خنده‌های سندروم دان در «خندوانه»

 

در همین حین یکی از حاضران با احساسات صادقانه خود از میان جمع بلند شد و با صدای بلند اعلام کرد:رامبد جوان خیلی دوستت دارم!

 

همچنین گلیم و تابلوی نقاشی نیز از طرف دو نفر از آن‌ها به رامبد داده شد و وی به سمت امیر که بافنده گلیم بود رفت و او را در آغوش کشید و گفت: من همیشه از این که هدیه می‌گیرم ذوق می‌کنم، واقعا ممنونم.

 

سولماز نیز با همان صدا و بیان شیرین خود افزود: می‌خواستم این نقاشی را جلوی جمع به رامبد تقدیم کنم و بابت این اتفاق احساس آرامش می‌کنم و همه‌ی ایده و هدف کار از خود من بوده است.

 

بعد از پخش قسمتی کوتاه با کمک نیما و ورود او به صحنه باز هم به سراغ تبلیغات برای حامی مالی خود رفتند و در این بین یکی دیگر از حاضران ناگهان نیما را در آغوش کشید و به او ابراز محبت کرد؛ خلاصه حدود 5 دقیقه‌ی دیگر تکرار نام و توضیح در خصوص حامی برنامه ادامه پیدا کرد تا به سراغ بخش بعد که مصاحبه با افرادی دیگر از این دست بودند رفتند.

 

رامبد جوان در مقدمه‌ای برای دعوت از میهمان برنامه حاضران را به نگاه کردن به اطراف دعوت کرد و تصریح کرد: همدیگر را نگاه کنید،هر چه قدر که دنیا را خوب ببینید، جهانی زیباتری خواهیم داشت.

 

مهمانان ما فرشتگانی‌اند که اگر بلد باشیم و بتوانیم درست نگاهشان کنیم خیلی لذت بخش است؛ اگر بلد باشیم که با آنها معاشرت کنیم، ما هم مثل آنها فرشته می‌شویم و من به این بهانه کسی را که سالها با این بچه‌ها سر و کار داشته است، دعوت می‌کنم.

 

دکتر آزاده عباس‌زاده  که به گفته خودش حدود 8 سال است که پزشک بهترین موجوداتی است که روی کره زمین زندگی می‌کنند، در خصوص نام این بیماری گفت: خیلی‌ها فکر می‌کنند که داون به معنای پایین یا پست است، در صورتی که این طور نیست واین نام برگرفته از اسم پزشکی است که آن را ثبت کرده است و به هیچ وجه معنا و منظور پایین بودن را ندارد.

 

وی عنوان کرد: باید بگویم سندروم داون یک تفاوت است و بیماری محسوب نمی‌شود چراکه به طور مثال کسی که یک پا ندارد دارای محدودیت‌هایی است ولی بیمار نیست و این‌ها نیز به دلیل تفاوتی که از لحاظ ذهنی با ما دارند متفاوتند چرا که حتی در برخی موارد توانایی‌هایی فراتر از ما دارند.

 

این دکتر به مهربانی و درک عمیق آن‌ها اشاره کرد و افزود:من بعد از این سال‌ها که با آن‌ها کار می‌کنم تا حدودی یکرنگی،صداقت و این که خودمان باشیم را از آن‌ها یاد گرفتم چرا که این بچه‌ها واقعآ خود خودشان هستند، خالص و دوست داشتنی.

 

در حین برنامه نیز مرتضی علی پور و آیدا عادل پور مشغول کشیدن نقاشی‌هایی روی بوم بودند.

 

جوان در ادامه از قالیباف و چمران به عنوان دو مسئول تقاضا کرد که در زمینه طرح دیوار 47 کمک و رسیدگی کنند تا با این اتفاق یادمان نرود که این‌ها هم هستند.

 

عباس زاده در خصوص طرح دیوار 47 که نام آن به یک کروموزوم بیشتر این افراد اشاره دارد گفت:ما می‌خواستیم یک بخش از شهر را به طور خاص به سندروم دانی‌ها اختصاص دهیم تا خواسته هایشان را در سطح شهر بیان کنند؛ مثلا این که دوست دارند دیوار پارکشان چه رنگی باشد؟و ... همچنین این دیوار برای تمام محصولاتی که از فکر و دست این افراد برمی‌آید است و در کنار آن طرحی به نام یاران 47 اجرا شد که ویزیت سندرومی‌ها را در مراکز همه‌ی استان ها رایگان کرد.

 

در  پایان صحبت‌ها جوان پرسید که بچه‌های سندروم داون چه توقعی از ما و بقیه دارند که به پیشهاد دکتر تعدادی از آن ها به این سوال جواب دادند،آیدا که نقاشی هم می‌کرد ابتدا خواست که برای پدرش که مدتی بیمار است دعا کنیم و بعدگفت: به ما خوب نگاه کنید ما هم انسان هستیم، دقیقا مثل شما و این که بخواهیم مثل یک شهروند درجه یک با تمام حقوق شهروندی باشیم چیز زیادی است؟

 

مهران،یکی دیگر از حاضران با صدای رسا و بیان جذاب خود باعث تعجب شدید رامبد شد اعلام کرد که درد ما یکی است و آن عشق ورزیدن و محبت کردن به یکدیگر و هموطنان کشور عزیزمان است.

 

سرانجام پس از اجرای قطعه موسیقی توسط چند نفر از مهمانان جوان خاطرنشان کرد که باید بدانیم و فراموش نکنیم که همه‌ی ما با پلک زدنی می‌توانیم جای هم باشیم، پس چشمانمان را باز نگهداریم تا همدیگر را ببینیم و از یاد نبریم.

انتهای پیام/8399