تاریخ انتشار :شنبه ۳۰ شهريور ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۰۶
این روزها شهرستان چابهار شاهد کودکانی است که در خیابان‌های مختلف و نقاط تفریحی به جای کودکی کردن، به فروشندگی یا تکدی گری روی آورده‌اند تا کمک خرجی برای خانواده‌هایشان باشند.
چابهار شهری در گیرودار تکدی گری کودکان بدسرپرست
به گزارش عصرهامون، صدای دخترکی که با التماس خواهش می کند «خاله، عمو یکی بخر، فقط یکی!» بر سر چهارراه، پشت چراغ قرمز و یا پمپ بنزین ما را از افکار پریشان یا چرت روزانه مان در پشت فرمان ماشین بیدار می کند. این صحنه ای است که روزانه حداقل دو سه بار هرکداممان با آن مواجه می شویم گاها شاید چیزی از وسایل آنها خریداری کنیم و بعد راهمان را در پیش می گیریم بی آن که فکر کنیم این کودکان معصوم بدسرپرست هستند یا سرپرستی ندارند. اینکه تا کی به‌خاطر بی‌سرپرستی یا بدسرپرستی‌ شان باید تکدی گری یا دست فروشی و کار و ترک تحصیل کنند.

کودکانی که از دنیای کودکانه خود بهره ای نبردند و این روزها که حال و هوای بازار بوی ماه مهر را نوید می دهد باید حسرت وار به هم سن و سالانی چشم بدوزند که دست در دست والدین خود برای خرید لوازم التحریر و پوشاک مدرسه در حال خرید هستند.

اگر چه تكدی گری به ويژه درزنان و دختران معضلی برای رخداد آسيب‌های اجتماعی است و در اقصی نقاط استان سیستان وبلوچستان به وضوح این مهم دیده می شود اما شهرستان چابهار با وجود ظرفیت های بزرگ اقتصادی و گردشگری که دارد با بحران فرایند تکدی گری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست دست و پنجه نرم می کند. به گونه ای که با گذر از خیابان های این شهر از چهارراه کوزه گرفته تا بازار و یا چهارراه یخسازی و پمپ بنزین دولتی، به کودکان دختری برمی خوریم که در گیرو دار رویاها و حالات کودکی شان به اجبار در حال تکدی گری بوده و بعضی اوقات در گرمای طاقت فرسای چابهار با یکدیگر سخن گفته و در اوج فقر می خندند.

یکی از متکدیان در گفت وگو با خبرنگار ما با بیان اینکه همسرش فوت کرده و برای امرار معاش مجبور به تکدی گری است، گفت: ما شناسنامه نداریم و در کپر زندگی می کنیم بر همین اساس به همراه سه فرزندم از روستاهای دوردست چابهار برای امرار و معاش به اینجا آمده ایم تا شاید وضعیت بهتری پیدا کنیم.

ثریا دختر بچه ای 9 ساله که هر از چندگاهی در پمپ بنزین یا چهارراه کوزه چند جعبه آدامس و جوراب در دست می گیرد تا با فروش آنها به مادرش کمک کند، بیان کرد: من و خواهرم روزانه به این خیابان ها می آییم تا اجناس که داریم را به فروش برسانیم، مجبور هستیم از سر صبح تا پاسی از شب برای فروش این وسایل خیابان ها را قدم بزنیم اما تعداد اندکی خریداری می شود.

به گفته این دخترک دست فروش که برادری معلول دارد، تا وقتی پدرش زنده بود کمتر کار می کرد و تا کلاس دوم درس خوانده بود اما یکسال است که مادرش مانع مدرسه رفتن وی شده و مجبور است به همراه خواهرش کار کند، کاری که درآمد روزانه اش کم و شرایط زندگی آنها سخت است و نهادی هم از آنها حمایت نمی کند.
 
در پی تماسی که خبرنگار چابهاران با رضا گلزاری مقدم، رئیس کمیته امداد این شهرستان داشت، وی گفت: برای خدمات رسانی به مستمندان شناسنامه مربوط به هر فرد باید موجود باشد در غیر این صورت طبق قوانین نمی توان به عنوان مددجو کمکی به آنها کرد.

انتهای پیام/
 
https://www.asrehamoon.ir/vdciqwaz3t1az32.cbct.html
نام شما
آدرس ايميل شما