ابتکار بی اعتبار/ "حمایت از میزبانان گاندو"؛ طرحی که در گام نخست زمین گیر شد

به گزارش عصرهامون؛ البته ناگفته نماند که این خوی تهاجمی گاندوها اکثراً در همین دوران است و در سایر مواقع کمتر خبری مبنی بر حمله تمساح به انسان ها شنیده می شود. "کشاری"؛ روستایی از توابع بخش پیشین شهرستان سرباز در استان سیستان و بلوچستان است که میزبان قالب گاندوها است اما مردم منطقه به دلیل عدم دسترسی کافی به آب شرب بهداشتی و لوله کشی ناچار هستند از همان برکه ای که تمساح ها سکونت دارند برای برداشت آب استفاده کنند.
 
تمساح پوزه کوتاه ایرانی در زیستگاهی به مساحت ۳۸۰ هزار هکتار در منطقه ای حفاظت شده که بخشی از آن در چابهار و بخش دیگر در شهرستان سرباز قرار دارد، زندگی می کند. این مناطق با نام منطقهٔ حفاظت شدهٔ گاندو تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار دارند و بیشتر این تمساح‌ها در برکه‌های میان راسک وباهوکلات و باتلاق‌های دلگان و کلانی در جنوب سیستان و بلوچستان متمرکز هستند.
 
تیرماه سال 95 بود که خبر حمله یک گاندو به پسربچه 9 ساله در روستای کشاری از توابع سرباز بهت و تعجب همگان را به همراه داشت اما حاصل این تعجب، تنها از دست رفتن و جان باختن کودک بود که توسط تمساح به زیر آب برده شد و دار فانی را وداع گفت.
 
طرح ابتکاری معصومه ابتکار
هم جواری و البته همزیستی مسالمت آمیز تمساح و انسان امری عادی برای ساکنان منطقه شده بود اما در پی وقوع این اتفاق ناگوار، سازمان محیط زیست تصمیم گرفت تا «طرح حمایت از میزبانان گاندو» را اجرایی کند که در قالب آن افرادی که در نزدیکی تمساح ها سکونت دارند در حفاظت از گاندو همکاری کرده و از آسیب رساندن به آن خودداری می کنند و در عوض محیط زیست نیز در حمایت متقابل، آب بهداشتی مورد نیاز ساکنان و میزبانان این حیوان را تامین می کند تا مردم دیگر به نزدیکی برکه های محل زیست گاندو نزدیک نشوند.
 
 معصومه ابتکار؛ رئیس وقت سازمان حفاظت محیط زیست کشور نیز این مطلب را رسانه ای کرد و با اعلام شماره حساب های بانکی خواستار حمایت های مالی عموم مردم کشور شد و در نهایت روز جمعه 22مرداد ماه سال 95 از ارسال اولین محموله تانکرهای آب شرب و سیستم انتقال آب به تانکرها شامل پمپ و دستگاه های تصفیه آب به منطقه و شوراهای روستایی  جنوب سیستان وبلوچستان خبر داد.

 
در آن زمان سعید محمودی؛ مدیرکل وقت حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان در مورد جزئیات این طرح به ایلنا گفت: «ما از مردم خواسته‌ایم که به برکه‌های محل زندگی گاندو تا حد امکان نزدیک نشوند، برای برداشت آب تنها به قسمت هایی مراجعه کنند که اداره کل محیط زیست آنها را با تابلو مشخص کرده است و همچنین اگر گاندویی از حالت عادی خارج شد و حمله کرد در انتقال آن با ما همکاری کنند، در واقع هدف ما این است که مردم مواظب خودشان باشند و بقیه موارد دیگر وظیفه ما است که آب آشامیدنی  و تصفیه شده در اختیارشان قرار دهیم که البته مردم در این طرح همکاری بسیاری خوبی با ما داشتند.»

اما این همه ماجرا نبود و ظاهراً اولین محموله؛ آخرین محموله بود و دیگر خبری از اجرای طرح نشد و ساکنان بی آب مناطق اطراف زیست گاندو به ویژه روستای کشاری به منظور بقای خود راهی جز بازگشت به شیوه سابق یعنی بهره برداری مشترک از برکه نداشتند.
 
همین به عقب برگشتن و تکرار رویه سابق موجب شد تا یک دختربچه 10 ساله ساکن روستای کشاری سرباز در تاریخ 28تیرماه امسال مورد حمله تمساح قرار گرفته و متاسفانه دست دختر بچه از ناحیه بازو قطع می شود. حدود یک هفته بعد از این واقعه اتفاقی مشابه در روستای کهیربرز چابهار به وقوع پیوست و پای چپ یک پسربچه 8 ساله مورد حمله گاندو قرار گرفت.
 
طبیعتاً این حملات تمساح به کودکان چابهاری آخرین بار نخواهد بود و با توجه به موقعیت جغرافیایی و کمبودهایی که در منطقه وجود دارد بومیان مناطق راهی ندارند تا برای برداشت آب ریسک مواجهه با تمساح را به جان بخرند ولی چاره چیست؟

 
3سال زمان برای انجام مقدمات!
بر اساس اعلام معصومه ابتکار، صندوق ملی محیط زیست به عنوان متولی اصلی این کار در کنار سازمان مسئولیت اجرای این طرح را بر عهده گرفته بود که به منظور بررسی آخرین وضعیت این طرح سری به سایت اطلاع رسانی این صندوق زدیم اما در کمال تعجب جز چند خبر کوتاه و قدیمی مطلب دیگری مشاهده نشد.
 
مصاحبه با یکی از اعضای هیات مدیره گام دومی بود که در پیش گرفتیم. قریب به یک هفته هر روز با مدیران این صندوق تماس گرفته شد و "شرکت در جلسه مهم" تنها پاسخی بود که شنیده شد اما نهایتاً یکی از اعضای هیات مدیره، چند دقیقه کوتاه وقت خالی پیدا کرد و به صورت تلفنی با خبرنگار عصرهامون گفتگو کرد.
 
مازیار سلیمان نژاد در این باره گفت: برای اجرای این طرح یکسری اقدامات مقدماتی انجام شد اما طرح آبرسانی و سایر حمایت ها در دستور کار بوده  و اقدامات اولیه انجام شده است!
 
وی در پاسخ به سئوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه گام اول طرح در سال 95 برداشته شده و امروز پس از گذشت 3سال هنوز در حال مقدمه چینی هستید افزود: بنده مطالعه ای از طرح حمایت از میزبانان گاندو ندارم که باید اقدامات انجام شده در این خصوص را بررسی کنم!
 
آنچه از گفته های سلیمان نژاد برداشت شد این بود که ظاهراً طرحی که در زمان معصومه ابتکار در بوق و کرنا شد و کف و سوت های زیادی برایش در فضای مجازی و حقیقی زده شد تنها اقدامی با کارکرد رسانه ای و تبلیغاتی بوده است که فقط طی یک مرحله چندین تانکر آب به منطقه اعزام شده و بعد از آن دیگر هیچ خبری نشده است.
 
بر اساس گفته های بومیان و برخی مسئولان منطقه نیز در قالب این طرح از سال 95 به بعد چیزی جز برگزاری چند کلاس توجیهی و توزیع موقتی چند بطری آب معدنی را شاهد بوده اند که با شرایط موجود باید در آینده نیز منتظر حمله تمساح به کودکان بیگناه دیگری باشیم که در نهایت محیط زیست و صندوق ملی نیز خود را با پرداخت هزینه درمان و دیه تبرئه می کنند.
 
انتهای پیام/