خلق لباسهای زیبای سوزن دوزی شده با دستان هنرمند زنان بلوچ

به گزارش عصرهامون به نقل از چهاربهاران، صنعت دوخت طرح، زیبا و منقش روی پارچه با نوارهای طلایی، سوزن دوزی و گلابتون دوزی نام دارد. روش کار به این صورت است که ابتدا نقش را روی پارچه انداخته و پارچه را روی دایره ای چوبی به نام کم می اندازند و با کش محکم کرده و با استفاده از نخ های رنگی، گلابتون دوزی می کنند.

هر دختر بلوچ از کودکی به آموختن این هنر می پردازد. بر این اساس تمام زنان بلوچ به سوزن دوزی اشتغال داشته و لباس های خود را تزئین می کنند. از دیگر هنرهای دستی چابهار می توان به معرق صدف، حصیربافی، سکه دوزی، گلیم بافی، چاربافی و طلاسازی اشاره کرد.
سوزن دوزی
هنر بلوچ به ویژه سوزن دوزی یکی از کهن ترین هنرهای ایرانی است که عمومأ بصورت سنتی در میان زنان رواج داشته و امروزه مردان نیز به شکل صنعتی بدان روی آورده اند. سوزن دوزی را میتوان به نوعی نورچشم، سند هویت، موجودیت و پشتوانه زنان بلوچ نامید. سوزن دوزی از هنرهای زیبا و کاربردی منطقه چابهار نیز به شمار می رود که با دوخت های سنتی دیگر مناطق ایران کاملاً فرق داشته و به آن «بلوچی دوزی» نیز می گویند.
حصیر بافی
حصیربافی یکی از صنایع پردامنه این شهرستان می باشد که مردان و زنان به آن اشغال دارند و بیشتر در نقاطی مرسوم که انبوه درختان وحشی نخل زینتی (داز) وجود دارد. صنایع حصیری را می توان به دو دسته مصرفی و صادراتی تقسیم کرد گلدان، سبد خمره ای (کپاد) ، کیف حصیری، سبد نان، فرش، بادبزن و ...از جمله فرآورده های تولید شده در مرکز آموزش صنایع دستی منطقه می باشند .
سکه دوزی
از مهمترین صنایع دستی منطقه به حساب می آید، از بافت های سکه دوزی شده برای پوشاندن و زینت رخت خواب در اتاق ها و همچنین برای زینت روی گردن شتر در هنگام عروسی استفاده می شود. قطعات پارچه به رنگ های گوناگون را بروی یک تخته نمد و یا سایر اقلام مرتبط به هم می پیوندند و روی آنها را با آیینه کاری و انبوه دکمه های سفید پیراهن می آرایند. به یک لبه که در طرف پایین قرار می گیرد منگوله پشمی نیز می آویزند. مواد اولیه این هنر – صنعت به وفور در بازار یافت شده و قیمت مناسبی دارد.محصولات سکه دوزی شده مشتریان پرو پا قرصی داشته و به عنوان سوغات توسط گردشگران خریداری می شود. در شهرستان چابهار سکه دوزی بسیار رایج بوده و منطقه آزاد چابهار با همکاری نهادهای متولی، آموزش هنرآموزان را به عهده دارد. تنوع رنگ ها در سکه دوزی بسیار زیاد و معمولاً از رنگ های قرمز، سیاه و آبی در محصولات استفاده می شود.
چادر بافی
عشایر شهرستان چابهار، سیاه چادر یا پلاس خود را خودشان تهیه می کنند و گاهی در روستاها نیز پلاس بافته می شود. نحوه تولید آن چنین است که بر روی دار و با استفاده از موی بز بعنوان تار و پود آن را می بافند.
گلیم بافی: گلیم بافی بیشتر کار زنان چادرنشین است ولی بانوان روستایی از جمله روستاهای دهستان جهلیان نیز آن را می بافند.بنا به اظهار روستاییان یک گلیم 5/2*5/1 متر(یک و نیم در دو نیم متر) در مدت هفتاد ساعت بافته می شود.
انتهای پیام/ https://www.asrehamoon.ir/vdchzqnw.23niwdftt2.html