خانواده، کمربند ایمنی در بهبود بیماری‌ها

به گزارش سرویس علمی پزشکی عصر هامون، وقتی اسم بیماری سخت یا صعب‌العلاج به میان می‌آید مثل یک زلزله همه چیز را بهم می‌ریزد که پس از اتمام آن نه تنها زندگی افراد به هم ریخته بلکه توان بازگشت به قبل را در افراد کاهش می‌دهد. 

 

این احتمال تقریبا به صورت قوی وجود دارد که زمانی یک بیمار دچار یک بیماری سخت می‌شود وقتی توسط خانواده یا افرادی که با آن‌ها ارتباط نزدیک دارد و یا به بیان ساده‌تر با آنها زندگی می‌کند حمایت شود و از نظر روحی و عاطفی به بهترین نحو مورد توجه قرار بگیرد توان مقابله‌اش با بیماری نه تنها افزایش می یابد بلکه می‌تواند به طور کلی آن را ریشه کن کرده و شکست دهد. 

 

وقتی اسم یک بیماری سخت مثل سرطان به میان می‌آید ترس را به همراه دارد و می‌تواند حس اضطراب را در وجود فرد مبتلا تقویت کند بنابراین زمانی که فرد از حضور یک بیماری در وجود خود مطلع می‌شود استرس و اضطراب بسیاری را تجربه می‌کند که همین استرس بر کیفیت زندگی فرد و سلامت وی اثر منفی می‌گذارد، پس در این رابطه نقش خانواده در بهبود وضعیت بیمار جهت مقابله با بیماری بسیار پر رنگ خواهد شد. 

 

دکتر ناصر قاسم زاده روان شناس در خصوص نقش خانواده در زندگی افراد می‌گوید: در واقع خانواده سیستمی است که افراد در آن می‌توانند به رشد لازم در همه زمینه‌ها دست یافته و به زندگی سالم و عادی خود ادامه دهند.

 

وی ادامه داد: ممکن است در طول مسیر زندگی برای افراد مشکلات و بحران‌هایی پیش بیاید و بر سلامت فرد اثر منفی بگذارد، این تاثیر منفی در نهایت منجر به بروز بیماری خواهد شد. 

 

این روان‌شناس با اذعان به این که اولین اصل مورد اشاره در روان شناسی سلامت حامیان هستند، تصریح کرد: حمایت‌کنندگان می‌تواند فرد را از نظر روحی و عاطفی در عبور از بحران‌ بیماری‌های عصبی، جسمی و روحی همراهی کنند مسلم است که خانواده در این حیطه نقش اساسی دارد. 

 

قاسم زاده افزود: خانواده‌‌ای که در آن عشق و محبت و دوستی نهادینه شده است طبیعتا شرایط خیلی بهتر و مناسب‌تری را برای فرد مهیا خواهد کرد تا بتواند دوره بحران بیماری را راحت‌تر تحمل کند. 

 

وی با تاکید بر اهمیت بسیار نحوه رفتار خانواده با یک فرد بیمار اظهار داشت: نوع نگاه خانواده به فرد، کمک و حمایت آن‌ها نسبت به فرد بیمار و همچنین تقویت احساس دوست داشته شدن توسط خانواده در وجود فرد بسیار حائز اهمیت است. در حقیقت افرادی که در خانواده پذیرفته شده اند و یا به نحوی جایگاهی مانند همسر یا فرزند به خود اختصاص داده‌اند در هنگام سختی و بروز مشکلات و بیماری‌ها احساس تنهایی نمی‌کنند. 

 

وی گفت: یکی از مسائل مهم در هنگام برخورد با بیماری‌ها این است که فرد احساس کند توان مقابله و رویارویی با این دوره سخت را دارد. 

 

قاسم زاده با اشاره به این که پذیرا بودن خانواده نقش بسیار مهم و اساسی در پرورش روحیه‌ی زندگی در فرد دارد، تصریح کرد: افراد در این گونه خانواده‌ها به خوبی احساس می‌شوند و علاوه بر داشتن یک جایگاه ویژه‌ به خوبی پاسخ به نیازهایشان را دریافت می‌کنند.

 

وی تاکید کرد: منبع اصلی و اولیه‌ی افزایش روحیه در فرد بیمار خانواده است تا فرد به راحتی بتواند وضعیت فعلی خود را بپذیرد و در جهت روند بهبود خود تمایل نشان داده و تلاش کند. 

 

این روان‌شناس پیرامون نحوه رفتار خانواده و اهمیت و وابستگی آن به سن فرد بیمار افزود: نحوه نگرش و نوع حمایت خانواده باید متناسب با گروه سنی فرد باشد چرا که روحیه‌ فرد در سنین کودکی، نوجوانی و جوانی و میانسالی با هم متفاوت است. 

 

گزارش از فرزانه فدوی

 

انتهای پیام /8399