به گزارش خبرنگار اجتماعی عصرهامون، این روزها در حالی مستاجران سیستانی و بلوچ هنگام مواجه شدن با مشاوران املاک با قیمت های عجیب و غریب اجاره بها مسکن شوکه می شوند که از سویی در بازپرداخت اجاره خانه ها وا مانده و از سوی دیگر چاره ای جز پذیرش زور و سلطه املاکیان و صاحبان خانه را ندارند.
یادش بخیر روزگاری نه چندان دور که تجملگرایی مد نبود اما صفا و صمیمیت بین اعضای خانواده موج می زد هنگام ازدواج، پسر خانواده به خوبی و خوشی بدون هیچ محدودیت یا شرط خاص و غیرقابل انجامی از سوی خانواده زن به زندگی در منزل پدری، روزگار خود را سپری کرده تا به قول معروف دستشان به دهانشان رسیده و برای خود فکر جا و مکانی کرده و سرپناهی خریداری کنند. اما امروز گرچه بیکاری و وضعیت اقتصادی داد مردم به ویژه جوانان را درآورده که افرادی که قصد ازدواج داشته باشند علی رغم پذیرش مهریه سنگین و خرید طلا و جواهرات باید به فکر خانه ای مستقل برای عروس خانم باشند تا شاید بتوانند با فراهم کردن هزاران درخواست از نوع تجملگرایی و چشم وهمچشمی یک بله از زیر زبان همسر آینده شان گرفته و به قول معروف زیر سقف مشترک زندگی بروند.
زندگی مشترکی که آغاز آن با مرثیه های غم انگیز گرانی، تورم و بیکاری، بی پولی و بی خانه بودن شروع می شود. این جمله زبان حال یک زوج زاهدانی به نام های فریبا و امید است که سه سال پیش زندگی مشترک خود را با اجاره یک آپارتمان 80 متری بدون تجهیزات در مهرشهر زاهدان آغاز کردند و امروز که آواره بنگاه های ملاک شده اند متحیر هستند که چگونه خانه ای کرایه کنند که توان پرداخت اجاره آن را داشته باشند.

 

به گفته فریبا، همسر وی تعمیرکار است و در فصول خاصی از سال بر سر کار است حالا با این اجاره خانه های بالای 500 هزار تومان درمانده است که کجا می تواند سرپناه دیگری برای خود ایجاد کند بر همین اساس لابه‌لای دفتر اجاره بها مشاوران املاک خانه در حال گشت و گذار هستند تا خانه ای محقری پیدا کنند که اجاره‌اش بیشتر از درآمدشان نباشد.
در همین رابطه میثم دیگر شهروند زاهدانی در گفت وگو با خبرنگار عصرهامون با بیان اینکه از مسئولان امر خواستار نظارت ويژه بر قيمت مسكن و اجاره بهای آن هستیم، گفت: مگر درآمد ماهیانه یک جوان بیکار که شغلش کارگری در مغازه این و آن است چه مقدار می باشد که باید ماهیانه برای یک خانه حداکثر 90 متری 500 تا 700 هزار تومان اجاره بها پرداخت کند.