وصیت نامه شهید غلامرضا پیشداد

به گزارش عصر هامون به نقل از ندای هیرمند؛ شهید غلامرضا پیشداد فرزند : عیسی  در دوم اسفند  1343 چشم به جهان گشود  وی در راستای خدمت به جمهوری اسلامی ایران و پاسداری از انقلاب اسلامی وارد جبهه دفاع مقدس میشود سر انجام وی  در بیست و دوم بهمن 1364 در اروند رود  به فیض شهادت نائل می آید.

 این وصیت بندة حقیر و ذلیل و ضعیف و روسیاه مرتضی پیشداد می باشد که در کمال صحت و سلامت و آزادی نوشتم . شهادت می دهم که اهل بیت عصمت و طهارت در راه خدا مصائب عظیمی را تحمل کردند و شهادت می دهم که هر کس که به آل رسول(ص) ظلم کرد و آنان که به این اعمال راضی بودند ، همگی در آتش جهنم تا ابد در عذاب خواهند بود.

  « یا ابا عبدالله انیّ سلم  لمن سالمَکمُ و حربْ لمن حار بکُم »

 خداوندا ترا به حق فاطمۀ زهر ا(س) قسم می دهم ، دست ما را از دامان اهل بیت پیامبر (ص) کوتاه مگردان .

خداوندا بنده ای روسیاه و ذلیل رو به درگاه تو کرده در حالی که [ که] به گناهانم معترفم و اعتراف می کنم که « ظلَمت  نَفْسی » و اعتراف می کنم که خودم به هیچ وجه لیاقت نداشتم و ندارم که در جبهۀ نبرد حق علیه باطل شرکت کنم . و این تو بودی که از راه لطف و کرم این توفیق را به من عنایت کردی . حال چگونه تصور کنم که در این میدان نبرد رهایم کنی و کمک هایت را از من دریغ کنی . هیهات ! خداوندا تو  کریم تر از آنی که با موجودی ضعیف این گونه رفتار کنی . همیشه اشتباه از کوچک ها و بوده و بخشش از بزرگ ها. خداوندا تو خود می دانی که کوچک ترین ذر ه ناچیز من هستم و بزرگترین موجودی که در وصف نگنجد تویی . پس اشتباهات را بر این پست ترین بنده ات ببخش. بارالها عمری است که حسین (ع) حسین ( ع ) می گویم درست است که این حال را هم تو دادی ، ولی اگر مرا به جهنم ببری( که سزاوار آنم ) حسین(ع) تو ناراحت خواهد شد و ناراحتی امام حسین (ع) ناراحتی مادرش زهرای اطهر ( س) خواهد بود . و ناراحتی فاطمۀ زهر ا(س) ناراحتی رسول ( ص ) و ناراحتی رسول الله( ص)تو ناراحتی  تو خواهد بود ، پس به فضل و کرم خود با من رفتار نما و به احترام پیامبر اکرم (ص)  واهل بیتش(ع) بر من ببخش جرم و گناهم را.  وصیت می کنم همه را به تمسک جستن به معصومین (ع). بر شما باد نماز اول وقت و جماعت . بر شما باد اطاعت از ولایت فقیه . بر شما باد قرائت قرآن بر شما باد کمک جانی و مالی بر جبهه. بر شما باد حفظ حجاب اسلامی. خانوادة عزیزم اگر خداوند تو فیق داد و مرا به لقاء خود رساند نمی گویم گریه نکنید ولی به یاد علی اکبر(ع) و قاسم(ع) حسین( ع) گریه کنید و به یاد داشته باشید که با توفیقات الهی برای یاری دین خدا و لبیک گفتن به ندای حسین (ع) به جبهه آمدم و امانتی بودم از خداوند نزد شما و حال خداوند امانتش را پس گرفته لذا برای چیزی که مال خودتان نبوده زیاد ناراحت نشوید . حضرت زینب (ع) را الگوی خود قرار دهید که همه

مصیبت ها را [وصیت نامه ناخوانا است].

انتهای پیام/