به گزارش سرویس مذهبی عصر هامون به نقل از اوشیدا: بیست و پنجم ذیقعده، یکی از واپسین روزهای اولین ماه حرام ، روزی که به گواهی تاریخ سالروز ولادت ابراهیم خلیل الله (ع) است و به روایتی ولادت عیسای مسیح (ع).

روزی که پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) به همراه هزاران حاجی دیگر، مدینه را به قصد حجة الوداع ترک کرد و در روایتی نیز آمده است که قائم آل محمد (عج) در همین روز قیام خواهد کرد.

منظور از دحوالارض این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران‌های سیلابی نخستین فراگرفته بود.
این آب‌ها، به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز بروز گسترده‌تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی‌ها و بلندی‌ها یا شیب‌های تند و غیر قابل سکونت بود. بعدها باران‌های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‌ها گستردند. اندک اندک زمین‌های مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام‌گذاری می‌شود.
بنابراین دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین و روز دحوالارض از روزهای پر برکت خدا برای بندگان سالک الی الله است.
همچنین در برخی از روایات این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده و خاتم المحدثین، شیخ عباس قمی (ره) روز دحوالارض را از چهار روز معروفی ذکر کرده که روزه آن ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.

حجت الاسلام ابراهیم لشگری امام جمعه موقت زابل با اشاره به ۲۵ ذی‌القعده روز دحوالارض اظهار کرد: روز و شب دحوالارض از ایام‌الله پربرکت و مهم است، در روایات به روزه‌داری در روز دحوالارض دستور داده شده است.

وی خاطرنشان کرد: اعمالی برای شب و روز دحوالارض تعیین شده، در این روز درهای رحمت الهی باز بوده و زمینه‌های ارتباط بندگان به خدا فراهم است، زیرا روزی است که نخستین نقطه زمین پدیدار شده است.

حجت الاسلام لشگری با بیان اینکه بخش‌های دیگر زمین از مکان کعبه گسترش پیدا کرده است، گفت: در آیات مختلف معنای دحوالارض تفسیر شده و رحمت الهی در این روز بر بندگان نازل شده است.

امام جمعه موقت زابل گفت: دحوالارض روزی برای تقرب به خدا است و خداوند در این روز نظر لطف به بندگان دارد و اعمال دحوالارض در کتب مفاتیح ذکر شده است.بی‌گمان دحو الارض، نماد مهرورزی و رحمت پروردگار به بندگان خویش و سرآغاز آمادگی و فروتنی کره زمین برای زندگی و سکونت آدمیان بر روی آن بوده است. از این رهگذر پاسداشت، دحو الارض پاسداشت انبوهی از نعمت‌های بی‌پایان خداست که به تدریج بر چهره زمین ساخته و پرداخته شده است تا انسان‌ها، با آرامش بر روی این کره خاکی زندگی کنند.


انتهای پیام/0720