توکل از سختی هایی که دارد می گوید از همسرانی که هیچ کدامشان شناسنامه ندارند و تنها با مراسمات محلی به عقد او درآمده اند، توکل با وجود سختی هایی که در زندگی کشیده است شکر خدا به جا می آورد.
تاریخ انتشار :چهارشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۳۰
توکل غفران زید دارای سه همسر و 14 فرزند است، این در حالیست که دو همسر وی اکنون باردار هستند و به زودی جمعیت آنان با سرپرست خانواده به بیست نفر افزایش می یابد.
پیچیدگی زندگی آنان را می توان از خانه های خشتی و گلی و همچنین جمعیت زیاد آنان مشاهده کرد،او خود می گوید که در خانواده آنان هیچ یک از اعضای خانواده به سوی اعتیاد کشانده نشده اند و خود او نیز از مصرف این دخانیات خودداری کرده است.
نقطه قوت خانواده را می توان عدم اعتیاد آنان دانست، خانواده ای که خواسته یا ناخواسته به بیست نفر افزایش یافته اند و اکنون مسئولیت سنگینی را بر دوش توکل نهاده اند.
توکل از سختی هایی که دارد می گوید از همسرانی که هیچ کدامشان شناسنامه ندارند و تنها با مراسمات محلی به عقد او درآمده اند، توکل با وجود سختی هایی که در زندگی کشیده است شکر خدا به جا می آورد و همواره پروردگارش را لبیک می گوید.
سقف خانه مهمترین دغدغه توکل بود، او می گوید: سالهاست به دلیل فقر و عدم توجه مسئولین نتوانسته ام سقف خانه خود را بازسازی کنم، هر لحظه امکان تخریب آن بر روی خانواده ی ما که اکثر آنان خردسال هستند وجود دارد.
سقف خانه ها در روستاهای سیستان از کاه و گل ساخته شده است، و معمولا در فصولی که امکان بارندگی زیاد وجود دارد آن را دوباره با کاه و گل بازسازی می کنند، سقف هایی که امروزه به دلیل خشکسالی و مهاجرت خانواده ای را در زیر خود نمی بیند.
توکل به خبرنگار ندای هیرمند گفت: یکی از همسرانم سالها پیش فوت کرده است، و اکنون دو همسر دارم که هر دوی آنان باردار هستند و به زودی دو نفر دیگر به اعضای خانواد ما اضافه می شوند، جمعیت خانواده ما زیاد است اما خرج و مخارج بالا می رود.
یارانه پول نان هم نمی شود
توکل غفران زید خاطرنشان کرد: فرزندانم در شرایط سختی زندگی می کنند و تنها خواهشم از کسانی که می توانند به یاری فقرا بشتابند این است که توجه بیشتری به خانواده ها ی فقیر در سیستان داشته باشند.
او همچنین افزود: نمی دانم آیا فرزندانی که در راه هستند را می توانم نگهداری کنم یا نه؟ باید دست کم یارانه چهار یا پنج نفر از اعضای خانواده را برای هر کدام کنار بگذارم تا بتوانیم بزرگ شدن آنان را ببینیم.
توکل خانه ای خشتی و گلی خود را دوس داشت و می گفت: بازسازی خانه نگرانم کرده است، هر از چند گاهی سکوت می کرد و دوباره گفت: زندگی در این منطقه دشوار و سخت است، یارانه ام حتی پول نان هم نمی شود.
سرپرست این خانواده بیست نفره تصریح کرد: اگر شغل و کار برایم محیا شود، بزرگترین هدیه دنیا را دریافت خواهم کرد، کار در منطقه سیستان نیست، حتی دام و یا زمین کشاورزی هم ندارم که بتوانم با آنان مشول شوم.
وی افزود: بیکاری کمر خانواده ی ما را خم کرده است،هزینه هر وعده غذایی به دلیل جمعیت بالا بسیار گران تمام می شود، اکنون من هستم و خدایم نمی دانم بعد از من خانواده ام به چه عاقبتی دچار خواهند شد.
پسر ارشد او تازه خدمت مقدس سربازی را به اتمام رسانده بود و او هم همانند پدر بیکار است، شاید مثل تمام هم سن و سالان خود دست به مهاجرت بزند و در شهرستان های دیگر استان های کشور مشغول به کار شود.
انتهای پیام/ https://www.asrehamoon.ir/vdcjxaeh.uqevhzsffu.html
asrehamoon.ir/vdcjxaeh.uqevhzsffu.html
