> اقامتگاه بوم گردی؛ الگوی توسعه پایدار در جوامع محلی مهاجرت معکوس و کاهش حاشیه نشینی ارمغان توجه به اقتصاد روستایی است | عصر هامون
تاریخ انتشار :شنبه ۱۸ ارديبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۰۹
افزایش اقامتگاه‌های بومگردی می‌تواند به عنوان یكی از الگوهای توسعه پایدار طبیعت گردی، سبب ارتقا و توانمندسازی جامعه محلی و جلب مشارکت سرمایه‌گذاران شود تا با ایجاد فرصت‌های شغلی جدید در منطقه به رشد اقتصادی و بهبود معیشتی مردم محلی کمک و از رشد بی رویه مهاجرت به شهرها و حاشیه نشینی جلوگیری شود.
اقامتگاه بوم گردی؛ الگوی توسعه پایدار در جوامع محلی/ مهاجرت معکوس و کاهش حاشیه نشینی ارمغان توجه به اقتصاد روستایی است
به گزارش عصرهامون، در سال های اخیر ایجاد اقامتگاه های بوم گردی رونق زیادی یافته و در گوشه و کنار کشورمان به ویژه در روستاها و شهرهای کوچک بسیار دیده می شود.

این اقامتگاه ها در قبال دریافت هزینه های اندک خدمات اسکان، غذا و خرده فرهنگ های محلی را به مسافران و گردشگران ارائه می دهند و در محیط بومی و محلی ذوق گردشگران را دوچندان می کنند.

بسیاری از روستاییان و جوانان بومی هم برای رونق اشتغال به سمت ایجاد اقامتگاه های بوم گردی رفته اند و این کار سبب توسعه اشتغال و کسب و کار محلی به ویژه در روستاها شده است.

اقامتگاه های بوم گردی سبب ایجاد توسعه پایدار از طریق راه اندازی اقتصاد خرد و کسب و کار محلی در روستاها و شهرهای کوچک شده و هزینه اقامت گردشگران را نیز تا حد زیادی کاهش داده است.

همچنین گردشگران را با انواع  گردشگری روستایی و فرهنگ و آداب و رسوم مختلف آشنا می کند و صفای زندگی چند روزه در روستا را به آن ها هدیه می دهد.


اقامتگاه های بومگردی؛ زنجیره اقتصادی و فرهنگی در روستاها

محمدعلی ابراهیمی، کارشناس مردم شناسی و پژوهشگر میراث فرهنگی در این زمینه به خبرنگار ما بیان کرد: اقامتگاه بومگردی، مکان هایی هستند که در محیط‌های طبیعی و بومی، محیط‌های بکر طبیعی، بافت‌‌های روستایی عشایری و بافت تاریخی شهرها با رعایت بالاترین سطح ممکن، ضوابط زیست­ محیطی و به شکلی سازگار با معماری بومی، بافت تاریخی و سیمای طبیعی منطقه تأسیس شده اند.

وی ادامه داد: در این اقامتگاه ها ضمن حداکثر تعامل با جامعه محلی و توجه به تنوع اقلیم، زمینه حضور گردشگران را با کیفیتی قابل قبول و تعریف شده فراهم می شود.

پژوهشگر میراث فرهنگی تصریح کرد: بیشتر اقامتگاه‌های بومی توسط مردم بومی اداره می شود و کارکرد آنها تنها جنبه اقامتی صرف ندارد، بلکه در آن فعالیت‌های مختلفی مانند برگزاری تور، دیدار با مردم محلی، ارائه غذا و نوشیدنی بومی، آموزش و فروش صنایع دستی محلی، اجرای نمایش آیینی و موسیقی سنتی، برگزاری رویدادهای بومی و فعالیت‌های بومگردی فراهم شده است.

ابراهیمی تصریح کرد: همچنین بخش فیزیکی اقامتگاه، به دلیل سبک طراحی، مصالح بوم آورد به کار رفته، طراحی داخلی و مبلمان سنتی آن به عنوان یک اکوموزه، جاذبه گردشگری محسوب می شود.

وی ادامه داد: اقامتگاه‌های بوم‌گردی در سیستان و بلوچستان سبب می شود زنجیره فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی به طور مستقیم و غیرمستقیم درگیر و فرصت های بسیار خوبی برای کسب وکارهای کوچک و خانوادگی در مناطق مختلف روستایی وعشایری در شمال و جنوب استان که درگیر شرایط نامساعد طبیعی و غیر طبیعی هستند، ایجاد شود.

کارشناس مردم شناسی عنوان کرد: با افزایش ارزش افزوده و تنوع محصولات و خدمات، توانمند سازی جامعه محلی و توسعه پایدار حاصل و سبب کاهش مهاجرت های روستایی به خصوص با توجه به خشک‌سالی‌های اخیر هامون و جازموریان می‌شود.

ابراهیمی افزود: به علاوه اقامتگاه های بوم گردی باعث افزایش تعاملات فرهنگی جامعه زابلی و بلوچ با گردشگران و مهمانان می شود و در نتیجه رضایت مندی بیشتر گردشگران را فراهم می سازد.

وی بیان کرد: توسعه این اقامتگاه‌ها می‌تواند به عنوان یكی از الگوهای توسعه پایدار طبیعت گردی، سبب ارتقا و توانمندسازی جامعه محلی و جلب مشارکت سرمایه‌گذاران شود تا با ایجاد فرصت‌های شغلی جدید در منطقه از یک طرف به رشد اقتصادی و بهبود معیشتی مردم محلی کمک و از طرف دیگر از رشد بی رویه مهاجرت به شهرها و حاشیه نشینی جلوگیری کند.


 
ارکان اصلی یک اقامتگاه بوم‌گردی

پژوهشگر میراث فرهنگی گفت: اقامتگاه‌های بوم‌گردی چهار رکن اساسی دارند که باید به آن‌ها توجه شود، یکی از  آن ارکان توجه به ساختار بومی محصولات و خدمات است، در واقع مجموعه خدماتی که در یک اقامتگاه بوم‌گردی ارائه می‌شود باید از دل آن منطقه تهیه شود.

ابراهیمی تصریح کرد: از سرو غذا، تجهیز، معماری داخلی و تهیه لوازم و تزئینات اقامتگاه گرفته تا برگزاری مراسم سنتی و همچنین آواها و موسیقی محلی، این یک اصل اساسی برای دستیابی به هدف اصلی این صنعت که همان کمک به اقتصاد جامعه محلی و معرفی فرهنگ بومیان منطقه است.

وی اظهار کرد: توجه به ساختار محیطی بوم‌گرا از دیگر موارد ضروری است، به این معنا که معماری داخلی و خارجی اقامتگاه بوم‌گردی الزاماً متناسب با فضای منطقه باشد و همچنین تاسیس و نگهداری یک بوم‌گاه نباید هیچ‌گونه تهدیدی برای محیط‌زیست تلقی شود و باید ضوابط صرفه‌جویی در مصرف انرژی‌ها، آب، همچنین مدیریت پسماند و زباله در اقامتگاه‌ها رعایت شود.

کارشناس مردم شناسی عنوان کرد: رکن مهم دیگر مشارکت جوامع محلی بوده، زیرا این صنعت برای توانمند‌سازی جوامع محلی است، بنابراین جوامع محلی همراه با اعضای خانواده‌ باید حضور پر رنگی در بطن این صنعت داشته باشند.

ابراهیمی تصریح کرد: رکن آخر توجه به زیرساخت‌های گردشگری است، در واقع در یک بوم‌گاه باید توجه مبسوطی به زیرساخت‌های خدمات ارتباطی، امنیتی و بهداشتی شود و همچنین در ادامه اقدام موثر برای معرفی فرهنگ بومی و پاسداشت آن صورت بگیرد.

وی گفت: اصلی‌ترین معضلات اقامتگاه‌های بوم‌گردی در کشور، وجود تعداد زیاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی ناموفق است که در دستیابی به اهداف تعیین شده خود ناکام مانده و ناگزیر مجبور به خاتمه فعالیت خود شده‌اند.


افزایش 150 درصدی اقامتگاه های بوم گردی در سیستان و بلوچستان

علیرضا جلالزایی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سیستان و بلوچستان نیز در این زمینه به خبرنگار ما بیان کرد: در سال های اخیر ظرفیت هتل ها و اقامتگاه های بومگردی در سیستان و بلوچستان افزایش 150 درصدی داشته است و اقامتگاه های بوم گردی در این زمینه بسیار خوب کار می کنند.

وی ادامه داد: در حال حاضر 60 تا 70 پرونده اقامتگاه بومگردی در حوزه معاونت سرمایه گذاری سیستان و بلوچستان به دنبال صدور مجوز و بررسی های نهایی است.

این مقام مسئول تصریح کرد: زیرساخت های گردشگری سیستان و بلوچستان ضعیف است و تمام تمرکز بر افزایش ظرفیت های زیرساختی این حوزه است تا بر این مبنا بتوانیم سفر به سیستان و بلوچستان را افزایش و نگاه ها به این استان را تغییر دهیم.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سیستان و بلوچستان اظهار کرد:  زیرا با توسعه این نگاه ها، سیستان و بلوچستان می تواند امنیت داشته باشد، هر نقطه ای که گردشگر حضور داشته باشد امنیت هم به وجود می آید و آداب و رسوم، فرهنگ و سنن به خوبی خود را نشان می دهد و حتی بهره برداری های خود را نشان می دهد.

جلالزایی بیان کرد: این موارد می تواند در قالب دو نوع اسکان انجام شود، اسکان ارزان قیمت که همان بومگردی های سنتی با سازه های سبک و نیمه سبک است و نوع دیگر اسکان هم هتل ها هستند که هزینه بیشتری را شامل می شود.
 

 
وجود بیش از 110 واحد بومگردی در سیستان و بلوچستان

وی ادامه داد: برای هتل ها هم تلاش می شود ظرفیت هتلینگ در سیستان و بلوچستان به ویژه جنوب استان را افزایش دهیم، زیرا طیفی از مسافران در هتل ها اقامت دارند و طیف دیگری در محیط طبیعی و بومگردی ها حضور دارند.

این مقام مسئول تصریح کرد: همه اقامتگاه های بومگردی در سیستان و بلوچستان صاحب شناسنامه مشخص و معینی هستند و اعلام کردیم هر فردی که برای احداث اقامتگاه بوم گردی و سرمایه گذاری در این حوزه اقدام کند حوزه معاونت گردشگری و سرمایه گذاری این اداره کل به سرعت به آن ها مجوز اعطا می کند.

جلالزایی گفت: سریعترین مجوزی که در کشور برای احداث واحدهای بومگردی داده می شود در سیستان و بلوچستان است و در حال حاضر بیش از 110 واحد بوم گردی در سیستان و بلوچستان وجود دارد.

انتهای پیام/
https://www.asrehamoon.ir/vdciryazwt1app2.cbct.html
نام شما
آدرس ايميل شما