پایگاه خبری تحلیلی عصر هامون 31 شهريور 1399 ساعت 10:24 https://www.asrehamoon.ir/news/129991/ساختمان-های-اتاق-بازرگانی-پاتوق-تبدیل-شده-اند-فعالان-اقتصادی-نمی-توانند-انتخابات-پیروز-شوند-رانت-شیرینی-فقط-نصیب -------------------------------------------------- رئیس مرکز تجارت جهانی ایران عنوان : ساختمان‌های اتاق بازرگانی به پاتوق تبدیل شده‌اند/ فعالان اقتصادی نمی‌توانند در انتخابات اتاق بازرگانی پیروز شوند/ رانت شیرینی که فقط نصیب -------------------------------------------------- رئیس مرکز تجارت جهانی ایران با بیان اینکه اتاق‌های بازرگانی هیچ قدمی در جهت رفع مشکلات اقتصادی کشور برنمی‌دارند گفت: همه این منافعی که نصیب مسئولان اتاق و عده‌ای خاص می‌شود، نوعی رانت است که دست هر کسی به آن منافع شیرین نمی‌رسد. متن : به گزارش عصرهامون به نقل از راه دانا؛ اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی به‌ نوعی نماینده بخش خصوصی در حوزه‌ اقتصاد معرفی‌شده و از جایگاه مشورتی با قوای سه‌گانه‌ نظام نیز برخوردار است. اتاق بازرگانی به‌عنوان پارلمان بخش خصوصی در حال فعالیت است و  باید منعکس‌کننده مشکلات و مسائل بخش تجارت، صنعت و معدن کشور و به معنای واقعی حامی بخش خصوصی باشد. اتاق‌های بازرگانی باید محفل فعالان واقعی باشند اما آیا اتاق بازرگانی توانسته در راستای اهداف فوق قدم بردارد و مشکلات تولید و فعالان واقعی اقتصاد را حل کند؟ آیا فعالان و بخش تولید خصوصی کشور، اتاق بازرگانی را پارلمان خود می‌دانند؛ آیا دغدغه اتاق‌های بازرگانی حل مشکلات بخش تولید و فعالان و اعضای خودش است؛ سؤالاتی که ظاهراً پاسخ‌شان نه است. شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در گفت‌وگوی اختصاصی با محمدرضا سبزعلیپور، ریاست مرکز تجارت جهانی ایران و رئیس شورای سیاست‌گذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی، عملکرد اتاق بازرگانی را بررسی کرد. او معتقد است که  فعالان واقعی بخش خصوصی و تولیدکنندگان باور ندارند که می‌توانند بصورت جدی وارد عرصه انتخابات شده و در این مسیر مفید واقع شوند، در نتیجه همیشه عقب ایستاده و گوشه گیری می‌کنند و عده‌ای خاص و شناخته شده در عرصه انتخابات اتاق‌ها فعال هستند و غالباً نام همین افراد هم از داخل صندوق‌ها بیرون می آید.   سبزعلیپور گفت: غالب مسئولین و هیأت نمایندگان اتاق‌های بازرگانی کوچک‌ترین قدم مثبتی برای هیچکس برنمی‌دارند اما در زمان انتخابات بدنبال فعالان اقتصادی و اعضاء اتاق می‌دوند تا برای خود رأی جمع کنند؟ خب این‌همه تلاش و دوندگی و گدایی رأی برای چیست؟ مگر چه سودی در اتاق نهفته که این حضرات برای ورود به این تشکیلات اینقدر خود را به آب و آتش میزنند و هزینه میکنند؟ پس قطعاً حضور در اتاق سود و منافع بزرگی برایشان دارد و برای رسیدن به این منافع از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنند.     این فعال اقتصادی می‌گوید: اتاق بازرگانی که باید خانه و محل تردد فعالان اقتصادی کشور باشد، متأسفانه درب شان به روی غالب فعالان اقتصادی بسته است و حتی بزرگان اقتصاد ایران هم هیچگاه پا به اتاق‌های بازرگانی نگذاشته و جزء رئیس و رؤسا و هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی نشده‌اند.   وی تاکید کرد: همه این منافعی که نصیب مسئولین اتاق و عده‌ای خاص که مدیریت اتاق‌ها را برعهده دارند می‌شود، نوعی رانت است که دست هر کسی به آن منافع شیرین نمی‌رسد و رانت خواری را فقط تعدادی از فعالان اقتصادی خاص آنهم از بابت چنبره انداختن بر اتاقهای بازرگانی انجام میدهند.   رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی گفت: وقتی که اتاق‌های بازرگانی مفید به فایده نیستند و هیچ قدمی در جهت رفع مشکلات اقتصادی فعالان اقتصادی کشور و حتی اعضاء خودشان برنمی‌دارند پس چرا باید درصدی از مالیات فعالان اقتصادی سراسر کشور به حساب اتاق بازرگانی واریز شود و خزانۀ مجموعه‌ای پُر شود که هرگز مسئولین آن طی سال‌های اخیر، پاسخگوی هیچکسی نبوده و اطلاعات درست و شفافی از نحوۀ عملکرد و هزینه کردشان به فعالان اقتصادی ارائه نمیدهد؟   در ادامه متن کامل این گفت‌وگو را مشاهده می‌کنید:   * وظایفی که رنگ باخته است/ چند ساختمان باقی مانده با خدمات اندکی و تعداد زیادی رئیس دانا: ارزیابی شما از جایگاه و عملکرد اتاق بازرگانی در اقتصاد ایران چیست و حاصل فعالیت‌های آن به چه چیزی ختم شده است؟ سبزعلیپور: اتاق بازرگانی‌های به عنوان یکی از سازمان‌های مهم و بزرگ اقتصادی و بین‌المللی در جهان دارای شرح وظایف خاصی می‌باشند که اصلی ترین وظیفه اتاق‌های بازرگانی، فراهم نمودن بستر مناسب برای فعالیت درست، سالم و قدرتمند شرکت‌های عضو و پیگیری مشکلات شرکت‌ها در داخل و خارج و رفع معضلات موجود "کسب و کار" می‌باشد تا تحت حمایت اتاق‌های بازرگانی، تمامی شرکت‌ها و فعالان اقتصادی عضو اتاق بتوانند به سهولت و راحتی به تجارت و کسب و کار خود بپردازند.    اما متأسفانه چند سالیست که دیگر اتاق‌های بازرگانی کشور بویژه اتاق بازرگانی ایران، اتاق قدرتمند و تأثیرگذار 100 سال گذشته نیستند و غالب وظایف آنها رنگ باخته و به سازمانی تقریباً خنثی مبدل گشته است! به‌طوری‌که از اتاق بازرگانی، فعلاً چند ساختمان باقی مانده با خدمات اندکی ولیکن تعداد زیادی رئیس!! تا آنجایی که بنده اطلاع دارم خدماتی که در حال حاضر اتاق بازرگانی آن‌هم مثلاً به اعضاء خود ارائه می‌دهد، عبارتند از: * ارائۀ گواهی مبدأ * انتشار مجله * صدور کارت عضویت * صدور کارت بازرگانی * پایگاهی برای عده‌ای خاص فقط جهت دیدارهای روزانه و هفتگی البته انتشار ماهنامه و صدور کارت عضویت که خدمتی به اعضاء محسوب نمی‌شود بلکه عملی در جهت درآمدزایی اتاق‌ها میباشد اما اینجانب این دو مورد را هم جزء خدمات اتاق بازرگانی به حساب می‌آورم. ولیکن صدور کارت بازرگانی هم سال‌ها قبل برعهدۀ وزارت بازرگانی بود که بدلیل دعوای رؤسای وقت اتاق‌های بازرگانی ایران و تهران و به نوعی دعوای "اصلاح طلبان" و "اصول گرایان" آنهم در دولت اصلاحات موجب شد تا رئیس جمهور وقت دستور دهند تا صدور کارت بازرگانی به اتاق‌های بازرگانی سراسر ایران محول شود تا از این طریق هر اتاقی دارای درآمدی اختصاصی باشد و از آن تاریخ به بعد مسئولین وقت اتاق تهران (اصلاح طلبان) دیگر محتاج اتاق ایران (اصول گرایان) نباشند و از بابت بودجه، تا حدودی مستقل شوند، پس این خدمت هم بدلیل دعوای دو جناح سیاسی، از وزارتخانه به اتاق منتقل شد.! ضمناً بخشی از کارت‌هایی که تاکنون صادر شده، متأسفانه به این و آن اجاره داده شده و استفاده نادرست و خلاف با این کارت‌ها، برای کشور هزینه های زیادی را نیز ببار آورده است! هرچند که مسئولین اتاق می‌فرمایند که خدمات دیگری هم ارائه می‌دهند از جمله "اتاق داوری" که در این ارتباط باید عرض کنم، که دیگر چندان تجارتی باقی نمانده که تاجری برای حل اختلافش به داوری اتاق بازرگانی رجوع کند، پس اتاق داوری هم فی الواقع در همان حد اتاقی کوچک خلاصه شده است. درکل باید عرض کنم که اتاق‌های بازرگانی دیگر جایگاه و قدرت عمل واقعی و سابق خود را ندارند و در اصل به محلی برای گپ و گفت و پایگاهی برای عده‌ای خاص آنهم جهت دیدارهای روزانه و هفتگی شان مبدل شده و غالب شرکت‌ها و فعالان اقتصادی عضو اتاق از پیگیری مشکلات و معضلات تجاری و کسب و کارشان توسط اتاق‌ها بنوعی مأیوس شده اند!   * برای رسیدن به پارلمان بخش خصوصی، باید دگرگونی در هدایت اتاق بازرگانی رخ دهد دانا- آیا می‌توان به اتاق بازرگانی، پارلمان بخش خصوصی گفت؟ چرا؟ سبزعلیپور: چند سالیست که این سوال اذهان غالب فعالان اقتصادی کشور را به خود مشغول کرده که آیا فی الواقع این اتاق بازرگانی را می‌توان "پارلمان بخش خصوصی" نامید یا نه؟؛ در این ارتباط باید عرض کنم که از نظر بنده استفاده از این نام بزرگ و دهن پُرکن و اطلاق "پارلمان بخش خصوصی" اصلی و ابدا برازندۀ "این اتاق بازرگانی" که غالب فعالان اقتصادی ایران، سال به سال هم از کنار پیاده رو ساختمانش عبور نمی‌کنند، نیست و برای رسیدن به جایگاه واقعی "پارلمان بخش خصوصی" باید انقلاب و دگرگونی خاصی در شرح وظایف، نوع مدیریت و افرادی که سکان هدایت این اتاق بازرگانی را برعهده می‌گیرند، رخ دهد، نه اینکه اسم بچه را بگذاریم "رستم" و بعد خودمان از آن "رستم" است، بترسیم! پارلمان بخش خصوصی باید به تشکیلاتی اطلاق شود که وظایف و عملگرد مسئولینش و همچنین خروجی آن نیز هم سطح و همتراز این نام بزرگ باشد نه اینکه فقط اسمش بزرگ و پیچیده و ترسناک و سیاسی باشد نه عملکردش.   *مسئولین اتاق‌های بازرگانی پیگیر مشکلات اعضاء نیستند دانا: فعالان بخش خصوصی به عملکرد اتاق‌های بازرگانی انتقاد جدی دارند، چرا؟ سبزعلیپور: بله، فعالان اقتصادی بخش خصوصی نقد جدی بر عملکرد اتاق‌های بازرگانی دارند و غالباً اظهار می‌کنند که درب اتاق رؤسا و مدیران اتاق‌های بازرگانی به روی اعضاء بسته است و دست کسی به مسئولین اتاق‌ها برای طرح مشکلاتشان نمیرسد. از همه مهم‌تر اینکه مسئولین اتاق‌های بازرگانی پیگیر مشکلات اعضاء نیستند و هیچ قدم مثبتی برای شرکت‌ها و فعالان اقتصادی عضو اتاق‌ها برنمیدارند و آنان را با حجم بزرگی از مشکلات و تنگناها رها کرده‌اند و اصلاً معلوم نیست که فلسفه عضویت شرکت‌ها و فعالان اقتصادی در اتاق‌های بازرگانی چیست و این عضویت چه نفی برای آنان دارد؟       * عده‌ای خاص انتخابات اتاق را مدیریت می‌کنند دانا: راجع به انتخابات اتاق بازرگانی نظرتان چیست؟ ایراداتی که در آن مشاهده می‌کنید، چیست؟ سبزعلیپور:  انتخابات اتاق‌های بازرگانی نسبت به زمان به پیش نرفته و به نوعی هنوز سنتی و باندی برگزار میشود! عده‌ای خاص انتخابات را مدیریت می‌کنند و خودشان هم غالباً کاندید می‌شوند و راه را برای ورود سایر فعالان اقتصادی و مدیران شرکتها می‌بندند و کمتر تازه وارد و یا نیروی  جوان و خوش ذوق و با انرژی و کاربلدی اجازه حضور در انتخابات و شانس راه یابی به جمع هیأت نمایندگان اتاق را بدست می آورد. انتخابات اتاق‌های بازرگانی سراسر کشور باید طوری برنامه ریزی و برگزار شوند که زمینه حضور همه مدیران و تمامی سلایق مختلف در آن مهیا شود تا اینکه شائبه حضور عده‌ای خاص و محدود برای همیشه از بین برود. *بخش واقعی اقتصاد نمی‌تواند در انتخابات اتاق پیروز شود راه دانا: آیا فعالان واقعی بخش خصوصی و تولیدکنندگان می‌توانند در عرصه انتخابات آن پیروز و به آن راه یابند؟ سبزعلیپور: نه، خیر، متأسفانه این امکان برای همه مهیا و آماده نیست و فعالان واقعی بخش خصوصی و تولیدکنندگان باور ندارند که می‌توانند بصورت جدی وارد عرصه انتخابات شده و در این مسیر مفید واقع شوند، در نتیجه همیشه عقب ایستاده و گوشه گیری می‌کنند و عده‌ای خاص و شناخته شده در عرصه انتخابات اتاق‌ها فعال هستند و غالباً نام همین افراد هم از داخل صندوق‌ها بیرون می آید ولاغیر و اگر دست بر قضا کسی هم به طور شانسی در انتخابات اتاق‌ها رأی بیاورد، بطور قطع در روند فعالیت و در کارهای اجرایی اتاق، همان عدۀ خاص که خود را صاحبخانه اتاق و این سازمان را مُلک مطلق خود می‌دانند، آن عضو هیأت رئیسه تازه وارد را به بازی نمی‌گیرند و از دور خارجش می‌کنند؛ به‌طوری‌که آن بندۀ خدا، دیگر به چشم اعضاء نخواهد آمد و خود به خود از دور خارج و برای همیشه فراموش می‌شود تا دفعه بعد دیگر هوس کاندید شدن به سرش نزند.   * اتاق‌های بازرگانی نفعی برای اقتصاد، رفع مشکلات اقتصادی و همچنین گره گشایی ندارند/ خانه‌ای که دربش به روی صاحباخانه بسته است دانا: با توجه به سخنان شما، چرا فعالان بخش خصوصی و تولیدکنندگان جایگاهی در اتاق بازرگانی ندارند؟ سبزعلیپور: همچنان که در پاسخ به سوال قبلی تان عرض کردم، فعالان بخش خصوصی و تولیدکنندگان کشور به ویژه فعالان درشت، سرشناس و تأثیرگذار اقتصادی ایران به این نتیجه رسیده‌اند که اتاق‌های بازرگانی نفعی برای اقتصاد، رفع مشکلات اقتصادی و همچنین گره گشایی معضلات اعضاء ندارند، از همین رو حضور خود را در چنین مجموعه‌ای و در جمع رئیس و رؤسای بزرگوار اتاقها سودمند نمی‌دانند و به همین خاطر عطای اتاق‌ها را به لقایشان بخشیده‌اند. اتاق بازرگانی که باید خانه و محل تردد فعالان اقتصادی کشور باشد، متأسفانه درب شان به روی غالب فعالان اقتصادی بسته است و حتی بزرگان اقتصاد ایران هم هیچگاه پا به اتاق‌های بازرگانی نگذاشته و جزء رئیس و رؤسا و هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی نشده‌اند. همین الان می‌توانم نام دهها نفر از بزرگان اقتصاد کشور را به زبان بیاورم که با اتاق‌های بازرگانی، قهر و یا با آنها بی ارتباط هستند. لکن شاید دوستان و فعالان بزرگ اقتصادی ایران علاقه‌ای به ذکر نامشان نداشته باشند که بنده هم از اعلام اسامی خودداری می‌کنم اما صراحتاً عرض می‌کنم که خودم (یعنی کوچکترین فعال اقتصادی ایران) که بیش از 30 سال است که در زمینه تجارت و اقتصاد کلان در داخل و خارج فعال هستم، اما طی این مدت، بنظرم کمتر از 10 بار وارد ساختمان اتاق ایران شده‌ام البته به اتاق تهران هرگز نرفته‌ام و تاکنون نیز به ساختمان‌های اتاقهای سراسر کشور حتی نزدیک هم نشدم، آیا این اتاق بازرگانی، خانه بخش خصوصی است و یا منزل و محل فعالیت عده‌ای خاص میباشد؟       * نفوذ دولت در اتاق بازرگانی برای بردگی بخش خصوصی/ فلسفۀ حضور 20 نماینده دولت در اتاق بازرگانی چیست؟  دانا: نقش دولت در اتاق بازرگانی چیست؟ و اعضای اتاق چرا به دنبال حضور در دولت‌ها هستند؟ اصلا در این بخش رابطه‌ای وجود دارد و چرایی آن؟ سبزعلیپور: حضور دولت در اتاق بازرگانی هیچ نقش و منطق و نفعی ندارد اما فقط به لحاظ اینکه مثلاً دولت از طریق حضور در آن مجموعه پُر طمطراق که نام شیرینی هم برای خودش انتخاب کرده (یعنی پارلمان بخش خصوصی) بتواند بخش خصوصی را زیر سلطۀ خود درآورد و به نوعی بخش خصوصی را به بردگی بگیرد و توسط نمایندگان منتخب خود، در اتاق‌های بازرگانی هم اِعمال نفوذ کرده و کنترل اتاقها را هم در دست خود داشته باشد. اشتباه نکنید و توجه داشته باشید که اعضاء اتاق به دنبال حضور دولت در اتاق‌ها نیستند بلکه این رؤسا و اعضاء هیأت نمایندگان اتاقها هستند که از حضور نمایندگان دولت در نه فقط در اتاق بلکه باید گفت که در جمع خودشان خوشحال و دفاع می‌کنند، آن‌هم نه برای اینکه با حضور نمایندگان دولت در جمع خود، گرهی از مشکلات بخش خصوصی و فعالان اقتصادی عضو اتاقها باز شود؛ بلکه فقط و فقط بخاطر اینکه حضرات اتاق با مقامات و نمایندگان دولت که غالباً از معاونین وزراء هستند رفیق شده و از طریق مقامات دولتی گره مشکلات شخصی خود را گشوده و از روابط فیمابین جهت رانت خواری استفاده کنند، ولاغیر. اگر اتاق‌های بازرگانی محل فعالیت بخش خصوصی است، پس دولتی‌ها در این اتاقها چه می‌کنند؟ چرا اکثر مسئولین اتاق‌های بازرگانی ایران کسانی هستند که پیش از این سمت‌های دولتی داشته اند؟ این موضوع نشان می‌دهد که آقایان دولتی زمانی‌که مثلاً در دولت مشغول به کار بودند و جسم شان در سازمان دولتی بوده ولیکن روح و روان شان در داخل پول و تجارت و در حال کسب و کار خصوصی می‌چرخیده و همین بی‌تعهدی آنان باعث شده تا اقتصاد امروز ایران دچار چنین بیماری و مشکلات وحشتناکی گردد. اصلاً فلسفۀ حضور 20 نماینده دولت در اتاق بازرگانی چیست؟ چه حُسنی تا به امروز داشته و این عزیزان دولتی چه گلی بر سر فعالان اقتصادی و صنعت و معدن و تجارت زده‌اند؟ بجز اینکه اتاق بازرگانی به دژ مستحکم دولتی مبدل شده و عرصه را برای بخش خصوصی تنگ کرده اند.   * رانت شیرینی که دست هر کسی به آن نمی‌رسد/ برخی دنبال رفاقت با مقامات دولتی هستند تا ماهی‌های بزرگی بگیرند دانا: برخی می‌گویند اتاق بازرگانی محفلی برای توزیع رانت بین عده‌ای خاص است و شما هم اشاره‌هایی داشتیند؛ آیا چنین چیزی واقعا صحت دارد؟ و چرا اینگونه است؟ سبزعلیپور: تجربه نشان داده که فرمایش شما کاملاً درست است و باید به سوال شما پاسخ مثبت بدهم. طی 4 سال، غالب مسئولین و هیأت نمایندگان اتاق‌های بازرگانی کوچک‌ترین قدم مثبتی برای هیچکس برنمی‌دارند اما در زمان انتخابات بدنبال فعالان اقتصادی و اعضاء اتاق می‌دوند تا برای خود رأی جمع کنند؟ خب این‌همه تلاش و دوندگی و گدایی رأی برای چیست؟ مگر چه سودی در اتاق نهفته که این حضرات برای ورود به این تشکیلات این‌قدر خود را به آب و آتش می‌زنند و هزینه می‌کنند؟ پس قطعاً حضور در اتاق سود و منافع بزرگی برایشان دارد و برای رسیدن به این منافع از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنند. ارتباط و رفاقت با نمایندگان دولت در اتاق و حضور در جلساتی که مقامات ارشد هر سه قوا در آن جلسات حضور دارند و همچنین نشست با میهمانان و هیأت‌های ارشد و برجسته خارجی میهمان که دولت آنان را روانه اتاق می‌کند باعث می‌شود تا آقایان از آب گل آلود و از حضور در این جلسات و همچنین رفاقت با مقامات ارشد دولتی به نفع خود ماهی‌های بزرگی بگیرند و تا می‌توانند برای خود موقعیت تجاری جدید ایجاد کرده و گره مشکلات خود شخصی خود را باز کنند. همه این منافعی که نصیب مسئولین اتاق و عده‌ای خاص که مدیریت اتاق‌ها را برعهده دارند می‌شود، نوعی رانت است که دست هر کسی به آن منافع شیرین نمی‌رسد و رانت خواری را فقط تعدادی از فعالان اقتصادی خاص آن هم از بابت چنبره انداختن بر اتاقهای بازرگانی انجام می‌دهند.   * اتاق‌های بازرگانی از وظایف خود دور شده و محلی برای رانت خواری عده‌ای شدند دانا: با توجه به جایگاه اتاق بازرگانی (عضویت در شوراها و ...  مانند شورای پول و اعتبار) این اتاق توانسته در راستای حل مشکلات فعالان اقتصادی و تولید قدم بردارد و نقش این بخش را در اقتصاد ایران پررنگ‌تر کند؟ چرا؟ سبزعلیپور: وقتی‌که تا اینجای بحث تأکید کردیم که اتاق‌های بازرگانی از وظایف خود دور شده و به محلی برای رانت خواری عده‌ای خاص مبدل شده‌اند یعنی به نوعی پاسخ این سوال شما هم داده شده و باید مجدداً یادآوری کنم که عضویت اتاق در شوراها و نشست های مختلف هیچ گرهی از مشکلات نگشوده و تازه روز به روز مشکلات فعالان اقتصادی و شرکت‌های تولیدی و تجاری و خدماتی و.... کشورمان در بخش‌های مختلف از جمله در بانک‌ها و سیستم ارز و گمرک و .... بیشتر نیز شده است. هرچند که مسئولین اتاق می‌فرمایند که قدم‌های مهم و بزرگی در جهت رفع مشکلات اقتصادی برمی‌دارند از جمله به سران سه قوا مشاوره می‌دهند و به این خدمت خود هم می‌بالند که در این ارتباط نیز باید گفت که اگر این سخن شان درست باشد، پس خرابکاری سال‌های اخیر و همچنین مشکلات شدید اقتصادی که در کشورمان حادث شده و روزگار مملکت و مردم را داغون کرده، همگی بدلیل مشاوره‌های غلط و نادرست مسئولین اتاق بازرگانی به رئیس جمهور، دولتمردان و رؤسای دو قوۀ دیگر بوده است.   * اتاق‌های بازرگانی، کشورمان را در آستانۀ بحران قرار دادند و در وضعیت کنونی شریک آقای روحانی و دولت هستند دانا: برخی معتقدند در اتاق بازرگانی عده‌ای تاجر فعال هستند که کاری به صادرات و حل مشکل تولید ندارند و فقط در فکر تجارت خود و واردات اند؛ اینگونه است؟ سبزعلیپور: می‌گویند این اتاق به جای پیگیری حل مشکلات تولید و اقتصادی فقط باعث سنگ اندازی می‌شود و سنگ دولت را به سینه میزند. البته بازیگران اصلی اتاق‌های بازرگانی فقط تاجر نیستند بلکه صاحب صنعت هم هستند و برخی نیز فعالیت خدماتی دارند. شغل و تخصص این افراد خیلی مهم نیست بلکه همچنان‌که در بالا به دفعات توضیح داده و تکرار کردم، غالب مسئولین و هیأت نمایندگان اتاق‌های بازرگانی طی هر دورۀ 4 ساله‌ای که در اتاق حضور دارند، کوچک‌ترین قدم مثبتی برای هیچکس برنمی‌دارند و بیش از هر چیز بدنبال رتق و فتق امورات شخصی خویش هستند. در طی سال‌های اخیر، اتاق‌های بازرگانی چندان قدم مثبتی در جهت رشد و توسعه صادرات، برگزاری نمایشگاه‌های داخلی و خارجی قوی و مفید، ارائه آمار و اطلاعات اقتصادی درست و قابل استناد، رفع مشکلات ارزی و گرفتاری‌های گمرکی و استاندارد و جذب سرمایه گذاری و همچنین رفع مشکلات فعالان اقتصادی و... دهها موارد دیگر برنداشته است. در حال حاضر بجای اینکه اتاق‌های بازرگانی در جهت رشد و شکوفایی فعالیت بخش خصوصی کوشا باشند، متأسفانه بی‌اثر و بی‌تحرک شده‌اند و فقط جمعی از مسئولین آن دائماً در حال سخن گفتن و مصاحبه با رسانه‌ها آن‌هم به اعتبار اتاق در همه زمینه ها از (شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد) می‌باشند. البته به خاطر اینکه غالب بازیگران اتاق‌های بازرگانی ترسو و محافظه کار هستند و جمعی دیگر نیز باند باز و رفیق دولتی‌ها هستند از همین رو یا از نقد عملکرد دولت و دولتمردان طفره می‌روند و یا اینکه بعضاً سنگ دولت را هم به سینه می‌زنند که فی الواقع جای تأسف دارد.   * دولت باید نقش مهم بخش خصوصی را باور کند دانا: با توجه به شواهد آیا تغییر و تحول اساسی در ساختار، وظایف و نحوه انتخابات اتاق‌های بازرگانی ضروری نیست؟ سبزعلیپور: با این روندی که اتاق‌های بازرگانی و مسئولین آنها در پیش گرفته و به جلو می‌روند، این کشتی بزرگ هرگز به آبهای آرام نخواهد رسید و سودی هم برای کشور و فعالان اقتصادی در پی نخواهد داشت و روز به روز به پاتوق عده‌ای خاص مبدل خواهد شد. پس تغییر و تحول اساسی در ساختار، وظایف و نحوه انتخابات اتاق‌های بازرگانی بسیار ضروری بوده و جلب اعتماد تمامی فعالان بخش خصوصی برای اتاق‌ها بسیار مهم و حیاتی می‌باشد، در غیر این صورت از تشکیلات اتاق بازرگانی فقط یک نام باقی خواهد ماند و یاد و خاطره و اثرات مهم و قدیمی این سازمان به تاریخ خواهد پیوست. از همین رو از تمامی فعالان اقتصادی علی الخصوص اعضاء اتاق‌های بازرگانی درخواست می‌کنم تا به طور منسجم در انتخابات آینده اتاق‌های بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی در سراسر کشور شرکت کنند و در انتخاب هیأت نمایندگان اتاق‌ها از رفیق بازی و یا اینکه چون اسم فلان شخص را زیاد شنیده‌اند پرهیز کرده و فقط و فقط به افراد توانمند و لایق رأی دهند تا با عملکرد صحیح و قدرتمند خویش بتوانند هویت اتاق‌های بازرگانی را مجدداً بازگردانده و در طول 4 سال آینده درب اتاق‌شان برای حل مشکلات، به روی فعالان اقتصادی ایران باز باشد. دولت باید نقش مهم بخش خصوصی را باور کند و اگر قرار است همچنان نمایندگانش را در اتاق‌های بازرگانی معرفی کند، باید کسانی را روانه اتاق‌ها کند که تاجر نباشند و قلباً در جهت حل مشکلات بخش خصوصی قدم بردارند نه برای دوران بیکاری خود جا رزرو کنند.   * فعالیت و هزینه کرد اتاق‌های بازرگانی چگونه است و چرا در مورد درآمد هنگفت پاسخگو نیستند دانا: اتاق بازرگانی ایران درآمد خاصی هم دارد مثلا از مالیات‌های؟ سبزعلیپور: بله، وقتی که اتاق‌های بازرگانی مفید به فایده نیستند و هیچ قدمی در جهت رفع مشکلات اقتصادی فعالان اقتصادی کشور و حتی اعضاء خودشان برنمی‌دارند، پس چرا باید درصدی از مالیات فعالان اقتصادی سراسر کشور به حساب اتاق بازرگانی واریز شود و خزانۀ مجموعه‌ای پُر شود که هرگز مسئولین آن طی سال‌های اخیر، پاسخگوی هیچ کسی نبوده و اطلاعات درست و شفافی از نحوۀ عملکرد و هزینه کردشان به فعالان اقتصادی ارائه نمی‌دهد؟ چرا بواسطه رفاقت آقای نهاوندیان رئیس اسبق اتاق بازرگانی ایران با آقای لاریجانی رئیس سابق مجلس، واریز درصدی از مالیات فعالان اقتصادی به قانون مبدل شد و درآمدی هنگفت برای اتاق بوجود آمد؟ درکل مطالبه گری از روند فعالیت و هزینه کرد اتاق‌های بازرگانی، وظیفه همه بالاخص فعالان اقتصادی و اصحاب رسانه است. ضمناً اتاقی که چندان قدم مثبتی در جهت رفع مشکلات فعالان اقتصادی کشور برنداشته بعضاً با عملکردهای غلط مسئولینش، مشکلات و گرفتاری‌هایی را نیز برای کشور و همچنین برای عده ای از مردم ناآگاه بوجود آورده و زندگی آنان را تیره و تار کرده است.   * واردات صدها میلیارد تومانی به اسم روستائیان با کارت‌های بازرگانی دانا: در مورد کارت‌های بازرگانی که باعث فرا مالیاتی هم شده؛ برخی اتاق بازرگانی را مقصر اصلی می‌دانند، نظر شما چیست؟ سبزعلیپور: صدور کارت‌های بازرگانی بدون مطالعه به افراد غیر متخصص و همچنین صدور کارت‌های موقت بازرگانی که نظارتی هم بر استفاده این کارت‌ها صورت نگرفت، موجب شد تا این کارت‌ها دست به دست اجاره داده شود و از وجود این کارتها سوءاستفاده های درشت و کلانی صورت پذیرد. بطور مثال کلاهبرداران با شگردهای خاص خود عده ناآگاه و همچنین روستائیان مرزنشین را طعمه قرار داده و بنام این بندگان خدا کارت‌های بازرگانی موقت گرفتند و با همان کارت‌ها، صدها میلیارد تومان تجارت کردند و نهایتاً صاحب کارت یعنی همان روستایی بی اطلاع را بدهکار میلیاردها میلیارد مالیات کردند که بندگان خدا اصلاً روحشان نیز از این معاملاتی که به نام این جماعت انجام شده خبر نداشتند. این گرفتاریها حاصل عملکرد غلط همین اتاق‌های بازرگانی است که امروز خود را ناجی و رهبر فعالان اقتصادی می‌نامند که معلوم نیست کشور و مردم شریف ایران تا کی باید تاوان عملکرد غلط مسئولین اتاق‌ها را بدهند و چه کسی هم باید پاسخگوی این خرابکاری‌ها باشد؟   * چند نفری که نماینده واقعی بخش خصوصی ایران نیستند دانا: آخرین سخن‌تان در مورد اتاق‌های بازرگانی چیست؟ سبزعلیپور: کشورمان ایران دارای ده‌ها هزار نفر تاجر و فعال اقتصادی است، از همین رو این چند نفری که بر اتاق ریاست می‌کنند نمی‌توانند نماینده واقعی بخش خصوصی ایران باشند. اتاق بازرگانی که باید به همه فعالان اقتصادی ایران مشاوره داده و در جهت رفع مشکلات اقتصادی آنان از هیچ کوششی دریغ نکند اما به عینه می‌بینیم که اولاً فقط اعضاء حق تردد به اتاق را دارند، ثانیاً در کمال تأسف باید عرض کنم که غالباً به هر فعال اقتصادی اجازه ورود به طبقات ساختمان اتاق ایران و یا تهران را نمی‌دهند و اگر هم اجازه دهند، درب اتاق کسی به روی مراجعه کننده باز نیست تا دردش را با مسئولین اتاقها در میان بگذارد. در این میان گرفتن وقت ملاقات از رؤسای اتاق و غالب اعضاء هیأت رئیسه هم برای فعالان اقتصادی عضو اتاق چندان امکانپذیر نیست. در خاتمه نهایت کم لطفی است چنانچه به این مورد اشاره نکنم و آن هم این است که جدای از انتقاداتی که در بالا به عملکرد اتاق‌های بازرگانی و مسئولینش داشتم باید عرض کنم که تعداد اندکی از مسئولین و هیأت نمایندگان اتاق‌های بازرگانی بسیار محترم، متشخص، دلسوز و تا آنجایی که در توان شان می‌باشد پیگیر مشکلات و همچنین منتقد عملکردهای غلط دولت نیز هستند، فلذا دور از انصاف است که همه افراد را در یک کفه قرار دهیم و منفی و بی معرفت و رانت خوار را با مسئولین با معرفت و سالم و دلسوز جمع ببندیم و چشم بسته از همه انتقاد کنیم.   مع الوصف امیدوارم روزی شاهد فعالیت اتاق‌های بازرگانی واقعی همچون اتاق‌های کشورهای پیشرفته و موفق جهان در ایران هم باشیم و با افتخار پا در ساختمان اتاق‌های بازرگانی سراسر کشور بگذاریم.     انتهای پیام/