امام جماعت مسجد جامع صاحب الزمان(عج) شهرستان میرجاوه گفت : امام محمدباقر(ع)در گفتار راستگو ترین و در دیدار گشاده رو ترین و در بذل جان در راه خدا بخشنده ترین و در اخلاق متواضع ترین مردمان بود.
به گزارش سرویس اجتماعی عصرهامون ،حجت الاسلام والمسلمین احسان محمدی در گفتگو با خبرنگار لادیز،ضمن تسلیت شهادت امام محمد باقر (ع) اظهار کرد: هفتم ماه ذیالحجه مصادف با سالروز شهادت پنجمین اختر تابناک آسمان ولایت حضرت امام محمد باقر (ع)است، شهادت آن بزرگوار را به تمامی ارادتمندان خاندان اهل بیت عصمت و طهارت تسلیت عرض می کنم،امام محمدباقر(ع)در گفتار راستگو ترین و در دیدار گشاده رو ترین و در بذل جان در راه خدا بخشنده ترین و در اخلاق متواضع ترین مردمان بود.
وی افزود:حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19 سال و 10 ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زين العابدين (ع) زندگی کرد و در تمام اين مدت به انجام دادن وظايف خطير امامت، نشر و تبليغ فرهنگ اسلامی، تعليم شاگردان، رهبری اصحاب و مردم، اجرا کردن سنتهای جد بزرگوارش در ميان خلق، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحيح رهبری و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم پرداخت.
امام جماعت مسجد جامع صاحب الزمان (عج) شهرستان میرجاوه خاطر نشان کرد : امام محمد باقر(ع)از خوف خدا بسیار میگریست و هنگام مشكلات اهل بیت(ع) را جمع میكرد و با هم به ذكر و استغفار میپرداختند. قسمت عمده درآمد خود را در راه خدا انفاق میفرمود و خود مانند غلامانش در مزرعه كار میكرد. در زهد و فضل و تقوی و آشنایی با رموز قرآن و سنت و تفسیر و احكام شرع سرآمد همگان بود.
وی تصریح کرد : همانطور که بسیاری از علمای اهل سنت، نیز گفته اند، امام باقر(ع) در زمان حیات خویش شهرت فراوانی داشته و همواره محضر او از دوست دارانش، از تمامی بلاد و سرزمینهای اسلامی، پر بوده است. موقعیت علمی ایشان، به مثابه شخصیتی عالم و فقیه، به ویژه به عنوان نماینده علوم اهل بیت، بسیاری را وا می داشت تا از محضر او بهره گیرند و حل اشکالات علمی و فقهی خود را از او بطلبند. در این میان، اهل عراق که بسیاری از آنان شیعه بودند بیش از دیگران مفتون شخصیت آن حضرت شده بودند.
حجت الاسلام محمدی گفت : امام محمد باقر (ع) میخواست سنتهای جدش رسول الله (ص) را عملا در بين مردم زنده کند و مکارم اخلاقی را به مردم تعليم دهد. در روزهای گرم برای رسيدگی به مزارع و نخلستانها بيرون می رفت و با کارگران و کشاورزان بيل می زد.آنچه از محصول کشاورزی که با عرق جبين و زحمت فراوان به دست می آورد، در راه خدا انفاق میکرد.