مزار "بی‌بی دوست"، زیارتگاهی‌ست که ورود آقایان به آنجا ممنوع می‌باشد.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۵۰
به گزارش سرویس خواندنی عصر هامون، این زیارتگاه در ده کیلومتری شمال شرق زابل و در مسیر و نقطه اتصال جاده زابل به شهرهیرمند و کانال آبی که از رودخانه هیرمند واقع در شهرستان زهک منشعب می‌شود و از روستای کود و قلعه زاهدان کهنه گذر می‌کند، قرار گرفته‌است.
زیارتگاه در دشتی گرم و خشک و روی تپه‌های باستانی قرار گرفته و بنا به عقیده عده‌ای متعلق به عصر اشکانیان بوده است.
گفته شده این مزار متعلق به خواهر سید اقبال است که مزارش در سیستان قدیم و افغانستان فعلی واقع شده است.
عامه مردم هم بر این اعتقادند که در روزگاران گذشته سیده‌ای با برادر خود سرگرم شبانی بوده که مردی قصد آزارشو داشته، دختر گریه می‌کند و پا به فرار می‌گذارد تا به جایگاه الان زیارتگاه می‌رسد و از شدت خستگی در همان مکان متوقف می‌شوند و دعا می‌کند که ای زمین مرا دریاب و زمین هم به خاطر پاکی و صداقتش، دهانش را باز می‌کند و آن را در دل خاک مخفی می‌کند.
در حالی که گوشه‌ای از چادرش بیرون می‌ماند. از آن زمان به بعد جایگاه فرو رفتن او در زمین، به زیارتگاه تبدیل می‌شود و پاکی و نجابت آن دختر سیده، زبانزد همگان می‌شود.
هم اکنون روی مقبره با پارچه سبز رنگ پوشیده شده و عده‌ای هم به قصد نذر و تبرک آن را می‌برند و در صورت اجابت درخواستشان، به جاش شال سبز رنگ دیگری پهن می‌کنند.
یک درخت کهنسال گز در کنار مقبره چنان ریشه دارد که گویی مقبره را در بر گرفته و مردم برای این درخت هم احترام بسیار زیادی قائل‌اند و کسی اجازه ندارد به این درخت آسیب برساند و یا شاخه‌ای از آن رو جدا کند.
عروس و دامادهای منطقه هم به رسم موجود، روز سوم پس از ازدواج، برای دعا و درخواست خوشبختی در زندگی به زیارت این مکان می‌روند و اگر نذری به گردن داشته باشند ادا می‌کنند و برای تداوم خوشبختی در زندگی، در مکانی در نزدیکی مقبره، شمع روشن می‌کنند که تقریبا همیشه شمع‌های بسیاری در زیارتگاه بی‌بی دوست در حال سوختن می‌باشد.
انتهای پیام/7250
https://www.asrehamoon.ir/vdcjy8em.uqe8yzsffu.htmlزیارتگاه در دشتی گرم و خشک و روی تپه‌های باستانی قرار گرفته و بنا به عقیده عده‌ای متعلق به عصر اشکانیان بوده است.
گفته شده این مزار متعلق به خواهر سید اقبال است که مزارش در سیستان قدیم و افغانستان فعلی واقع شده است.
عامه مردم هم بر این اعتقادند که در روزگاران گذشته سیده‌ای با برادر خود سرگرم شبانی بوده که مردی قصد آزارشو داشته، دختر گریه می‌کند و پا به فرار می‌گذارد تا به جایگاه الان زیارتگاه می‌رسد و از شدت خستگی در همان مکان متوقف می‌شوند و دعا می‌کند که ای زمین مرا دریاب و زمین هم به خاطر پاکی و صداقتش، دهانش را باز می‌کند و آن را در دل خاک مخفی می‌کند.
در حالی که گوشه‌ای از چادرش بیرون می‌ماند. از آن زمان به بعد جایگاه فرو رفتن او در زمین، به زیارتگاه تبدیل می‌شود و پاکی و نجابت آن دختر سیده، زبانزد همگان می‌شود.
هم اکنون روی مقبره با پارچه سبز رنگ پوشیده شده و عده‌ای هم به قصد نذر و تبرک آن را می‌برند و در صورت اجابت درخواستشان، به جاش شال سبز رنگ دیگری پهن می‌کنند.
یک درخت کهنسال گز در کنار مقبره چنان ریشه دارد که گویی مقبره را در بر گرفته و مردم برای این درخت هم احترام بسیار زیادی قائل‌اند و کسی اجازه ندارد به این درخت آسیب برساند و یا شاخه‌ای از آن رو جدا کند.
عروس و دامادهای منطقه هم به رسم موجود، روز سوم پس از ازدواج، برای دعا و درخواست خوشبختی در زندگی به زیارت این مکان می‌روند و اگر نذری به گردن داشته باشند ادا می‌کنند و برای تداوم خوشبختی در زندگی، در مکانی در نزدیکی مقبره، شمع روشن می‌کنند که تقریبا همیشه شمع‌های بسیاری در زیارتگاه بی‌بی دوست در حال سوختن می‌باشد.
asrehamoon.ir/vdcjy8em.uqe8yzsffu.html
منبع : باشگاه خبرنگاران
