خود عمل کند، ما متوجه خواهیم شد، چون ما آنجا خواهیم بود و قادر خواهیم بودپاسخ مناسب بدهیم.

پیش از خاتمه، مایلم از کسانی که در این راه ما را همراهی کردند تشکر کنم. رئیس جمهورم، رئیس جمهور اوباما که شجاعت آن را داشت این فرایند را آغاز کند، آن را باور داشته باشد، و وقتی خیلی ها اهداف آن را ناممکن می دانستند از آن حمایت کند و از آغاز تا پایان آن راه را نشان دهد. رئیس جمهور از روز نخست تصدی این سمت مصمم بود ایران سلاح هسته ای نخواهد داشت و به همان اندازه مصمم بود باید به دیپلماسی فرصت داد.

مایلم از همکارانم وزیر خزانه داری جک لو، وزیر دفاع اشتون کارتر و به ویژه از همکاری که دیر به ما ملحق شد، اما نقش تعیین کننده ای در دستیابی به این توافق داشت، وزیر انرژی ارنست مونیز تشکر کنم. کسی که سابقه او در مقام دانشمندی هسته ای نقش تعیین کننده ای به همراه وزیر خارجه پیشین و معاون رئیس جمهور صالحی در گذر از مباحث دشوار داشت.

مایلم از همکاران سابقم در کنگره به واسطه نقش آنها در این دستاورد مهم به ویژه به واسطه طراحی و تصویب تحریم هایی تشکر کنم که دقیقاً همان تاثیری را داشت که مد نظر قطعنامه های سازمان ملل متحد بود ؛ وادار کردن ایران به مذاکره.

هر گونه اختلاف نظری که شاید (با کنگره) وجود داشته باشد، اما همه ما در هدف تحقق خاورمیانه ای که در آن منافع ما و امنیت متحدانمان حفظ شود نظر مشترک داریم .

مایلم به ویژه از دوست و همکار استثنایی خود معاون وزیر خارجه وندی شرمن تشکرکنم.

جان کری تاکید کرد : توافق هسته ای ایران جلوی جنگی اجتناب ناپذیر را گرفت.

جان کری در ادامه گفت : من همچنین می خواهم از کسانی که در گذشته در تیم مذاکره کننده آمریکا حضور داشتند، قدردانی کنم که البته برای خاتمه دادن به این مذاکرات حضور نداشتند اما برای کمک به شکل دادن به این مذاکرات وجودشان ضروری بوده است و به طور ویژه از بیل برنز معاون سابق وزیر خارجه و جیک سالیوان تشکر می کنم که واقعا در روزهای اول حضورشان حیاتی بود. من همچنین از همتایان خود در همه تیم های دیگر قدردانی می کنم. همه مدیران سیاسی در این قضیه واقعا تلاش کردند. این افتخاری برای دوره خدمت من بوده است که توانسته ام با این تیمها در اینجا و در شهرهای دیگر کار کنم. همتایان ما مشارکت بسیار حیاتی در این مسئله داشته اند. در واقع تلاش ما تلاشی تیمی بوده است. من از لوران فابیوس وزیر امورخارجه فرانسه، فیلیپ هاموند وزیر امورخارجه انگلیس ، سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه ، اشتاینمایر وزیر امورخارجه آلمان و وانگ یی وزیر امور خارجه چین قدردانی می کنم. من همچنین می خواهم از چندین مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا یعنی خاویر سلونا، خانم کاترین اشتون و فدریکا موگرینی قدردانی کنم. من همچنین از هلگا اشمیت معاون او قدردانی می کنم که به همراه وندی شرمن وحدتی باور نکردنی را ایجاد کرده بودند. اینها همگی استانداردهای جدیدی از همکاریهای بین المللی را ایجاد کردند. ما همچنین با یکدیگر متحد بودیم و وحدت خود را در این هجده ماه حفظ کردیم که اعتبار زیادی را به توافقی که ایجاد کرده ایم می دهد و این خود مشوقی برای همه کسانی است که به قدرت دیپلماسی و مذاکره باور دارند.

جان کری در ادامه از کشورهای اتریش ، سوئیس ، ترکیه ، عمان، روسیه ، قزاقستان ، عراق و آمریکا برای تلاشهایشان در این خصوص قدردانی کرد و گفت همه ما به ویژه از سلطان عمان قدردانی می کنیم که شخصا در این قضیه مشارکت داشت و از این روند حمایت کرد.

کری افزود: من در نهایت دوست دارم احترام عمیق خود را به رویکرد جدی و سازنده ای که نمایندگان ایران در این مذاکرات مبذول داشتند، ابراز کنم. رئیس جمهوری ایران حسن روحانی مجبور شد تصمیمات دشواری اتخاذ کند. ما همه از تنشی که وجود دارد آگاهیم. جواد ظریف وزیر خارجه ایران مذاکره کننده ای سرسخت و توانمند و یک میهن پرست است. او فردی است که وجب به وجب راهی را که به آن باور دارد می شناسد و گاهی این قضیه به رد و بدل شدن حرفهای تند و از روی عصبانیت منجر می شد. اما او و تیم او در حالیکه خیلی سرسخت بودند، همیشه حرفه ای عمل کردند و همیشه مصمم بودند که راه حلهایی را برای مشکلات دشوار پیدا کنند. هر دوی ما توانستیم با احترام متقابل در این مذاکرات عمل کنیم. حتی زمانی که بحثها داغ و پرحرارت می شد، فکر می کنم او با من هم نظر است ، که در پایان هر نشست و دیداری، ما با لبخند خارج می شدیم و مصمم بودیم که قرار است دوباره بازگردیم و روند را ادامه دهیم. ما هرگز هدف و توافقی را که می توانست به بهترین شکل منافع بلند مدت همه طرفهای ذینفع را تامین کند، از نظر دور نمی کردیم. ما اصلا دچار توهم نشده ایم که بگوییم کار دشوار پایان یافته است. هیچ کسی در اینجا نمی گوید که مسیر پیش رو آسان یا خودکار است. ما اکنون وارد مرحله جدیدی می شویم. مرحله ای که به همان اندازه حیاتی است و حتی ممکن است به همان اندازه دشوار باشد و آن اجرای توافقنامه است. یکصد و نه صفحه ای که ما درباره آن توافق کرده ایم ، تعهداتی را تشریح می کند که از هر دو طرف داده شده است. البته باید توجه داشت این توافق می تواند به دست رهبران هر دو طرف که متعهد هستند آن را اجرا کنند، می تواند به بقای خود ادامه دهد یا از بین برود. البته دلیلی برای خوشبینی وجود دارد. ژانویه سال گذشته ما اولین گام را با اتخاذ طرح مشترک اقدام برداشتیم. بسیاری به ما می گفتند که ما اشتباهی تاریخی مرتکب می شویم و ایران هرگز به تهدات خود عمل نخواهد کرد و این توافقی وحشتناک است. اما آنها سخت در اشتباه بودند. همه طرفها تعهدات خود را عمل کردند. فرایند دیپلماتیک جلو رفت و ما اکنون تقریبا به دو سالگی عمل کامل ایران به تعهداتش و به توافقنامه طرح مشترک اقدام نزدیک می شویم. کل جهان ذینفع است که مطمئن شود همان اتفاق اکنون بیفتد. نه فقط اگر این توافقنامه به طور کامل اجرا شود، جهان را امن تر از اکنون خواهد کرد، بلکه در نهایت فرصتهایی را فرا روی ما می گشاید تا بتوانیم چالشهای منطقه ای را نیز حل کنیم، این چالشها نمی تواند بدون اینکه در وهله اول چنین توافقنامه هایی فراهم شود، حل شود. هجده ماه گذشته نمونه دیگری از قدرت بالای دیپلماسی برای پیش بردن مسیری صلح آمیز است، جدای از اینکه چه قدر احتمال دارد غیرممکن به نظر آید. روشن است که هر کشوری در هجده ماه گذشته پشت میز مذاکره بوده است، لازم بوده است مسائل داخلی کشور خود را نیز در نظر داشته باشد. آمریکا نیز از این قضیه مستثنی نبوده است. در داخل آمریکا، آینده برنامه هسته ای ایران محور اصلی بسیاری از بحثها بوده است و من شکی ندارم این بحثها در روزهای آینده داغتر خواهد شد. ما از این بحثها استقبال می کنم. اینها مسائلی به غایت مهم هستند و شایسته بحثهای جدی و شدید اما مبتنی بر حقایق و واقعیتها هستند. من در روزهای گذشته حرفهای زیادی شنیده ام که گفته می شود امتیازاتی داده شده است و ما برای توافق عجله داشته ایم. ما امتیازی نداده ایم. لوزان گواه خوبی است و واقعیتها چیزی است که اختلاف نظرها را نشان می دهد. از ابتدا رئیس جمهور و من قول دادیم که به کمتر از توافقی خوب راضی نخواهیم شد، توافقی که برای آمریکایی ها و شرکاء و دوستان و متحدان ما خوب باشد ، توافقی که برای آینده خاورمیانه خوب باشد و توافقی که برای صلح و آرامش جهان خوب باشد. این چیزی است که ما دنبال کردیم و روی ماههای طولانی مذاکرات دشوار روی آن تاکید کردیم و این دقیقا همان چیزی است که باور داریم امروز به دست آورده ایم. من سالها پیش ، پس از دانشگاه به جنگ رفتم. من در جنگ فهمیدم وقتی دیپلماسی شکست می خورد چه هزینه و تاوانی باید پرداخت کرد. من در آنجا تصمیم گرفتم اگر شانس داشته باشم در جایگاهی قرار بگیرم که بتوانم تغییری ایجاد کنم، تلاش خود را خواهم کرد. من معتقدم این توافقنامه واقعا نماینده و نشان دهنده تلاش آمریکا و همه همکارانش در گروه پنج به علاوه یک بود تا با ایران دور هم جمع شوند و جلوی اجتناب ناپذیری جنگی را بگیرند که اگر توافق حاصل نمی شد اتفاق می افتاد. به نظر من این چیزی بود که دیپلماسی محقق کرد و من می دانم که جنگ نتیجه شکست دیپلماسی و نگرفتن تصمیمات جایگزین توسط رهبران است. از این رو ما در اینجا این فرصت را داریم و من امیدوارم در روزهای پیش رور مردم به این توافقنامه بر اساس واقعیاتی که آن را تعریف می کند، نگاه کنند و امیدوارم که بتوانیم آن را به طور کامل اجرا کنیم و پیش برویم.

انتهای پیام/8399