بیماران ریوی منطقه سیستان که به علت وزش بادهای 120 روزه و گرد و غبار موجود در هوا تنفسشان وابسته به کپسول اکسیژن است، اکثر مواقع به دلیل فاصله طولانی با کارخانه شارژ کپسول گرفتار مشکلاتی می شوند.
به گزارش عصرهامون، مردم شمال استان سیستان و بلوچستان بیش از دو دهه است که با مشکلات عدیده ای از جمله خشکسالی مواجه هستند موضوعی که منجر به رونق بیکاری، مهاجرت، بروز بیماری های عفونی و تنفسی، دفن برخی از خانه ها بر زیر خروارها خاک و ... شد.
اما داستان به همینجا ختم نمیشود زیرا بر اثر خشکسالی و خشک شدن بستر تالاب بینالمللی هامون و همچنین رودخانه هیرمند کانونهای گردوغبار در این منطقه ایجاد و تشدید شده است و موجب افزایش بیماریها به دلیل عوارض تنفسی، چشمی و قلبی ناشی از طوفان گردوخاک در این منطقه شده است.
موضوعی که برای مردمان این دیار ناراحتکننده است عدم وجود کارخانه برای پر کردن کپسول های اکسیژن می باشد که در مواقع بحران و وجود بادهای 120 روزه باید فاصله طولانی را تا نهبندان طی کنند.
در همین راستا روز گذشته جمعی از شهروندان سیستانی با ارسال پیامی به این پایگاه خبری گفتند: کمبود اکسیژن جان بیماران ریوی و سالمندان منطقه را در معرض خطر جدی قرار داده است.
به گفته آنان، با توجه به وقوع توفان های شدید درشمال استان که منجر به بروز مشکلات تنفسی بیش از بیش مردم به خصوص افراد مسن شده در حالی نیاز به استفاده از اکسیژن چند برابر بیشتر احساس می شود که متاسفانه با مشکل کمبود گاز اکسیژن مواجه هستند. از سوی دیگر نیز محلی برای پرکردن کپسول اکسیژن در شمال استان (شهرستان زابل) وجود ندارد و تنها یک نفر در بخش خصوصی هفته ای یکبار اقدام به جمع آوری کپسول ها و انتقال آنها به نهبندان برای پر کردن، می کند که این مهم مشکلات زیادی را برای بیماران تنفسی و ریوی به وجود آورده و رنج بیماری را برای آنها دو چندان کرده است.
در این میان اگر چه بارها مسئولان مربوطه از رسیدگی به مشکل ریزگردها خبر داده اما تاکنون راهکار قطعی برای رفع این معضل در دستور کار آنها وجود نداشته به گونه ای که با اندک وزش توفان شاهد مراجعه صدها نفر به بیمارستان و مراکز درمانی و همچنین دفن برخی از خانه ها زیر خروارها خاک هستیم.
برای رسیدگی به این موضوع دقایقی قبل خبرنگار عصرهامون تماسی با غلامعلی رفعت، رئیس مرکز فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی زابل داشت که وی گفت: کارخانه اکسیژن در مسیر زابل به هیرمند وجود دارد، مشکل به بخش خصوصی بر می گردد که در برخی از مواقع کارخانه اکسیژن سازی بسته است.
وی افزود: با مشکل اکسیژن در منطقه مواجه نیستیم به گونه ای که آمبولانس های دانشگاه همیشه کپسول های اکسیژن آنها پر است و در مواردی که دسترسی به کپسول ها امکان پذیر نباشد دستگاه اکسیژن ساز وجود دارد که با برق اتومبیل از هوا تولید اکسیژن می کند در بیمارستان ها نیز دستگاه اکسیژن ساز بزرگ مرکزی وجود دارد و با مشکل مواجه نیسیتم.
رئیس مرکز فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی زابل ادامه داد: گاها در بیمارستان های زهک و هیرمند با کمبود اکسیژن مواجه می شویم که آنها مجبور هستند برای پرکردن کپسول های اکسیژن اقدام کنند.
علی ایحال این بسیار دردناک است که مراکز این چنینی که بسیاری از بیماران ممکن است در مناطقی چون سیستان به امکانات آنها نیاز پیدا کنند فاصله شان طولانی و یا تعطیل باشند و این در حالی است که در برخی بیماران ساعت یا حتی دقیقهای نبود کپسول اکسیژن جان فرد را به خطر می اندازد و نبود مراکزی برای شارژ وسیله ای، چون کپسول اکسیژن یعنی درد کشیدن صدها بیمار ریوی و نفس کشیدن با درد و رنج، حالا باید دید چه کسی مسئول این رنج کشیدن بیماران است.