آب های ژرف دائماً در حال گردش و تجدیدپذیرند

به گزارش پایگاه خبری عصرهامون به نقل از رکنا؛ علیرضا رخشا، رئیس هیئت مدیره شرکت پیام‌آوران نانوفناوری فردانگر که پیمانکاری شیرین‌سازی آب‌های ژرف استان را بر عهده دارد بیان کرد: مطالعات درباره استحصال آب‌های ژرف سیستان را معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری انجام داده اما این آب‌ها توسط ما نیز آزمایش شده و براساس اطلاعات ما، طول عمر منابع آب ژرف مربوط به حدود ۱۱ هزار سال قبل است و منشأ آن نیز در کوه‌های هندوکش افغانستان قرار دارد.

وی در خصوص میزان شوری (Ec) آب های ژرف گفت: برخی از رگه‌های آب ژرف از روی گنبدهای نمکی رد می‌شوند که این امر باعث شده تا شوری این آب‌ها تقریباً ۲۰ هزار یعنی نصف شوری آب دریا باشد. این منابع آب از نظر لرزه‌نگاری بررسی شده و بر اساس این مطالعات، آب به‌صورت پایدار وجود دارد و دائماً در حال گردش و تجدیدپذیر است؛ بخشی از آب‌های ژرف توسط چاه آرت زین و بخشی نیز توسط چاه‌های عمیق با عمق حدود ۱۸۰۰ متر بیرون می‌آید.

رئیس هیئت‌مدیره این شرکت درباره هزینه - فایده استحصال این آب‌ها توضیح داد: باتوجه‌به اینکه هامون خشک شده و چاه نیمه‌ها نیز آبی ندارد، برای تأمین آب زابل تنها راه چاره استفاده از آب ژرف یا انتقال آب از دریاست که در این میان استحصال آب ژرف کم‌هزینه‌تر است. آب‌های ژرف با قیمتی حدود ۳۰ سنت در ازای هر مترمکعب شیرین می‌شود، درصورتی‌که آب دریا حدود ۶۸۰ کیلومتر با شهر فاصله داشته و حدوداً ۵۸۰ متر نیز ارتفاع زابل از سطح دریاست.

رخشا ادامه داد: قیمت شیرین‌سازی آب دریا برای هر مترمکعب، هفت دهم دلار و پمپاژ آن در این ارتفاع نیز ۱٫۵ تا ۲ دلار هزینه دارد، درصورتی‌که با استحصال آب از چاه‌های ژرف می‌توان با یک‌سوم دلار، آب موردنیاز زابل را تأمین کرد.

وی بیان کرد: اگر از عمقی که سفره‌های آب ژرف در آن قرار دارند، اطمینان حاصل شود و تعداد چاه‌ها زیاد شود، این روش می‌تواند روش پایداری برای تأمین آب باشد. درست است که هزینه افزایش چاه‌ها، زیاد است؛ اما اگر این هزینه پرداخت شود به یک منبع آب پایدار برای سال‌های آینده می‌رسیم.

رئیس هیئت‌مدیره این شرکت درباره روند شیرین‌کردن این آب‌ها گفت: کارویژه شرکت ما در این است که ما راندمان شیرین‌سازی آب‌های ژرف را تا ۹۰ درصد افزایش داده‌ایم؛ سایر شرکت‌ها زمانی که بخواهند شیرین‌سازی را در این مقدار شوری انجام دهند، بین ۴۰ تا ۵۰ درصد راندمان دارند؛ یعنی اگر ۱۰۰۰ مترمکعب آب از یک چاه برداشت شود، ۵۰۰ مترمکعب آن تبدیل به پساب شده و دور ریخته می‌شود.

رخشا تأکید کرد: در مناطق درون سرزمینی ما باید از هدررفت یک قطره آب نیز جلوگیری کنیم و همچنین باید اجازه دهیم که چاه نفس بکشد و نه اینکه هر روز از آن ۱۰۰۰ مترمکعب برداشت کنیم و نصف آن را دور بریزیم؛ لذا تبدیل نیمی از آب استحصال شده به پساب نمی‌تواند منطقی باشد.

وی با بیان اینکه زمانی که پساب زیاد شود، مشکلات زیست‌محیطی زیادی ایجاد می‌شود، گفت: تکنولوژی که ما استفاده می‌کنیم تنها ۱۰ درصد پساب دارد که این مقدار اثرات زیست‌محیطی قابل‌کنترلی دارد و ما را زودتر به نمک می‌رساند که ما برای تقطیع‌کردن و استفاده از این نمک‌ها نیز برنامه داریم.

رئیس هیئت‌مدیره شرکت پیام‌آوران نانوفناوری فردانگر درباره ادعای رادیواکتیو بودن این آب‌ها گفت: در نتیجه آزمایش‌های ما هیچ اثری از رادیواکتیو در این آب‌ها پیدا نشد؛ ممکن است موضوع رادیواکتیو بودن آب‌های ژرف به دلیل سوءتفاهم در زمان بررسی نتایج آمایش‌ها صورت‌گرفته باشد. طبیعتاً ما به‌عنوان سرمایه‌گذار شیرین‌سازی این آب‌ها بیشتر از دیگران برای سلامت منابع آب ژرف سیستان دغدغه و نگرانی داریم.

انتهای خبر/ https://asrehamoon.ir/vdcirzazvt1aqp2.cbct.html