به گزارش عصرهامون، مردم پایتخت وحدت ایران اسلامی در استان پهناور سیستان و بلوچستان مانند بسیاری از اقوام از اواخر ماه شعبان با غبارروبی مساجد و خانه‌تکانی به استقبال از ماه ضیافت الهی می روند.

کمک به نیازمندان، تهیه اقلام خوراکی برای سفره‌های افطار و سحر و خیرات دادن از جمله برنامه‌های پیش از آغاز ماه مبارک رمضان در این خطه از کشوربوده، که در این بین اجرای آیین‌هایی چند صد ساله پدران و پدرپیشه گان بنا بر اعتقاد راسخ مردمان این دیار انجام شده، و به نسل‌های بعدی سپرده می شود.

سحرخوانی

در گذشته که وسایل ارتباط جمعی در کار نبود، افرادی هنگام ســحر با دهل زدن یا ســحری خوانی مردم را برای خوردن سحری بیدار می کردند، در برخی نقاط اســتان افرادی فانوس به دســت در کوچه ها راه می رفتند و با کوبیدن در منازل یا چاووشی خوانی رسیدن وقت سحر را به همدیگر اطلاع می دادند.
 

 

کوبیدن طبل در ۳ مرحله قبل از اذان صبح در این منطقه رواج داشــت،در مرتبه اول دهل برای بیدار کردن مردم، در مرتبه دوم برای هشدار به کســانی که خواب مانده بودند و در مرتبه سوم برای یادآوری زمان اذان نواخته می شد.

رمضونیکه یا رمضوالله

مراسم رمضونیکه در اغلب شب های رمضان برگزار می شــد، امــا اجرای آن در شــبهای ۱۴ و ۱۵ رمضان، مصادف با ولادت امام حسن مجتبی(ع) شور و حال بیشــتری داشت. در این مراسم تعدادی از جوانان محل به قصد کمک به مســتمندان گروهی تشــکیل داده و هنگام افطار به در خانه های مردم می رفتند و اشعاری می خواندند و تقاضای کمک می کردند.
 

 

صاحبخانه هم بنا به توان خود مقداری پول یا مــواد غذایی در کیسه آنها که به آن "جولی"می گفتند می ریخت، گروه رمضونیکه در پایان پول و مواد غذایی جمع آوری شده را بین مســتمندان و نیازمندان محله تقسیم می کردند؛ این رسم هنوز در برخی نقاط استان به اجرا درمی آید.

 سنت آرک و بَرک

 طبق یکــی از ســنت های قدیمی و پسندیده مردم سیستان و بلوچستان در گذشته، از هر اجاقی که دود بلند می شد و تا هر شعاعی که دود می رفت، خانواده ها مقید بودند کاسه هایی از غذا را برای دیگران ببرند که این رسم به آرک و برک یعنی "آوردن و بردن" شهرت داشت، همچنین آن دسته افرادی که نذر دارند پیش از اذان مغرب در حد توان و وســع خود مواد خرما، چای، آش، شله زرد و غیره به مسجد می برند و پس از اقامه نماز مغرب به پذیرایی از روزه داران می پردازند.
 
اقامه نماز تراویح

از ابتدای ماه رمضان پس از نماز عشا، مردم سیســتان و بلوچستان و اهل سنت نماز تراویح را که 20 رکعت است به صورت جماعت پشت سر یکی از حافظان قرآن کریم می خوانند. هر شب در این ۲۰ رکعت تراویح یک جزء قرآن یا حتی بیشتر با صدای خوش حافظ خوانده می شود و قرائت قرآن به گونه ای تنظیم می شود که تا شب ۱۹ ماه مبارک رمضان ختم قرآن و مراسم آن انجام شود.
 

 

در برخی مساجد شب ۲۱ و در برخی مساجد شب های ۲۳ یا ۲۵ یا ۲۷ یا ۲۹ رمضان مراســم ختم قرآن انجام می شود، در این مراسم پس از پایان نماز تراویح امام جماعت به سخنرانی می پردازد و سپس دعای ختم قرآن و دعا برای اسلام و مسلمانان و شفای بیماران خوانده می شود.

مراسم شب های قدر

در دهه سوم ماه مبارک رمضان یعنی از نوزدهم تا بیست و نهم مراسم شب های قدر برگزار می شود که مهمترین آیین در این شبها مراسم ختم قرآن است و با شــکوه خاصی در یکی از مساجد محله های مختلف برگزار می شود.
 

 

در روزهای پایانی ماه رمضان فردی که هر شب با صالت و غزل و شعرخوانی بر بالای مناره مسجد مردم را هر سحر بیدار می کرد شروع به خواندن اشعاری در خصوص وداع با ماه مبارک رمضان می کند.
 
کیسه برکت

کیســه برکت نیز از دیگر رسوم مردم سیستان و بلوچســتان است، بزرگان روستا چه مرد و چه زن با دوختن یک کیسه به جمع آوری نذورات، کفاره و فطریه مردم مشغول می شوند تا آنها را در اختیار فقرا و نیازمندان قرار دهند.

حضور بر سر مزار درگذشتگان از دیگر رسوم مردم است، آنان به مزار می روند و عید را به درگذشتگان خود تبریک می گویند و خرما، کلوچــه محلی و شکالت بر سر مزار توزیع می کنند.

انتهای پیام/