امام جمعه موقت چابهار گفت: موانع امیدآفرینی عدالتگریزی است و برخورد قاطع با فساد، عامل اصلی دلگرمی مردم است.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون»، امید، فراتر از یک احساس، بهعنوان نیروی محرکه بنیادین در حرکت جوامع به سوی تعالی و پیشرفت محسوب میشود. این مفهوم حیاتی، هم در عمق باورهای دینی و اعمال عبادی ریشه دارد و هم در عرصههای کنشگری اجتماعی و سازندگیهای ملی، نقشی تعیینکننده ایفا میکند.
حجتالاسلام والمسلمین احمدعلی قاسمزاده در گفتگویی تفصیلی به تشریح ابعاد این سرمایه ملی پرداختهاند؛ از تعریف امید بهعنوان انتظار برای تحول مثبت تا نقش آن در تعمیق ارتباط با خالق در اعمال عبادی روزمره، که نشاندهنده پیوند وثیق میان معنای امید و زندگی مؤمنانه است.
تعریف شما از «امید» چیست؟
شاید سادهترین تعریفی که از امید داشته باشیم این است که انتظار برای یک اتفاق و یک تحول مثبت در آینده؛ این شاید سادهترین تعریف از کلمه و واژه امید باشد. ما وقتی قرار است توقع داشته باشیم و منتظر باشیم برای اینکه در آینده یک اتفاق مثبت و یک تحول مثبت برای ما بیفتد، این نیاز به باور ما دارد، نیاز به عمل ما دارد و نیاز به این دارد که ما برای اینکه آن تحول مثبت اتفاق بیفتد چه باید بکنیم و چه باورهایی داشته باشیم.
آیا میتوان این مفهوم را در عبادات نیز مشاهده کرد؟
بله، در همین نمازهای روزانهای که میخوانیم، وقتی میخواهیم نیت کنیم در اعمال عبادی خودمان، مثلاً میگوییم: «دو رکعت نماز واجب، دو رکعت نماز فرض صبح میخوانم قربتاً إلی الله». این «قربتاً إلی الله» یعنی ما امید داریم و رجا داریم و آرزو داریم که این نماز را بخوانیم و در پرتو این نماز انشاءالله به مقام قرب الهی واصل شویم. این یک معنای امید است که حتی در اعمال عبادی ما هم خودش را نشان میدهد.
به نظر شما، نقش امید در حوزههای اجتماعی چگونه است؟
در مسائل اجتماعی، امید حرف اول را میزند. اگر در جامعه عنصر امید زنده باشد و ما متوقع باشیم که در پرتو فعل، عمل، کنش و تلاش جمعیمان در آینده شاهد یک تحول مثبت باشیم، نخست نیاز به این باور داریم که بهصورت جمعی ایمان داشته باشیم که در پرتو تلاش جمعی میتوانیم آینده بهتری را بسازیم، آیندهای سعادتمندتر برای جامعه خود رقم بزنیم. طبیعی است که نقش جوانها در این میان بیشتر از سایرین است، چراکه جوانها هم خلاقیت دارند، هم نوآوری و هم جسارت در اقدام.
در مسائل نظامی ما همین امید به آینده بهتر و امید به اینکه بتوانیم از کشور خودمان دفاع کنیم، باعث شد خلاقیتهایی شکل بگیرد. در بحث موشکی، همین امید به پیروزی بر دشمن در بلندمدت موجب شد که امروز یکی از تولیدکنندگان و سازندگان اصلی موشکهای برد بلند در دنیا باشیم و بتوانیم منافع ملی کشور را در مقابل متجاوزین حفظ کنیم. سیستم دفاعی ما امروز کاملاً دفاعی و بازدارنده است و دشمن جرأت طمع به ما را ندارد. این همه از کجا ناشی شد؟ از امیدی که در نسل جوان و رسمی ما در گذشته وجود داشت؛ امیدی به پیروزی بر دشمن. آنها با امید کار کردند، تلاش کردند، نوآوری و خلاقیت داشتند. امروز هم همین امید است که میتواند نجاتبخش کشور ما باشد.
برای گسترش فرهنگ امید چه اقداماتی باید صورت گیرد؟
برای اینکه ما بتوانیم امید را فرهنگسازی کنیم، با مسائل مختلفی روبهرو هستیم. یکی از مهمترین آنها بحث عدالت اجتماعی است. اگر در جامعهای عدالت در عرصههای مختلف خود را نشان داد و عدالت به فرهنگ و عمل تبدیل شد، آن جامعه امیدوار به آینده است و نسبت به آینده خوشبین خواهد بود. اما اگر عنصر عدالت در جامعه از بین برود، آن وقت باید جامعهای سرخورده و مایوس را ببینیم. در جامعهای که با فساد برخورد نشود، جامعه دچار سرخوردگی میشود. در مقابل، هرجا که عدالت باشد، خصوصاً عدالت در برخورد با مفاسد در عرصههای مختلف، همانجا امید، نشاط و دلگرمی برای آینده در جامعه ایجاد میشود.
از دیگر موانع امیدآفرینی بفرمایید؟
یکی از موانع اساسی، بحث ایرانستیزی و سیاهنمایی است. اینکه برخی مشکلات را خیلی بزرگ جلوه دهند و بعد بگویند به بنبست رسیدیم. متأسفانه عدهای در داخل کشور، چه دانسته و چه نادانسته، آب به آسیاب دشمن ریختند و باعث شدند روحیه امید در مردم تضعیف شود. این افراد با سیاهنمایی و گفتن اینکه اگر فلان مذاکره صورت نگیرد، به بنبست میخوریم، تلاش کردند مردم را ناامید کنند. در حالیکه رهبر معظم انقلاب بارها و بارها بر «امیدآفرینی» تأکید کردهاند.
در پایان، اگر نکتهای برای جمعبندی دارید، بفرمایید.
آن چیزی که چراغ سعادت آینده جامعه ماست و باعث میشود کشور ما به سمت جلو حرکت کند، همین امید است. باید این امید و این باور را در جوانهای خود زنده نگه داریم، که در پرتو تلاش جمعی و خرد جمعی میتوانیم آیندهای بهتر را نهفقط برای جامعه ایران، بلکه برای بشریت رقم بزنیم. از خدای سبحان برای همه توفیق و بهروزی مسئلت میکنم.