تاریخ انتشار :چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲ ساعت ۲۳:۵۹
در روزهایی نفس می کشیم که عنوان جوان را بر دوش می کشند؛ «یک هفته جوانی».
عصر هامون: یک هفته جوانی مزین به نام حضرت علی اکبر(ص) هفته ای که جوانان ایرانی علی الخصوص جوانان و نوجوانان سیستانی و بلوچستانی با خلق حماسه سیاسی و برگزاری دو جشن پرشور ملی، جهانیان را به حیرت افکندند.
به راستی چه کسی گفته است ایرانیان ملت گریه هستند؟
مگر نه اينكه جوانان ما به بهانه اي به خيابان ها آمده و باهمراه داشتن عكس امام و پرچم ميهن با اتحاد و انسجام حماسه مي آفرينند؟
اما آنچه در چند سال گذشته شور را در ميان جوانان كمرنگ كرده بود، بي اعتمادي جريانات فرهنگي و متوليان اجتماعي كشور به نسل سوم و چهارم بود.
دولت با انحلال سازمان ملي جوانان و الصاق آن به تربيت بدني اميدها و آرزوهاي جوانان تازه خود يافته را درهم شكست، سازمان ملي جوانان با دادن اختيار و قدرت تاثير گذاري در جامعه به جوانان و سازمان هاي مردم نهاد در سطوح تئوريك و عملياتي، به آنان احساس اعتماد بنفس و خودباوري داده بود كه متاسفانه با تصميمات غير كارشناسي و عجولانه اين اميدها و آرزوها برباد رفت.
اما اين همه ماجرا نيست؛
شرايط در سازمان ورزش و جوانان استان سيستان و بلوچستان وخيم تر از آنچيزي است كه پس از انحلال سازمان ملي جوانان پيش بيني مي شد؛ اكنون قريب به چهار ماه از عزيمت رييس پيشين اين سازمان مي گذرد اما هنوز اين سازمان رييس جديد را بخود نديده است، گويي كشتي اي به گل نشسته است كه هيچ ناخودايي را ياراي رهبري آن نيست.
البته آنچه نظر هر نكته بيني را بخود جلب مي كند، توانايي خاص جوانان سيستان و بلوچستان در حركت هاي جمعي و خودجوش است، اين نوجوانان و جوانان اميد را از راهبر و سرپرستي دولتي منقطع نموده و دل به اتحاد و انسجام خويش بسته اند، و حقيقتا اين اتحاد مثال زدني است آنگاه كه شيعه و سني بلوچ و سيستاني در جشن ها و اعياد مذهبي و ملي در كنار يكديگر مانيفست اتحاد را به نمايش مي گذارند، در ميان تنها دو گروه احساس خسران مي كنند، دشمنان اتحاد و تفرقه افكنان كه پيوسته بر طبل اختلافات مذهبي و جنگ هاي قبيله اي مي كوبند، و مديراني كه با نااميدي ميدان را خالي كرده و در گوشه اي به نظاره نشسته اند.
حسين بزي
انتهاي پيام/5696

https://www.asrehamoon.ir/vdcg.39xrak9twpr4a.html
نام شما
آدرس ايميل شما