علاج ریزگردهای سیستان را با آب ژرف نمیتوان مهار کرد، علاج آن حقابه است به حباب دل نبندید.
عباس نورزائی، کارشناس ارشد مدیریت روستایی در یادداشتی نوشت: جریان زندگی ساز هیرمند بر طوفانهای ۱۸۰ روزه و مولد ریزگردهای فجیع سیستان، مهار میزند. چرخه حیات سیستان به طور طبیعی در قرون و اعصار با ورود آب هیرمند و اندکی هم رودخانههای خواشرود، چخانرود و فراه پیوند خورده و این دو بدون هم یعنی نبود زندگی در سیستان.
مرگ دیپلماسی آب نه ضعف آن، بستری را فراهم ساخت تا حاکمان کشور همسایه، آبی که در طول تاریخ بشریت، حقابه حوزه آبریز سیستان بوده، به وادی شورهزار هدایت کند و حق حیات را از جمعیت یک ونیم میلیونی سیستان و بلوچستان بگیرد.
عدهای نیز دریا را رها کرده، به قطره دلخوش کردهاند و پارهای از مسئولین نا کارشناس را برای بلعیدن بودجهها با خود همراه کرده و میدانداری میکنند.
حیاتوممات سیستان، تنها از یک مسیر میگذرد و آن احقاق حقابه است و هر دهانی بهجز آن، وعده دهد محکوم است.
بنابراین، ضمن تأکید بر اجرای خط انتقال آب از دریای عمان، تجمیع آبهای شمال غرب و غرب چالهٔ سیستان، اعلام میداریم که طبیعت سیستان، بدون حقابه، آن را با برخاست ریزگرد از بستر دریاچهٔ هامون، با مخاطراتی روبهرو میکند که امکان اسکان و ادامه حیات را از مردمش سلب و به میدانی برای سارقان و چپاولگران و اغیار تبدیل میکند.
دولتمردان، از این به بعد، اگر توفیقی در مراحل فرایند دیپلماسی دارند گزارش کنند، در غیر این صورت با تکرار و توصیف قطره، بیشتر از این به فهم عامه مردم، توهین نکنند.
عصارهٔ کلام کارشناسان: علاج ریزگردهای خانمان برافکن، همافزایی و رونق اقتصادی در سیستان، تنها و تنها در سایه جریان حقابه سیستان و هامون آن ممکن است.