سمپاشی مالاریا در 257 هزار کانون ثابت و موقت در سیستان و بلوچستان آغاز شد.
به گزارش سرویس اجتماعی عصر هامون، بيمارى مالاريا از قديم در ايران وجود داشته و پزشکان ايرانى با آن آشنائى داشتهاند. در کتاب اوستا به تبولرز اشاره شده است. اصطلاح تب تايب، تب نوبه، تب و لرز در کتاب 'قانون' ابن سينا و 'ذخيرهٔ خوارزمشاهي' بارها ذکر شده است. در ايران اين بيمارى بهعلت فراوانى فوقالعاده، موارد ايجاد ضعف، کمخوني، کاهش قدرت کارائى افراد، بروز بيمارى در ايام کار کشاورزى و آمادگى بيشتر بيماران مالاريائى براى ابتلاء به ديگر بيمارىها، مورد توجه بوده، به عنوان يک مسئله مهم بهداشتى تلقى گرديده است. 70 درصد مبتلایان به بیماری مالاریا در سیستان و بلوچستان وارداتی هستند معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان با اشاره به اینکه این طرح از یازدهم مرداد به مدت20 روز در سطح استان آغاز شد افزود: 55 اکیپ در قالب 330 نفر به اجرای این طرح می پردازند. دکتر طباطبایی با اشاره به اینکه اجرای طرح ریشه کنی مالاریا از دهه 70 با مشارکت مردمی آغاز و موفقیت های چشمگیری نیز داشت، گفت: امروزه با همکاری 4 هزار و 700 داوطلب سلامت موفق شده ایم آمار مبتلایان به بیماری مالاریا را از 70 هزار نفر در دهه 70 به هزار و 39 نفر در سال گذشته کاهش دهیم. وی گفت: 70 درصد از آمار مبتلایان به بیماری مالاریا در استان، وارداتی از مرزهای شرقی است و 7با هدف ریشه کن کردن آن در استان، طرح های تشخیص و درمان به موقع و اطلاع رسانی به مردم از طریق داوطلبان و مبارزه با پشه ناقل این بیماری از طریق سم پاشی مناطق آلوده در حال اجرا است. معاون دانشگاه علوم پزشکی زاهدان جمعیت تحت پوشش طرح را 251 هزار نفر اعلام کرد. مالاریا در ایران در ایران 29 گونه آنوفل انتشار دارد که تاکنون 7 گونه از آنها به عنوان ناقلان قطعی بیماری مالاریا شناخته شدهاند. آنوفل سوپرپیکتوس، در تمام فلات مرکزی ایران همچنین در مناطق کوهستانی شمال و مناطق کوهستانی و تپه ماهورهای جنوب به میزان متغیر وجود دارد. همچنین در دشتهای ساحلی کناره دریای خزر و خلیج فارس به مقدار کم وجود دارد. آنوفل ماکولیپنیس، در تمام مناطق ساحلی دریای خزر و قسمت بزرگی از دشت و مناطق نیمه کوهستانی قسمتهای مرکزی، غربی و شرقی ایران حضور دارد. آنوفل ساکاروی، در منطقه جنوب شرقی ساحل دریای خزر، در آذربایجان کناره رود ارس و دریاچه ارومیه، مناطق مرکزی تهران، قزوین، همدان و اصفهان مناطق غربی و جنوب غربی و مناطق جنوبی در استان فارس شامل شیراز و کازرون پراکنده است. آنوفل کولیسیفازیس، در مناطق مختلف استان بلوچستان و قسمتهای شرقی استان هرمزگان و جنوب شرقی استان کرمان انتشار دارد. آنوفل استفنسی، در تمام مناطق ساحلی دشت و تپه ماهورهای مناطق جنوبی ایران از دامنه جنوبی رشته کوههای زاگرس به پایین و درههای آن در استانهای خوزستان، فارس، بوشهر، کرمان، هرمزگان و بلوچستان انتشار دارد؛ همچنین این آنوفل در ایلام و گیلانغرب نیز وجود دارد.آنوفل فلوویاتیلیس، در تمام مناطق تپه ماهوری جنوب ایران دامنه جنوبی زاگرس، از منطقه قصرشیرین و گیلان غرب تا شرقیترین منطقه جنوبی ایران در بلوچستان انتشار دارد. انتشار آنوفل دتالی، مشابه آنوفل فلوویاتیلیس است، بهاضافه چند کانون محدود و مجزا مانند یزد، محلات نزدیک همدان و حدود شرقی کویر نمک در منطقه طبس که در این مناطق نیز مشاهده شده است. اگرچه این بیماری در گذشته به دلیل همسایگی با کشورهایی که از نظربهداشتی به دلایل مختلف دچار آسیب شدهاند یا فاقد امکانات بهداشتیدرمانی هستند مثل افغانستان و عراق گستردگی زیادی داشته اما به گفته مسوولان خوشبختانه موارد این بیماری در سالهای اخیر سیر نزولی داشته و برابر اهداف تعیین شده این بیماری در کشور تحت کنترل است.