تاریخ انتشار :شنبه ۶ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۳۱
در سیستان نام بسیاری از فرزندان ذکور در دیروز و امروز، رمضان است.
سنت های رفتاری مردم سیستان در ماه رمضان
سنت های رفتاری مردم سیستان در ماه رمضان
به گزارش سرویس اجتماعی عصرهامون به نقل از اوشیدا: آنچه در سرزمین سیستان و ماه مبارک رمضان دیده می شود یک رویه و ظاهری است که در همه جوامع اسلامی به چشم می آید و ضرورتا باید اجرا شود همان گونه که در گذشته نیز می شده مانند:در گذشته علما و آگاهان سیستان از روی رصد ستارگان ابتدای ماه مبارک را شناسایی و توسط پیک و روشهای دیگر مردمی به آگاهی همه می رساندند کاری که امروز بر عهده تقویم و رسانه گذاشته شده است.
جامعه از منظر مادی و معنوی برای این ماه ارجمند آماده می شده است. نظافت و پاکیزگی، ادای قرض و دین، تهیه نیازهای مادی، تخصیص صدقه و کمک برای نیازمندان و مساجد و پیشواز رفتن از جمله اعمال گذشته و حال مردم سیستان است.
در گذشته حکام و بزرگان سیستان نیز همه ساله مبالغی را برای قاریان قرآن و مساجد در نظر می گرفته اند.
در خلال ماه مبارک در گذشته در هر خانه ای آتشدان آن روشن می شد و غذایی پخته می شد تا شعاعی که دود تاثیرگذار بوده برای خانه های اقوام و نیازمندان، کاسه هایی فرستاده می شد که به کاسه «ارک» و «برک» مشهور بود. این سنت امروزه با اطعام و دادن افطاری و سحری تداوم یافته است.
سنت سحرخوانی:
سحرخوانی در گذشته برای اعلام سحر و بیدارباش مردم توسط ملا یا آخوند ده که بر پشت بام می رفت با خواندن قرآن و اشعار عارفانه انجام می گرفت و حتی بعضا توسط همین ملا و آخوند.کودکانی با کوبیدن ظروف فلزی صداهایی برای بیداری مردم در کوچه ها ایجاد می کرده اند و از دهل و بعضا توپ نیز استفاده شده. علاوه بر اینها مردم نیز از صدای خروس و بازتاب نور بر کاهگل خانه ها و ستارگان سحر خویش را پیدا می کردند.درسنت سحرخوانی زیبا ترین پیوندهای انسانی با پروردگار هستی چهره می نماید.درسحرگاهی زیبا وآسمانی پر ستاره که آرام آرام مرزهای تاریکی وسپیده پدیدار می شود وبه دیده نیاکان مان درهای آسمان باز، ودستهای بلند نیاز به این آستان زبیا لطیف درازوآرزوهای بیشمار برای ایمان ،آگاهی وآرامش ترانه های زمزمه می شود: برخیز که عاشقان به شب راز کنند----گرد در بام دوست پرواز کنند
هرجا که دری هست به شب می بندند---- الا در دوست را که شب باز کنند...
یا رب دل پاک و جان آگاهم ده-----اه شب و گریه ی سحرگاهم ده
در راه خودت مرا زخود بی خود کن----بی خود چو شدم ز خود به خود راهم ده....


در شب های قدر سیستان نیز درگذشته حال تلاش و تکاپوهای عارفانه زیادی برای پیوند خرد و اراده با کلام خداوند شکل گرفته و می گیرد.از زمانهای دور و تا همین نزدیکی ها مردم در مساجد آبادی و یا خانه های بزرگان جمع می شدند و به بیداری و خواندن قرآن می پرداختند و همانجا نیز سحری می خوردندو اکنون نیز....
برپایی نمازهای واجب به جماعت، دیدار بیماران و ریش سفیدان، رسیدگی به حال نیازمندان نیز از سنت های رفتاری این ماه در میان مردم سیستان به حساب می آید.
رمضان خوانی یا رمضونیکه:
سنت ویژه ماه مبارک رمضان در سیستان است که باز تاباننده احساس درونی و نمایشی از جایگاه رمضان در باور مردم این منطقه است و بدرستی نشان داده می شود که در سیستان، رمضان دارای هویتی مستقل و قابل فهم است که می آید و مهمان ما می شود.


در باور عموم مسلمانان، همه در این ماه میهمان خداوند هستند اما در سیستان افزون بر این حس زیبا، باور زیبای دیگری نیز هست که «رمضان خودش میهمان خانه‌های ماست».
رمضانی که خداست، رمضانی که نام خوبش خداوند است اینک آمده و میهمان ماست و باید به پیشوازش برویم و گاو و گوساله را برایش قربان کنیم اگر گاو و یا گوساله نباشد دست کم خروس یکساله را قربانش کنیم.
ماه مبارک رمضان به دیده مردم حوزه هیرمند دارای شخصیتی بزرگ و ارجمند است که مانند میهمانی ارزشمند بر خیل و خانه، بود و باش مردم وارد می شود و احترامش بر همگان نگهداشتنی است.


به همین مناسبت که در سیستان نام بسیاری از فرزندان ذکور در دیروز و امروز، رمضان است.
سنت رمضان خوانی در سیستان:
در گذشته از ابتدای ماه و امروزه در شبهای نهم به بعد با گروهی از مردم که به خانه های آبادی و شهر می روند و اشعاری را در بزرگی ماه می خوانند واین سنت نیک همچنان ادامه دارد.
و در این مراسم هدایایی داده می شود که به نیازمندان گروه و یا جامعه داده می شود.
انتهای پیام/4382
https://www.asrehamoon.ir/vdcd5j09.yt0no6a22y.html
نام شما
آدرس ايميل شما