ترانشیپ و اهمیت تسریع طرح توسعه بندر چابهار و مسایل صیدوصیادی

به گزارش خبرنگار اجتماعی عصرهامون، اهمیت چابهار از چندین محور جغرافیایی ، اقتصاد بین الملل ، اقصاد بومی ، توسعه اجتماعی و فرهنگی قابل توجه است.
از نقطه نظر جغرافیایی ، چابهار هم عرض جغرافیایی میامی ایالت فلوریدای آمریکاست و آب و هوای بی نظیر این نقطه از خاک کشورمان بالاخص در تابستان که خنک ترین بندر کشور است و در تبلیغ این منطقه برای مقصد گردشگران داخلی و خارجی تلاش جدی مشاهده نمی شود .
بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی کشور است و با اجرای طرح توسعه قادر خواهد بود در میان بنادر تمامی کشورهای منطقه به عنوان یک بندر با قابلیت های فوق العاده ( Mega Port ) فعالیت نماید.
نقش چابهار در اقتصاد بین الملل به گونه ای حائز اهمیت است که این منطقه در مرکز طلایی کریدور شماره 9 اقتصاد تجارت جهانی قرار گرفته است و به شکل بارز و اثرگذاری بر کوتاه کردن زمان و قیمت تمام شده حمل کالاهای تجاری به ایفای نقش می پردازد.
اقتصادی بومی چابهار که با استفاده از صید سنتی آبزیان اقیانوسی بهره مند می شود با استفاده مناسب از شناورهای صیادی پیشرفته به جای بهره گیری حدود 185هزار تن که در سالجاری از دریا صید شده است تا ظرفیت 500هزار تن و حتی 1 میلیون تن در سال نیز قدرت بهره مندی از این دریا و شناورهای صیادی منطقه را دارد.
در زمینه توسعه اجتماعی و فرهنگی چابهار نیز پتانسیل جاذبه های گردشگری با وجود بیش از 110 اثر طبیعی و تاریخی و ملی در کنار جمعیت واجد هوش و استعداد سرشار مردم بومی چابهار همگام با توسعه اقتصادی و سیاسی این منطقه نوید بخش توسعه متوازن در این نقطه استراتژیک مهین اسلامی مان است.
اقدام مهم نظام اسلامی برای تاکید بر اهمیت فوق العاده چابهار و این منطقه تصویب و ایجاد منطقه آزاد چابهار بوده که مجرای توسعه متوازن شرق کشور را توسعه هر چه مناسب تر چابهار معرفی کرده است.
سازمان منطقه آزاد چابهار پس از اینکه طی چندین سال تلاش مسوولان کشوری و استانی دوران جایابی و تثبیت خود را طی کرده است و پس از گذراندن دوران سخت " مدیریت های لجظه ای" که در جریان حاکمیت دولت های نهم و دهم طی 8 سال 9 بار دچار تغییر مدیرعامل و هبات مدیره شد و هد کدام از این " مدیران لحظه ای و موقتی " ، برنامه ها و سیاست های بعضا متضادی را ابلاغ و پیگیری می کردند که حاصل آن تخریب پروژه های اجرا شده توسط مدیران دوران تاسیس و راه اندازی این سازمان و همچنین هدر دادن بودجه ها و اعتبارات هیئتی و ریالی و ارزی فراهم شده ، می باشد بگونه ای دولت یازدهم برای برآورد خسارت ناشی از مدیریت های سابق نیازمند فرصتی دو ساله است و جبران و به روزرسانی آن ها چنذین برابر این زمان را نیاز دارد.
این مشکلات موجبات کم توجهی مسوولان به مردم بومی منطقه و مشکلات مبتلا به آنان بالاخص معضلات معیشتی مردم بومی که عمدتا به مسایل دریا و بندر و صید و صیادی را فراهم آورده است.
اینکه استفاده از افراد بومی بلوچ در رده های مدیریتی سازمان منطقه آزاد چابهار مورد عنایت ویژه دست اندرکاران ارشد دولت بر اساس ارشادات رهبری معظم قرار گرفت برای ترمیم و جبران این بی توجهی در حال نهادینه شدن لااقل از منظر تیلیغاتی و ظاهر قضایا به شمار می آید ، اما ، اقدام و حرکتی عمیق و ناشی از یک تفکر استراتژیک برای این منطقه ، تصویب و اجراب سریع پروژه های اقتصادی و توسعه ای چابهار که مطالعات آن به انجام رسیده و کارهای کارشناسی مقتضی هر یک از آنها به طور کامل صورت گرفته و نیازمند تسریع در تامین اعتبارات مقتضی و اچرای کامل است.
آنچه به دلیل گرفتاری های طبیعی و بعضا غیرطبیعی عنوان شده در بالا ، در میان چارت تشکیلاتی سازمان منطقه آزاد چابهار فراموش گشته و متعاقب آن در شرح وظایف سازمانی آورده نشده بود ، و یا در حد یک اداره کل و در زیر مجموعه معاونت اقتصادی و سرمایه گذاری تعیین جایگاه شده بود ، مباحث مربوط به حمل و نقل و ترانزیت دیده شده که چنین جایگاهی امکان هرگونه پیگیری جدی کارشناسی و تخصصی در این زمینه را از سازمان منطقه آزاد چابهار با توجه به اهداف اصلی مورد پیگیری و تعیین شده از سوی مقامات بالاتر از این سازمان سلب می نمود.
با عنایت به برنامه کلان و استراتژیک شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور برای هریک از مناطق آزاد و اطلاق و ابلاغ " توسعه ترانزیت " به عنوان محور فعالیت های سازمان منطقه آزاد چابهار ، بار اصلی ترانزیت از چابهار بر دوش بنادر تجاری چابهار و اسکله های شهید بهشتی و کلانتری این شهر بندری است.
آنچه حائز اهمیت در این باره است پیگیری و اجرای طرح توسعه بندر شهید بهشتی و افزایش ظرفیت تخلیه و بارگیری این بندر و ایجاد تسهیلات مقتضی جهت حمل و نقل کالاهای ترانزیتی از طریق بندر می باشد که ظرفیت این بندر در ایران 1404 راه به 86 میلیون تن در سال برساند.
در این ارتباط آنچه در یک جمله می توان تحقیقا عنوان کرد اینکه : دولت های نهم و دهم طی 8 سال گذشته توسعه بنادر چابهار را در عرصه اجرایی به طور کلی کنار گذاشته و صرفا به صورت لفظی و شعاری در عرصه تبلغاتی و هر از گاهی ، نامی از این موضوع بر زبان می آوردند .
این بی توجهی صرفا به موضوع توسعه چابهار منحصر و محدود نشده بود بلکه متعرض معیشت اصلی مردم این منطقه که از راه صید و صیادی تامین می شود گردیده و آفت بی توجهی و به عبارت بهتر " کارشکنی " دولتمردان طی 8 سال گذشته ، روبروی کسب و کار اصلی کردم و صیادان صف آرایی کرده بود.
صیادان با بهره مندی از اقیانوس و صید بالغ بر 180 هزار تن آبزیان دریایی قریب به 40 درصد صید " تن ماهیان کشور " را به 28 شرکت و کارخانه فرآوری تن ماهی در منطقه عمومی چابهار می فروختند.
طی دوران حاکمیت دولت های نهم و دهم تعداد 18 کارخانه مذکور تعطیل شده و 5 کارخانه نیز غیرفعال گشته و تنها 5 کارخانه در حال فعالیت باقی مانده است که این کارخانه های باقیمانده نیز توان خرید این میزان تناژ صید را نداشته و در نتیجه صیادان و اکثریت مردم این خطه که به طور مستقیم و غیرمستقیم از این تنها طریق کسب درآمد مشروع محروم گشته اند با مشکل جدی تامین معیشت خانوارهای وابسته اشان مواجه شده اند.
دقیقا در همین نقطه است که منطقه آزاد چابهار باید به انجام وظیفه قانونی خود که " کمک به مردم محروم مناطق همجوار " است و هم به لحاظ بهره گیری از یک مزیت فوق العاده اقتصادی منطقه ای و بومی یعنی موضوع صید و صیادی ، با سوق دادن برخی از سرمایه گذاران به سمت ایجاد بازارهای فروش ماهی و آبزیان اقیانوسی اقدام نماید.
به عبارت دیگر " ترانسفرفیش " ، یکی از محورهای فعالیت های ترانزیتی چابهار می تواند مطرح شود و اسکله های صیادی این منطقه با هماهنگی و هدایت سازمان منطقه آزاد چابهار قادر خواهند بود به یک " هاب " منطقه دریای عمان و اقیانوس هند تبدیل گردند و علاوه بر تامین نیاز کشور ، تامین کننده صید آبزیان دریایی برای بازارهای فروش محصولات شیلاتی سایر کشورها و " ری اکسپورت " ( صادرات مجدد ) آنها را عهده دار شوند.
انتهای پیام/9031 https://www.asrehamoon.ir/vdcd9909.yt05n6a22y.html