زندگی با فیش یک میلیونی/ حقوق بازنشستگی کفاف مخارج خانه را نمی دهد

به گزارش عصرهامون، قریب به 30 سال به سختی کار کرده اند تا در زمان بازنشستگی برای پیری و کوری خود محتاج کسی نشوند و باخیال راحت زندگی را سپری کرده و فرزندان خود را سروسامان دهند اما پس از یک عمر چشم انتظاری و روزشماری برای چنین روزی حالا می گویند حقوق دریافتی آنها کفاف زندگیشان را نداده و با هزینه های جاری خانواده شان از پرداخت کرایه خانه گرفته تا تامین جهزیه و هزینه تحصیل و دانشگاه فرزندانشان تناسبی ندارد به گونه ای که در این دوران به جای استراحت در خانه باید به فکر شغل دوم باشند تا مبادا برای تامین معاش خانواده سربار کسی شوند.
برخی رانندگی در شهر، کاسبی در یک مغازه یا بنگاه و برخی هم در ترمینال اقدام به جابجایی مسافران بین شهری می کنند تا از این طریق چرخ زندگیشان روی روال همیشگی بچرخد. به راستی اگر چه بازنشستگی و از کار افتادگی، دو کلمه‌ای هستند که بار معنایی خوبی ندارند ولی فردای همه ما خواهند بود و ما را دچار خود خواهند کرد.  
علی ای حال توقعی بیجا نیست که فردی پس از سال ها کار و تلاش، در زمانی که به سن بازنشستگی می رسد، آرامش و آسایش بخواهد؛ امری که تا حد زیادی در گرو تامین زندگی است اما به نظر می رسد بازنشستگان ما، مستقیما درگیر حداقل حقوقی هستند که عملا نمی تواند خواسته های آن ها را برای داشتن یک زندگی بدون دغدغه تامین کند. آن هم بازنشستگانی که در سنی قرار دارند که به واسطه ازدواج فرزندان، دارای خانواده گسترده شده اند و مخارج زندگی شان به مراتب بالاتر از زمانی است که در سن کار بوده اند. اینجاست که پایین بودن حقوق و تامین نشدن زندگی، نگرانی اصلی افراد بازنشسته می شود.
 

 

25 شهریور ماه در تقویم کشورمان به عنوان روز خانواده و تکریم از بازنشستگان ثبت شده است تا هرسال بهانه ای برای جویا شدن از اوضاع احوالات بازنشستگانی باشد که به جای استراحت و مرور خاطرات باید برای تامین مخارج خانواده خود تلاش کنند.
کاظم. م یکی از بازنشستگان شهرداری در گفت وگو با خبرنگار ما با بیان اینکه حقوق بازنشستگی کفاف زندگی اش را نمی دهد، اظهار کرد: سه فرزند دانشجو و دو دختر دبیرستانی دارم که با این حقوق و مزایا از عهده خرج و خوراک خانه بیشتر بر نمی آیم و برای تامین هزینه درس و دانشگاه آنان و اقساط مجبور به کار در جاده های بیرون شهر پشت رُل این ماشین های سنگین هستم.
وی با بیان اینکه دو فرزند دانشجوی من در شرف ازدواج هستند، بیان کرد: حالا شما قضاوت کنید با این حقوق بازنشستگی چگونه باید برای آنها جهزیه یا سرپناهی مهیا کنم؛ ناشکر نیستم اما آرزو داشتم در این دوران به جای کار کردن، در کنار خانواده ام مشغول استراحت و سفر باشم.
 یکی دیگر از فرهنگیان بازنشسته نیز در این خصوص خاطر نشان کرد: خدا را شکرگذار هستم که پس از 27 سال کار، امروز محتاج اطرافیانم نیستم و تمام سعی خود را می کنم تا با قناعت در کنار خانواده ام با همین حقوق بازنشستگی زندگی ساده و راحتی را سپری کنیم.
وی ادامه داد: اگر چه گاهی اوقات این حقوق به نیمه ماه هم نمی کشد اما اگر قناعت کنیم هر چیز ناممکنی ممکن می شود.
 

یکی دیگر از بازنشستگان با بیان اینکه ماهانه یک میلیون و  570هزار تومان حقوق می گیرد، افزود: برای امرار معاش خانواده و گذران زندگی هیچ منبع درآمد دیگری ندارم و وضعیت مالی ام اصلا خوب نیست کاش قبل از بازنشستگی به این دوران فکر می کردم تا امروز شرمنده زن و بچه خود نباشم.
یک بازنشسته دیگر نیز با بیان اینکه حقوق بازنشستگی کفاف امرار معاش خانواده اش را نمی دهد، گفت: پیری  و کهولت سن یک طرف بیماری ها از طرف دیگر باعث شده تا علی رغم ناتوانی بازهم برای امرار معاش اعضای خانواده ام از صبح تا پاسی از شب مشغول رانندگی در شهر باشم.
وی با اشاره به اینکه وضعیت نامطلوب زندگی عرصه را برای او و خانواده اش تنگ کرده است، ادامه داد: حقوق دریافتی من یک میلیون تومان است که با این میزان در پرداخت اجاره خانه، هزینه دانشگاه دو فرزندم و اقساط بانکی هم کم آورده ام و دیگر چیزی برایم باقی نمی ماند تا یک ماه با آن زندگی کنیم از همین رو مجبور هستم به جای استراحت مشغول به کار و فعالیت باشم تا خرج نان شب خانواده ام را مهیا کنم تا شرمنده آنها نباشم.

انتهای پیام/