تاریخ انتشار :يکشنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۴۹
تفاوت نگاه مدیریتی در اشتغال ودرآمد

سراوان‌درصید ماهی از سیستان پیشی گرفت

با فشار زندگی و عدم‌توان نیازهای خانواده ها چند سالی است جمع کثیری از صیادان که هیچ منبع درآمدی جز صید ماهی از بستر هامون نداشته اند.

به گزارش عصر هامون به نقل از  ندای هیرمند؛ تالاب بین المللی هامون که از  گذشته های دور منبع اصلی تامین‌معاش سیستانیان و علی الخصوص طوایف صیاد و دامدار محسوب می شد  ، پس از آغاز خشکسالی در بیش از دو دهه قبل  این منبع موثر بطور کامل از بین رفت و جز مواقعی محدود که در فصلی خاص از سال بخشهای از آن  ابگیری می شود در دیگر فصول سال  امیدی به هامون  وجود ندارد .

این در حالی است که این مدت کوتاه و به دلیل عدم تداوم آب ، خیلی زود رو به خشکی می گراید و زمینه مرگ‌ میلیونها ماهی و از بین رفتن دیگر زیر ساختها شامل نی و علوفه های دامی بدون اینکه سودی ،  حاشیه نشینها و کسانی که نوع زندگیشان بطور مستقیم به  هامون ارتباط دارد را عاید گردد.

با فشار زندگی و عدم‌توان نیازهای خانواده ها چند سالی است جمع کثیری از صیادان که هیچ منبع درآمدی   جز صید ماهی از بستر هامون نداشته اند به ناچار و با قناعت اندک و تحمل سختی و مشکلات فراوان ، چاه نیمه ها را مکانی مناسب برای کسب روزی حلال انتخاب و در فصل مجاز اقدام به صید ماهی در این مکان می کنند .

این در حالی است که علاوه بر وجود گونه هایی ماهی در بازار زابل از دیگر مناطق و استخرهای پرورش ماه نوعی ماهی بنام (فیتوفاگ)   این بازار  را تسخیر نموده و به اسم ماهی چاه نیمه زابل بفروش می رسد .

اما حقیقت چیز دیگری است و  این نوع ماهی نه به به سیستان تعلق دارد و نه استخرهای پرورش ،  بلکه از سد ماشکید سراوان تامین و روانه بازار می گردد .

اینک سوال اساسی اینجاست که چه تفاوتی میان سد ماشکید سراوان با چاه نیمه های زابل وجود دارد  که هر ساله تخم ریزی انواع ماهی بصورت مداوم در این سد انجام ، آنهم در مکانی که ساکنان آن نه تمایل  به صید ماهی دارند و نه نیازی به آن و باید جمع کثیری از صیادان سیستان به این منطقه عزیمت نمایند .

در حالی که تعداد زیادی از صیادان منطقه باید برای نان شب خود محتاج بوده و با فراهم بودن این زمینه مناسب در چاه نیمه ها از ‌نعمت خدادادی و کسب روزی حلال  بی بهره باشند .

تفاوت مردم این منطقه و سراوان  در چیست که مسئولین بدون توجه به درآمد و اشنعال جوانان ،  آنان را از کسب روزی حلال  ناشی از کار و تلاش با فراهم‌نمودن این امکان محروم‌نمایند که با تخم ریزی و صید ماهی در این منطقه می تواند  ضمن ایجاد اشتعال پایدار از بسیاری مشاعل کاذب که امکان سوق جوانان وجود دارد جلو گیری گردد.

این یک ادعای روشن است که اگر همین میزان آب موجود در چاه نیمه چهارم بصورت مداوم‌ پس از سیلابهای مقطعی به بخشهای از بستر هامون با مدیریت صحیح و کارآمد هدایت می شد امروز شاهد گستردگی فقر و نیاز تا این حد در منطقه سیستان نبودیم و بسیاری از افراد بصورت مستقیم ویا غیر مستقیم قادر به تامین نیازهای زندگی بودند .

 

 

 

انتهای پیام/

https://www.asrehamoon.ir/vdcdkz0fzyt0zz6.2a2y.html
نام شما
آدرس ايميل شما