ms']['section_id'] =0; ?>ms']['section_id'] =0; ?> ذائقه مردم پایتخت وحدت در آئینه غذاهای سنتی تباهگ و آبگوشت زابلی غذای مورد علاقه مسافران نوروزی به استان | عصر هامون
تاریخ انتشار :شنبه ۱۰ فروردين ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۰۵
در حالی غذاهای محلی سیستان وبلوچستان بسیاری از ذائقه های ایرانی را به خود جذب کرده که طبخ این غذاها بر اساس منطقه زندگانی فرق می کند و ساحل نشینان عمان غذاهایی همچون تباهگ،دوغ پا، تنورچه و چنگالی دارند و مردمان سیستان غذاهایی به مثل کشک زرد، آبگوشت سیستانی، اوجیزک یا لندو.
ذائقه مردم پایتخت وحدت در آئینه غذاهای سنتی/ تباهگ و آبگوشت زابلی غذای مورد علاقه مسافران نوروزی به استان
به گزارش عصرهامون، سفرهای نوروزی به اقصی نقاط کشور با مکان های گردشگری، صنایع دستی یا غذاهای محلی هر شهر و استانی رنگ و بویی تازه به خود می گیرد به نحوی که هر مکان یا غذا شناسنامه و اصالتی برای خودش دارد که همیشه با آن باقی می ماند.
در میان استان های کشور سیستان و بلوچستان، این دیار چهارفصل جدای از داشته های بی شمارش در زمینه تاریخ، تمدن، طبیعت و جاذبه ها، در زمینه مردم شناسی و فرهنگ بومی به ویژه غذاهای محلی حرف های زیادی برای گفتن دارد.
غذاهای محلی این دیار که تا کنون بسیاری از ذائقه ایرانی ها را به خود جذب کرده است، بر اساس منطقه زندگانی فرق می کند، ساحل نشینان عمان غذاهایی همچون تباهگ،دوغ پا، تنورچه و چنگالی دارند و مردمان سیستان غذاهایی به مثل کشک زرد، آبگوشت سیستانی، اوجیزک یا لندو؛ این تنوع غذائی به خوبی می تواند بسیاری از باورها و علاقه مندان به غذای محلی را در بر بگیرد و برای هر ذائقه ایرانی حرفی برای گفتن داشته باشد.
علی ای حال ایام نوروز و در مسیر گذر مسافران نوروزی از شهرستان‌های استان سیستان وبلوچستان فرصت مناسبی است تا با آشنایی با غذاهایی که بخشی از فرهنگ و سنت این استان است، هم طعم‌های جدید و غذاهای سالم را تجربه کنند و هم با رسومات مردم این دیار بیشتر آشنا شوند.
 
کشک زرد و آبگوشت سیستانی غذاهای بومی محلی منطقه سیستان
رضا کیخا آریا مسئول میراث فرهنگی زابل در گفت وگو با خبرنگار عصرهامون اظهار کرد: کشک زرد، آبگوشت سیستانی، اوجیزک، لندو، کلوچه و بورک از جمله غذاها و خوراکی های معروف منطقه سیستان است.
وی بیان کرد: خوراکی هایی به مثل چلبک، بورک و کلوچه چون آماده کردن آنها آسان تر است فعالین و صنعتگران آنها را آماده دارند و به مشتریان به فروش می رسانند.
مسئول میراث فرهنگی زابل گفت: در موزه مردم شناسی زابل، ورودی شهر میدان یعقوب لیث، شهرسوخته، دهانه غلامان، کوه خواجه و زهک غذاهای محلی و سنتی در اقامتگاه های بومی محلی سرو می شود به گونه ای که در محافل عبوری کلوچه، بورک و لندو مورد استقبال قرار می گیرد و در موزه ها و اقامتگاه ها از آبگوشت استقبال می شود.
کشک زابلی:

کشک زابلی ماده‌ای است زردرنگ از ترکیب ادویه، زردچوبه، گندم بلغور شده و دوغ؛ این مجموعه را به مدت یک هفته الی ده روز در کیسة نخی می‌گذارند، سپس آن را درآورده و پس از ورزدادن، پودر می‌کنند و به عنوان یک غذای مقوی مصرف می کنند.
اوجیزک:
اوجیزک شبیه اشکنه‌های امروزی است، منتهی در ساخت آن تنها آب و پیاز و روغن و ادویه مخصوص محلی به‌کار برده می‌شود، در تهیه آبگوشت محلی نوعی ادویه که به آن (آچار )می‌گویند، به کار برده می‌شود؛ آچار ترکیبی است از خمیر: پیاز، آرد گندم جوشیده و زردچوبه. آچار به شکل دایره‌های کوچک، خشک و به نخ کشیده می‌شود و به انواع خورش‌ها از جمله آبگوشت، طعم و لعاب می‌دهد.
 

 
لندو:
لندو ترکیبی از خرما و گندم است که به صورت گلوله های مخلوط تهیه می شود همچنین الگوی پخت قلیفی نان های پیچی هرمی که آن را در درون تاوه ای سرخ می کنند نیز به همین گونه می باشد.
 
کلوچه:
کلوچه مهم ترین محصولی که نه تنها در سیستان بلکه در بسیاری از دیار دیگر ایران زمین از جایگاه والائی برخوردار است، کلوچه در این دیار به دو نمونه خرمائی و غیر خرمائی پخت می شود که به سبب نوع پخت و ادویه های محلی بکار رفته طرفداران بسیاری در ایران دارد.
 
تباهگ و شیرچای غذای مورد علاقه مسافران نوروزی به بلوچستان
محمد صدیق دهواری کارشناس سازمان میراث فرهنگی سیستان وبلوچستان هم در گفت وگو با خبرنگار عصرهامون در خصوص تنوع غذاهای بومی محلی در منطقه بلوچستان اظهار کرد: میراث فرهنگی در تمامی شهرستان ها کمپ های گردشگری و ایستگاه های نوروزگاهی ایجاد کرده است که در آن صنایع دستی و غذاهای سنتی و محلی عرضه می شود.
وی افزود: بلوچستان تنوع غذایی زیادی دارد به گونه ای که پخت انواع نان شوده و ذرت بر روی سنگ، تنور یا تابه و انواع شیرنی با خرما، تباهگ، تنورچه، دوغ پا، چنگالی و شیرچای  از جمله غذاهای معروف در این خطه از کشور می باشند.

 تنورچه:
تنورچه نام خود را از روش پخت در تنور گرفته و معمولا به دو صورت سیخ زدن گوشت گوسفند و دیگری به شکل کامل کباب شده در تنور طبخ می کنند.
 

در روش سیخ زدن، گوشت گوسفندی را ذبح و آن را به قطعات درشت خرد می کنند. سپس هر قطعه بزرگ را به سیخی از چوب نخل می کشند. سیخ ها را زمانی در تنور قرار می دهند که ذغال های دورن تنور گداخته و قرمز شده باشند در این مرحله اگر بخواهند کباب مورد نظر آبدار شود ظرفی از آب را روی ذغال ها درون تنور قرار می دهند.
در روش دیگر طبخ، یک گوسفند را متناسب با اندازه تنور ذبح کرده و دورن آن را خالی می کنند سپس با نخی مناسب که در برابر حرارت از بین نرود شکم او را می دوزند آنوقت آن را درون تنوری که ذغالهایش گداخته است قرار می دهند و با پوشاندن درِ تنور  با کاهگل  به انتظار پخته شدن کامل می نشینند.
 
تباهگ:
این کار روشی برای نگهداری گوشت است هنوز هم در بلوچستان متداول است. ماحصل این نوع نگهداری هم به تنهایی قابل خوردن است و هم به عنوان گوشت استانبلی بلوچی.
معمولا اواسط پاییز و با رو به سرما گذاشتن هوا گوسفندان را پروار کرده و از یکسو برای گرفتن روغن حیوانی و از سوی دیگر برای تهیه گوشت از آن استفاده می کردند. گرچه اینک نیروی برق و دستگاه های خنک کننده از قبیل یخچال به زندگی همه وارد شده است اما همچنان این کار در بلوچستان  انجام می شود.
 
 
البته زمان دیگری نیز هست که بلوچ ها برای تهیه تباهگ دست به کار می شوند و آن زمان «عید قربان» است که گوشت قربانی فراوان می شود. در این روش پودر انار و نمک را به گوشت اضافه می کردند و ماحصل آن را بعد از اندکی که نور آفتاب برآن می تابید درون مشک ریخته و می بندند.
دوغ پا:
دوغ پا خورشتی با گوشت است که به جای آب برای جاانداختن و طبخ آن از دوغ استفاده می شود. این روش نیز متاثر از دامپرور بودن بلوچ هاست. دوغ یکی از فراورده های متداول دامپروران است و در بلوچستان وقتی به میان عشایر و دامپروران بروید در نخستین گام بعد از تعارف آب از شما با شیرشتر یا دوغ به عنوان نوشیدنی پذیرایی می کنند.
 
اشکنه گشنیز:
اشکنه گشنیز نیز خوراک اغلب مردم سراوان است و خوراک خرما که ترکیبی از خرما، نان، برنج و حبوبات است در چابهار مصرف زیادی دارد.
آب گوشت و بزقرمه:
آب گوشت و بزقرمه نیز از جمله غذاهایی است که گوشت را به همراه فلفل قرمز، دارچین و زردچوبه  در ظروف سفالی و به سبک غذاهای هندی می پزند و در بین بلوچ های میرجاوه طرفداران زیادی دارد.

آب گوشت ماهی:
آب گوشت ماهی و ماهی نمک سود نیز غذای مخصوص نیک شهری ها است و در این بین «کنک» (نوعی حلوا و ترکیبی از خرما، بادام، پسته، و شیرخرما شبیه مسقطی) از جمله شیرنی هایی است که در چابهار طرفداران زیادی دارد.
شوده:
شوده نیز ترکیبی از خرما، کنجد، بادم و پونه است که در چابهار به عنوان غذاهای کانی دار مطرح است.

برنج یا بت:
برنج یا بت برنج را معمولاً بصورت دمى درست مى ‌کنند و آنرا با آبگوشت یا ماهى یا حبوبات مى ‌خورند.
 
انتهای پیام/
https://www.asrehamoon.ir/vdcd5f0fzyt0z56.2a2y.html
نام شما
آدرس ايميل شما

مهم ترین اولویت دستگاه اجرایی در استان از نگاه شما چه باید باشد؟
توجه به زیرساخت ها در استان
توزیع عادلانه ارزاق عمومی و کالاهای اساسی
مرتفع نمودن مشکلات فرهنگی و آسیب های اجتماعی
برخورد با مفاسد اقتصادی و ویژه خواری ها