تاریخ انتشار :چهارشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۰۵
آنچه که رخداد این بود که پس از اعلام اجرایی شدن برجام در هیچ کدام از کلان شهرها و شهرهای کوچک ایران اسلامی هیچ جشن خیابانی از سوی مردم برگزارنشد، چرا؟
برجام
برجام
به گزارش سرویس اجتماعی عصرهامون، دولت یازدهم با روی کارآمدن خود پس از خرداد ماه سال 92 پیشانی سیاست ورزی خود را در موضوع سیاست خارجه خلاصه نمود و بارها و به دفعات بسیار زیاد بخش وسیعی از دغدغه های مبتلا به جامعه ایرانی را به مذکرات هسته ای گره زد و به عبارتی برجام شد شاهزاده سپید پوش دولت که بنا بود به یاری او گره های اقتصادی، اجتماعی و حتی زیست محیطی گشوده شود، تا جایی که دکتر روحانی در همایش ملی محیط زیست وعده داد مشکل " آب آشامیدنی" مردم نیز پس از رفع تحریم ها حل خواهد شد. این نوع تلقی از برجام مانند یک نرم افزار تقریبا درتمامی وزارت خانه ها تسری یافت و وزیر فرهنگ و ارشاد هم وعده داد پس از اجرایی شدن برجام حتما مشکلات مبتلا به سینما و تئاتر نیز مرتفع خواهد شد.
تلقی دولت از برجام و وعده های فراوانی که در این مسیر به مردم داده شد در ابتدای امر به بازتولید نوعی نگرش مثبت در جامعه منتهی شد، نگرشی که به وعده حل مشکلات اقتصادی پس از رفع تحریم ها امید بسته و مشتاقانه منتظر رفع تحریم ها برای شکل گیری رونق اقتصادی بود. خروجی این نگرش را می توان در جامعه رد گیری نمود و به جشن ها مردمی در تعداد کمی از مراکز استان ها اشاره نمود که به واسطه توافق نامه های هسته ای دولت یازدهم به خیابان ها آمدند. برای مثال آنچه پس از توافق نامه ژنو رخ داد و در چند مرکز استان نظیر تهران، اصفهان، شیراز تعدادی از مردم برای ابراز رضایت از آنچه رخ داده به خیابان ها آمدند و یا پس از عهدنامه وین نیز چنین روی داد اجتماعی رخ داد. اما آنچه که واضح و روشن است تمامی این جشن های خیابانی به امید رفع تحریم ها شکل می گرفت و توافق ژنو و عهدنامه وین را مقدمه ای می پنداشت که پس از آن تحریم ها رفع خواهد شد. حال به سوال اصلی این مختصر میرسیم:
پس از آنکه روز یکشنبه گذشته یعنی بیست و هفتم دی ماه در بیانیه مشترک آقای ظریف و خانم موگرینی روز اجرای برجام اعلام شد و به عبارتی تمامی وعده های دولت طی دو سال و چند ماه گذشته به منصه ظهور رسید، چرا در هیچ کدام از کلان شهرها و شهرهای کوچک ایران اسلامی هیچ جشن خیابانی برگزارنشد؟
برخی از مردمان چند مرکز استان محدود که برای مقدمه های این توافق نهایی به خیابان ها آمدند که در بالا ذکر آن رفت چرا برای اصل ماجرا و حمایت از این توافق نهایی ابراز شادمانی نکردند؟ حال آنکه روشن است اصل ماجرا در این روز بنابود اجرائی شود.
به پاسخ این سوال می توان اینگونه پرداخت که، پس از دو سال و نیم وعده های مکرر دولت یازدهم حالا اما نوبت بازخوانی دستاوردهای این وعده ها است، توافق ژنو تنها شش ماه پس از روی کار آمدن دولت یازدهم منعقد شد و بسیار طبیعی بود موج روانی دستاوردهایی که دولت وعده آن را داده بود در برخی از قاط ایران اسلامی شادی آفرینی کند، اما حالا و پس از دو سال و نیم آنچه از دستاوردهای وعده های دولت مشاهده می شود به کل متفاوت با وعده هایی است که داده شده.
رکود حاکم بر جامعه اقتصادی که روز گذشته دکتر روحانی به آن تصریح کرد، اوضاع نامساعد و یا گاها وخیم کارگاه های تولیدی، ناامنی اقتصادی بورس برای سرمایه گذاری و یا باقی ماندن بخش قابل توجهی از تحریم ها و یا اعمال تحریم ها 16 گانه جدید پس از ژنو همه وهمه حاکی از عمق ناکارآمدی برجام است. برحامی که قرار بود با تولدش تمامی این مسائل را حل کند حال و در بازه زمانی کمتر از دو سال و نیم اینگونه در عرصه واقع جامعه ظهور کرده و مردم خود به عینه شاهد خروجی های حاصل از این توافق هستند.
لذا باید اذعان کرد تکنسین ها جنگ روانی جریان اصلاحات نتوانستند به وعده ی دستاوردهایی که درآینده خواهد آمد رضایت مردم را جلب کنند و حال و کمتر از دو سال و نیم آنچه رخ داده این است که دیگر مردم برای لغو تحریم هایی که دولت وعده آن را داده بود به خیابان ها نیامده و شادی نکردند. این یعنی اکنون و پس از دو سال و نیم نوبی بازخوانی دستاوردهای واقعی و عینی برجام است و نه تنها وعده هایی که معلوم نیست چه زمانی رخ خواهد داد.
انتهای پیام/ https://www.asrehamoon.ir/vdcd5x0j.yt0f96a22y.html
نام شما
آدرس ايميل شما