حمله وحشیانه امریکا به هواپیمای مسافربری ایران/ مرگ ۲۹۰ ستاره در آسمان خلیج فارس

مقام‌های آمریکا پس از سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران، برای توجیه این جنایت نابخشودنی، دلایل ضد و نقیضی عنوان کردند و کوشیدند این اقدام خصمانه را یک اشتباه قلمداد کنند. اما با توجه به مجهز بودن کشتی جنگی وینسنس به پیشرفته‌ترین سیستم‌های راداری و رایانه‌ای و هم چنین مشخص بودن نوع هواپیمای درحال پرواز، مشخص شد که احتمال اشتباه وجود نداشته و این اقدام، کاملاً خصمانه بوده است. با این حال مقام‌های آمریکایی پس از چندی، در توهینی آشکار به ملت ایران، بر گردن ویلیام راجرز فرمانده ناو وینسنس مدال شجاعت انداختند و بدینگونه حمایت رسمی خود را از این جنایت اعلام کردند. در حقیقت یکی از اهداف آمریکا از این جنایت تقویت متجاوزان رژیم بعث عراق در جبهه‌های جنگ

آمریکا با ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران آن هم بر فراز آب‌‌های سرزمینی کشورمان یک بار دیگر نشان داد که حقوق بشر را تا جایی به رسمیت می‌شناسد که تضادی با اهداف توسعه‌طلبانه و زیاده‌خواهی‌های آن و همپیمانانش نداشته باشد. به عنوان مثال و با توجه به توجیهات بی‌اساس اعلام شده توسط آمریکا پس از سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران، این کشور در حالی سعی می‌کرد با توسل به بهانه‌های واهی،‌کشتار 290 مسافر بی‌گناه را عادی جلوه دهد که وقتی در شهریورماه سال 1362 پدافند هوایی شوروی سابق یک هواپیمای مسافربری کره جنوبی را به دلیل ورود به حریم هوایی این کشور ساقط کرد، این عمل را «بربریت» نامید و خواستار تحریم خطوط هوایی شوروی شد و این، نمونه‌ای از برخورد دوگانه آمریکا با حقوق بشر است.

حکم دادگاه آمریکایی چه بود؟

بعد از فشار افکار عمومی و مردم جهان و پرسش های فراوان در باره سرنگونی هواپیمای مسافربری که در مسیر قانونی و طبیعی در یکی از کالیدورهای هوایی پرواز می کرد. یک دادگاه نظامی ظاهرا برای کشف واقعیت تشکیل شد.

  افسران رادار به همراه ویل راجرز مورد بازجویی و کالبد شکافی ماجرا پرداختند! بعد از ساعت ها کنکاش مشخص شد که مسئول کنترل فرکانس ها به طور دقیق لیست پرواز هایی که از فرودگاه بندر عباس تیک آف می کردند رو به دقت بررسی نکرده است چون در پائین همان لیست شماره پرواز و نوع هواپیما به همراه مقصدش مشخص شده بود!

مسئول مربوطه پذیرفت که در تطبیق ساعت های بین المللی با وقت محلی دچار اشتباه شده بود !

در این دادگاه همچنین مشخص شد که زنده یاد رضائیان هرگز اخطار های هشدار دهنده مسئولان ناو رو نمی شنیده است  چون به طور کلی فرکانس هواپیماهای شخصی و مسافربری با نظامی ها تفاوت دارد و مسئولان ناو بر روی فرکانس های نظامی آن ها را صدا می زدند اما با وجود مشخص شدن قصور ویل راجرز و همکاران او، بعد از مدتی به وی مدال شجاعت اهدا شد! 

ادعاهای واهی مسئولان امریکایی

در سال ۱۹۹۰ آقای چارلز بعد از تحقیق بر روی حادثه ایرباس متوجه شد که بر خلاف ادعای، ناو وینسنس در لحظه شلیک بیش از چهار کیلومتر در آبراه کشور ایران قرار داشت  و به عبارتی با شکستن حریم مجاز دریایی، قوانین رو زیر پا گذاشته بود .(عکس شماره 9)

در بررسی های بیشتر مشخص شد که هرگز هواپیمای ایرباس پرواز شماره ۶۵۵ در مسیر پرواز ارتفاع خود رو کاهش نداده بود، سرعت های اعلام شده از سوی افسران رادار مبنی بر نظامی بودن هواپیما واقعیت نداشته است.  

فاصله پس از این جنایت هولناک، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف 14 جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار داده‌‏اند. پس از روشن شدن نوع هواپیما، آمریکایی‌ها سعی کردند تا به نحوی وانمود کنند که در این مورد مرتکب اشتباه شده‏‌اند، اما شواهد بعدی، این نظر آنان را کاملاً مردود جلوه داد.

مقامات نظامی آمریکا اعلام کردند که هواپیمای ایرباس در خارج از دالان هوایی پرواز می‌‏کرده و رزم‏ناو آمریکایی نیز هفت‏‌بار اخطار رادیویی برای‏ هواپیمای ایران مخابره کرده ولی جوابی دریافت نکرده است!

این ادعا کاملا غیر قابل قبول بود، زیرا قطعات متلاشی شده هواپیما و اجساد سرنشینان آن در سطح وسیعی از آب‏های سواحل جنوبی جزیره هنگام، درست در داخل آب‏های ایران پراکنده شده بودند.

این محل درست در زیر مرکز دالان هوایی بین‌‏المللی بندرعباس دوبی (آمبر56) قرار دارد و نشان می‏‌دهد که هواپیما درست در مسیر پیش‏‌بینی شده در حال پرواز بوده است. همانطور که چهار سال بعد روزنامه «نیویورک تایمز»، در گزارشی که حاوی چندین نکته تازه بود، گفت که ناو وینسنس در آب‏های فلات قاره ایران بوده است نه در آب‏های بین‏‌المللی و پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) در آن زمان بر این حقیقت سرپوش گذاشته است.

ضمن آنکه هواپیمای مسافربری ایرباس از نظر حجم، شکل، اندازه و توانایی پرواز کاملاً با هواپیمای اف 14 متفاوت است در همین حال با توجه به ارتباط کلامی و ارتباط ناوبری هر هواپیمای بازرگانی و مسافربری، ناو آمریکایی‏ می‌توانست به راحتی با شنیدن مکالمات خلبان به ماهیت هواپیمای ‏مسافربری پی ‏ببرد.

اساسا در همان زمان و بعدها دلایل روشن بسیاری بر دروغ گویی مقامات آمریکایی ارایه شد، چنانچه هنگامی که در شهریور 62 یک هواپیمای بوئینگ 747 شرکت هواپیمایی کره‏‌جنوبی (ک.ال.ال) در حالی ‏که با 269 مسافر از مسیر عادی خود منحرف شده بود و حدود 500 کیلومتر مسافت را با زمانی نزدیک به دو ساعت در داخل خاک شوروی سابق طی کرده بود، به دلیل بی‏‌توجهی به اخطارهای مکرر هواپیماهای شکاری این کشور توسط سیستم دفاع موشکی‏ شوروی سرنگون شد. در این ماجرا «ریگان» ابراز عقیده کرد که هیچ مطلبی نمی‏تواند توجیه‏‌کننده سرنگون ساختن یک هواپیمای غیرمسلح باشد.

 قطعنامه شورای امنیت

متعاقب این تجاوز آشکار، جمهوری اسلامی ایران در روز 14 تیر 1367، طی نامه ای به رئیس شورای امنیت، خواستار تشکیل جلسه فوری شورا برای رسیدگی به موضوع شد. 25 تیر 1367، مطابق با 16 ژوئیه 1988، شورا تشکیل جلسه داد. از سوی جمهوری اسلامی ایران دکتر ولایتی وزیر امور خارجه وقت و از جانب آمریکا بوش معاون وقت رئیس جمهوری درجلسه حضور داشتند.
قطعنامه 616 شورای امنیت (1988)

 پس از استماع سخنان دکترولایتی  و جرج بوش درجلسه شماره 2821 خود درتاریخ20 ژوئیه  1988 ( 29/4/1367) طرح قطعنامه پیشنهادی را تصویب کرد. متن قطعنامه به شرح زیر است:

" شورای امنیت، با بررسی نامه مورخه 5 ژوئیه 1988 جانشین نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران خطاب به رئیس شورای امنیت و با استماع بیانات نماینده جمهوری اسلامی ایران، وزیر امور خارجه ( علی اکبر ولایتی ) و سخنان نماینده ایالات متحده آمریکا ( معاون رئیس جمهوری جرج بوش )، با ابراز تاسف عمیق از این که یک هواپیمای غیرنظامی " ایران ایر" در پرواز برنامه ریزی شده بین المللی 655، در پرواز بر فراز تنگه هرمز به وسیله موشک شلیک شده از ناو جنگی ایالات متحده آمریکا ( وینسنس) منهدم گردید، با تاکید بر ضرورت تبیین حقایق سانحه توسط بازرسی بی طرفانه، با اضطراب عمیق از تشنج دائم التزاید در منطقه خلیج [ فارس] :

1- تأسف عمیق خود را از ساقط ساختن هواپیمای غیرنظامی ایران به وسیله موشکی که از یک ناو جنگی آمریکا شلیک شده و تسلیت عمیق خود را به خاطر از دست رفتن غم انگیز جان انسانهای بی گناه ابراز می دارد.

2- همدردی صمیمانه خود را به خانواده های قربانیان سانحه غم انگیز و دولت ها و کشورهای آنان اعلام می دارد.

3- از تصمیم سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری در پاسخ به درخواست جمهوری اسلامی ایران مبنی بر ایجاد گروه تحقیق برای بررسی تمام حقایق موجود همچنین از اعلام ایالات متحده آمریکا و جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تصمیمشان برای همکاری با برسی سازمان هواپیمایی کشوری استقبال می کند.

4- از تمامی اعضای کنوانسیون 1944 شیکاگو، درخواست می کند که در همه شرایط، مقررات و رویه های سلامت هوانوردی کشوری به ویژه ضمائم آن کنوانسیون به منظور جلوگیری از چنین پیشامدهایی را دقیقاً مراعات نمایند.

5- لزوم اجرای فوری و کامل قطعنامه 598(1987)، شورا را به عنوان تنها مبنای حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پایدار ِ منازعه میان ایران و عراق ابراز و پشتیبانی خود را از دبیر کل برای اجرای این قطعنامه اعلام و خود را ملتزم به همکاری با دبیر کل برای تسریع در اجرای طرح اجرایی او می نماید."

جمهوری اسلامی ایران علاوه بر شورای امنیت و شورای ایکائو، شکایت خود را در دیوان بین المللی دادگستری لاهه نیز مطرح کرد. عنصر تخصصی سازمان ملل متحد یعنی ایکائو (سازمان هواپیمایی کشوری بین المللی) نیز از مسائل سیاسی به دور نمانده و به جای بررسی فنی و ارائه طریق به شورای امنیت به ابراز تاسف و تسلیت به بازماندگان سانحه پرداخت.

به هر حال آمریکایی‏‌ها به ‏صورت جسارت‏ آمیزی دلایل این جنایت خود را بیان و تأکید کردند که هدف آمریکا از ساقط کردن هواپیمای ایرباس ایران، وادار کردن جمهوری اسلامی به پذیرش صلح و پایان جنگ تحمیلی بود، چنان‏ که رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت آمریکا در این زمینه اظهار کرد: «این فاجعه (سقوط هواپیمای مسافربری ایران از سوی آمریکا) ضرورت دست‏یابی به برقراری صلح را با حداکثر شتاب، دو چندان ساخته است» به عبارتی هدف آمریکا رهاندن گریبان صدام جنایتکار از دستان پرقدرت رزمندگان اسلام بود.

 انتهای پیام/4941