استاد بسیجی دانشگاه زابل موفق به طراحی و تولید نوعی نانوذرات جاذب به منظور استخراج مقادیر کم اورانیوم از محیطهای آبی شدند.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۳ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۳۱
وی ادامه داد: این مواد در جریانهای آبی و غیر آبی خروجی از راکتورهای هستهای، به مقدار کم یافت میشود. اما همین مقادیر کم هم میتواند بسیار خطرناک باشد. لذا این جریانهای خروجی باید قبل از دفع تا حد ممکن عاری از هر گونه اورانیوم شوند تا از مضرات زیستمحیطی آن جلوگیری شود.
خواجه افزود: نانوذرات اکسیدروی با توجه به خواص نیمهرسانایی خود، میتواند به عنوان یک نانوجاذب مؤثر مورد مصرف قرار گیرد و با این حال برای افزایش هر چه بیشتر خواص آنها، میتوان این نانوذرات را همراه با کیتوسان به صورت هیبریدی استفاده کرد.
عضو بسیج اساتید دانشگاه زابل گفت: در این کار پژوهشی، ابتدا جاذب نانوذرات اکسید روی/کیتوسان به روش رسوبگیری تهیه شد و سپس یک محفظهی نگهدارنده (cartridge) بهوسیلهی این جاذب پرشد.
خواجه در ادامه افزود: با عبور محلول حاوی اورانیوم از این محفظه، عمل جذب اورانیوم بهوسیلهی جاذب صورت گرفت و بعد از جذب، عمل استخراج اورانیوم از جاذب با حلال شویندهی بنزن انجام شد ودر نهایت عمل تعیین میزان اورانیوم استخراج شده با دستگاه طیف سنجی ماوراء بنفش-مرئی صورت گرفت.
وی خاطر نشان کرد: بعد از بهینهسازی فرآیند، عمل استخراج اورانیوم از نمونههای حقیقی (شامل آبهای مختلف) انجام گرفت که نتایج نشان دهندهی استخراج بالغ بر 94/5 درصد از اورانیوم از محیط آبی است.
دانشیار گروه شیمی دانشگاه زابل با اشاره به اینکه در کنار حد تشخیص پایین این نانوجاذبها، میتوان به تغلیظ بسیار بالاتری از روشهای دیگر ذکر شده در منابع معتبر، اشاره کرد،عنوان کرد: نتایج آزمایشات نشان میدهد که ضریب تغلیظ برای روش حاضر 125 است واین در حالی است که ضریب تغلیظ برای روشهای میکرواستخراج مایع-مایع پخشی، فاز جامد سیلیکاژل و فاز جامد پلیمری به ترتیب برابر با 11، 50 و 108 گزارش شده است.
انتهای پیام/ 7250 https://www.asrehamoon.ir/vdcgy393.ak9qn4prra.html
asrehamoon.ir/vdcgy393.ak9qn4prra.html
