تاریخ انتشار :چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۳۲
امسال برای سیستان و بلوچستان از لحاظ بارش نزولات آسمانی تاکنون سال خوبی نبوده، کاهش چشمگیر بارندگی ها برای استانی که با خشکسالی دسته و پنجه نرم می کند عملا باعث شده تا زنگ خطر کم آبی به صدا در آید.
حرکت خزنده بیابان در کم بارش ترین استان کشور/ سیستان و بلوچستان روی خط خشکسالی
به گزارش عصرهامون، چند سالی است که دیگر واژه خشکسالی و کمبود آب و بحران ناشی از آن برای سیستان و بلوچستانی ها عادی شده است، سالها از پی هم می گذرند و بارشها در پهناورترین استان کشور کمتر و کمتر می شود، آری اینجا دیگر زمستان معنای خود را از دست داده است و مردم همچنان دست به دعا بر می دارند تا شاید گشایشی شود و لب های خشکیده هامون جان تازه بگیرد.
اگر به آمارهای دفتر مطالعات پایه منابع آب وزارت نیرو نگاهی داشته باشیم خواهیم یافت که سیستان و بلوچستان را با میانگین بارش 1.4 میلی متر کم‌بارش ترین استان کشور ارزیابی کرده است.
بر اساس اعلام این دفتر میانگین نرمال بارش از ابتدای مهرماه تا 30 دی ماه هر سال در سیستان و بلوچستان 33.7 میلی متر و کمتر از همه استان های کشور است بطوریکه اختلاف بارش سیستان و بلوچستان با پربارن‌ترین استان کشور در همین مدت یعنی گیلان 408 میلی متر است.
البته گزارش ماه قبل دفتر مطالعات پایه منابع آب وزارت نیرو از ابتدای سال آبی زراعی تا 30 آذرماه نیز اوضاع بارش در سیستان و بلوچستان را بحرانی نشان می‌داد. در این گزارش میزان بارش استان نسبت به شرایط نرمال 88 درصد کاهش یافته بود.
در همین باره مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای سیستان و بلوچستان در شورای حفاظت منابع آب استان، ضمن تشریح وضعیت منابع آب سیستان و بلوچستان، از خالی بودن 58 درصد از ظرفیت 7 سد استان خبر داد.
اتابک جعفری گفت: مقدار آب ذخیره شده در پشت سدهای استان در سال آبی جدید نسبت به مدت مشابه سال قبل 13 درصد کاهش یافته است،  به گونه‌ای که از ابتدای سال آبی جدید یعنی مهرماه 817 میلیون مترمکعب آب پشت هفت سد مخزنی استان ذخیره شده در حالی که پارسال در این بازه زمانی حجم آب ذخیره شده پشت سدهای استان  938 میلیون متر مکعب بوده است.
کم بود بارش و خشکسالی تنها یک روی سکه است و ماجرا وقتی وخیم تر می شود که بدانیم کاهش نزولات جوی در توسعه و افزایش اراضی بیابانی در استان نقش بسزایی دارد.
بسیاری از فعالان محیط زیست بیابان زایی را یکی از مهم ترین چالش های زیست محیطی در جهان کنونی می دانند که عوامل محیطی و انسانی در پیدایش آن ‌نقش بسزایی دارند.
آنها بر این باورند که کاهش بارش برف و باران، تبخیر بالای آب، تغییر اقلیم و در نهایت افزایش فرسایش بادی از جمله عوامل محیطی در پیدایش و گسترش اراضی بیابانی در دنیا هستند که سیستان و بلوچستان در تمامی این پارامترها متاسفانه شاخص است.
در همین خصوص مسعود ریگی معاون اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان در گفت و گو با خبرنگار عصرهامون گفت: از مجموع سطح استان، 10 و نیم میلیون هکتار مرتع، پنج و نیم میلیون هکتار بیابان و ۱.۲ میلیون هکتار هم جنگل ها را در بر می گیرد.
این مسئول تاکید کرد: یکی از معضلات استان بحث بیابا نها است، حدود 30 درصد از سطح استان بیابان می باشد و از شمال تا جنوب استان را بیابان ها به صورت پراکنده در برگرفته اند.
وی تصریح کرد: در سال های اخیر که شرایط اقلیمی و بارندگی تغییر پیدا کرده، مناطق بحرانی بدتر و مناطق تحت ریسک به سمت بیابانی شدن سوق پیدا کرده اند.
وی گفت: در حال حاضر بیش از ۱.۲ دهم از سطح بیابان های سیستان و بلوچستان را کانون های بحرانی در بر می گیرد که در 28 نقطه استان پراکنده هستند و سه مورد در حوزه سیستان و مابقی در بلوچستان از زاهدان تا چابهار پراکنده شده است.
معاون اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان ادامه داد: در حوزه سیستان حدود 250 هزار هکتار از بیابانهای موجود، سطوح کاملا بحرانی هستند که خارج از محدوده جمعیتی قرار دارد.
وی خاطر نشان کرد:در منطقه سیستان 3 کانون بحرانی  شامل کانون بحرانی تاسوکی که 140 هزار هکتار، کانون بحرانی نیاتک حدود 95 هزار هکتار و کانون بحرانی جزینک با 13 هزار هکتار وسعت وجود دارد که بخشی از اراضی کانونهای بحران در اختیار مردم قرار دارد و انجام عملیات های بیابان زدایی در آن نقاط با رضایت و اجازه از مالکان اراضی انجام می شود.
وی با اشاره به اینکه در حوزه سیستان سابقه فعالیت های بیابان زدایی به دهه 50 بر می گردد، افزود: نهال کاری یکی از اولویت های اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان محسوب می شود اما با توجه به اینکه در حوزه سیستان مشکل تامین آب و خاک وجود دارد، مالچ پاشی نقاط بحرانی را در دستور کار مالچ پاشی قرار داده ایم و بر این اساس تاکنون 42 هزار و 473 هکتار در حوزه دشت سیستان عملیات مالچ پاشی انجام شده است.
علی ای حال نمی توان از نقش مهم مشارکت های مردمی در جهت کاهش و احیای اراضی بیابانی چشم پوشی کردT فی الواقع افزایش سطح فرهنگ عمومی، بهره گیری از توان و ظرفیت های مردمی همچنین ترویج فرهنگ صحیح مصرف منابع آبی سطحی و زیر زمینی می تواند جز اقدامات موثر در جهت کاهش اراضی بیابانی در بلند مدت در سیستان و بلوچستان باشد.
 
انتهای پیام// https://www.asrehamoon.ir/vdcipuazvt1au32.cbct.html
نام شما
آدرس ايميل شما