تاریخ انتشار :سه شنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۴۴
آفتابه، وسیله‌ای برای انتقال و ریختن آب و براي اولين بار توسط ما ايراني‌ها در دوره‌ی هخامنشي اختراع شد و از آن برای شستن‌هاي متفاوت استفاده مي‌كردند.
تجلیل از وزارت نیرو برای اعتلای جایگاه آفتابه در استان سیستان و بلوچستان
به گزارش عصرهامون به نقل از  اوشیدا؛ نام آفتابه، دگرگون‌شده‌ی واژه‌ی آب‌تابه است، وقتي اسكندر مقدوني براي اولين بار در ۲۳۰۰ سال قبل به ايران آمد از ديدن آفتابه متحير شد و دستور داد تعدادي از اين آفتابه‌ها را به مقدونيه ببرند و از آن، مشابه‌سازي كنند اما بدبختانه يا خوشبختانه اسكندر فوت كرد و دنياي غرب براي هميشه از نعمت آفتابه محروم شد.

در دهه‌ی پنجاه که در روستاهای سیستان و بلوچستان، زندگی می‌کردم، آفتابه‌ای مسی داشتیم، بعدها چدنی و این اواخر آفتابه‌های پلاستیکی، جای همه‌ی انواع آفتابه را گرفت.

در یکی از مأموریت‌هایم به شهر زرنج افغانستان، متوجه شدم، حجم انبوهی از صادرات مرز میلک، به همین وسیله‌ی تاریخی، اختصاص دارد، دیروز هم وقتی به یک پلاستیک‌فروشی برای خرید این یار دیرین زندگی، رفته بودم، فروشنده از رونق فروش آن در شهر زاهدان، گزارش می‌داد و بسیار خرسند به نظر می‌رسید.

خیلی از وسایل و ابزارهای مورد استفاده‌ی قدیمی، به سرعت با تغییرات تکنولوژیک، به موزه‌ها و یا به تاریخ سپرده شدند و از رونق افتادند و دیگر کسی به آن‌ها به گوشه‌ی چشمی نگاه نمی‌کند، آیا در خیابان‌های شهر، اثری از درشکه، خرگاری، الاغ و ... برای حمل بار یا مسافر دیده می‌شود؟

اما به همت وزارت نیرو، در مدیریت بهینه‌ی انتقال و توزیع آب شهری، قریب به دو ماه است در شهر زاهدان و همینطور زابل٬ زهک٬ چابهار و ...، با ریاضت اجباری در مصرف آب مواجهیم؛ هر چه مضایق آب بیشتر می‌شود، بر منزلت این وسیله‌ی حیاتی، در خانواده‌ها افزوده می‌شود.

در این دو ماه، مسئله‌‌ی اصلی خانواده‌، کمین نشستن در انتظار آبدار شدن لوله‌های شهر شده، شیر را که باز می‌کنیم، فاقد آب است، حالا نوبت به زور زدن و خشک کار کردن پمپ می‌رسد، ناکاری‌اش را که به اثبات می‌رساند، سروقت تانکر هزارلیتری می‌رویم، کیفیت آب به گونه‌ای است که ما در منزل با سه نوع آب، زندگی می‌گذرانیم، آب معدنی برای شرب، آبی که از فروشگاه‌های تصفیه‌ی آب در شهر با گالن می‌خریم و برای چای و شربت و آبمیوه استفاده می‌کنیم و نهایتاً مثلاً بهداشتی که یک وزارت عریض و طویل، انتقال، تولید و توزیع می‌کند برای استحمام.

اما برای دوش گرفتن و حمام کردن، قدیما به گرمابه‌های عمومی در شهر، مراجعه می‌کردیم، گرمابه‌ها دیگر وجود خارجی ندارند بنابراین باید به اقوام در گوشه‌های دیگر شهر زنگ بزنیم و برای استحمام، هماهنگی شود؛ به هر حال یک جوری حل می‌شود.

اما سرویس‌ها دیگر بهداشتی نیست، این‌جا حاکم مطلق، همین وسیله‌ای است که به‌رغم تغییرات تکنولوژی، توانسته هم‌چنان به همت وزارت نیرو، جایگاه خود را در ساختمان‌های لوکس و پیشرفته‌ی امروزین زاهدان، حفظ کند.

از وزارت نیرو بابت توجه ویژه به این میراث کهن، تشکر می‌کنیم.

انتهای پیام/ https://www.asrehamoon.ir/vdcepw8o.jh8nxi9bbj.html
نام شما
آدرس ايميل شما