تمام گروهکهایی که در جنوب شرق ایران ناامنی میکنند از پاکستان میآیند و بعد از جنایت به پاکستان برمیگردند.
به گزارش پایگاه خبری «عصرهامون»، از انفجار در روز عاشورای چابهار گرفته تا شهادت سردارانی چون نورعلی شوشتری و محمدزاده، از انفجار مسجد امام علی (ع) و مسجد جامع زاهدان تا همین شهادت ۱۱ نفر اخیر پاسگاه راسک؛ عوامل همه اینها جنایتها از پاکستان آمدند، چون این افراد بین مردم و اقوام ایرانی جایگاهی ندارند.
سؤال این است که چرا تاکنون پاکستان در قبال گروهکهای تروریستی داخل این کشور که علیه همسایهاش جنایت میکند کاری نمیکند آیا میتواند کاری کند یا نه؟
اسناد نشان میدهد پاکستان هر وقت توانسته، کاری انجام داده است؛ مثلاً تحویلدادن برادر مالک ریگی بعد جنایت دارزبن بم و آدمربایی در منطقه نگور.
سؤال این است اگر اینک پاکستان میتوانست برخورد کند آیا با جداییطلبان در مرز خود این همه مماشات میکرد؟
اگر زدن مقر گروهک جیش الظلم برای پاکستان سنگین است، آیا اقامت این گروهکها برای پاکستان بدتر نیست. اگر مرز برای پاکستان مهم است، آیا مرزبانی از مرز مهمتر نیست؟ آیا این مرز برای پاکستان ارزش یک سیمخاردار ندارد که نمیکشد و فقط در طرف ایران است.
بی شک زدن مقر گروهک تروریستی در پاکستان هیچ حقی را برای دولت پاکستان ایجاد نمیکند؛ چون در ایران هیچ گروهی نیست که مجال فعالیت مسلحانه علیه پاکستان را داشته باشد.
ایران خودش پیش از آنکه گروهی چنین شرارتی علیه همسایه کند آن را تنبیه میکند از ابن رو از همسایگان هم چنین انتظاری دارد.
پس بهتر است دولت همسایه بجای خواندن سفیر از اینوآن کشور، تروریستها را از پاکستان فرابخواند تا پاکستان پاک شود از تروریستها.