از پوزخند بین المللی به نفت تا حمله به سفارت ایران در لبنان و یمن

به گزارش خبرنگار عصر هامون، اواخر آبان ماه ۱۳۹۲ در حمله تروریستی یک گروه مورد حمایت دولت سعودی به سفارت ایران در بیروت ۲۳ تن از جمله حجت الاسلام انصاری رایزن فرهنگی ایران به شهادت رسیدند.

وزارت خارجه و لبخندهایی که «تخاصم»‌را کم نکرد
طراح حمله تروریستی سال 92 به سفارت ایران در لبنان فردی سعودی تبار به نام "ماجد الماجد" بود که از سرکردگان گروه موسوم به عبدالله عزام به شمار می آمد و از ابزارهای سیاسی آل سعود در لبنان محسوب می شد.
پس از این اقدام دولت عربستان، دیپلماسی لبخند نه تنها واکنشی انجام نداد بلکه در اقدامی عجولانه پیام تبریکی به عادل الجبیر وزیر خارجه جدید عربستان ارسال کرد.
در روز های اخیر گروه کثیری از شهروندان مشهد و تهران با تجمع در مقابل ساختمان کنسولگری عربستان در این شهر اقدام حکومت ریاض در اعدام شیخ نمر روحانی شیعه سعودی را محکوم کردند که پس از این اقدام رژیم آل سعود با پیش دستی کردن در قطع روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران در یک کنفرانس خبری در مورد حمله به سفارت عربستان و کنسولگری این کشور در ایران موضع گرفت و وزیر خارجه اش مدعی شد که نیروهای ایرانی هیچ تلاشی برای جلوگیری از تجاوز به ساختمان سفارت و کنسولگری انجام ندادند.

توهین عربستان در پاسخ به دیپلماسی لبخند!
«عادل الجبیر» ادامه داد: حمله به سفارت، نقض آشکار قوانین بین‌المللی است و این موضوع به شورای امنیت گزارش شده است.
وزیر خارجه عربستان در ادامه مدعی شد: حکومت ایران کارنامه طولانی در تجاوز به هیأت‌های دیپلماتیک دارد.
وی همچنین اعلام کرد که روابط دیپلماتیک خود با ایران را قطع کرده و از هیأت دیپلماسی ایرانی خواسته است تا ظرف ۴۸ ساعت خاک این کشور را ترک کنند و این تصمیم در راستای منافع کشورش اتخاذ شده است.
الجبیر با بیان اینکه آماده مقابله با ایران به هنگام تهدید امنیت خود هستیم؛ افزود: ریاض به سیستم قضایی دیگر کشورها احترام می‌گذارد و هیچ‌گونه دخالتی را نیز در سیستم قضایی خود نمی‌پذیرد.
پس از این سخنرانی رژیم سعودی با شلیک موشک سفارت ایران در یمن را هدف قرار داد که در این حمله، بخشی از ساختمان سفارت ایران آسیب دید.
حقیقتاً کنار قرار دادن این دو خبر هیچ عنوانی به غیر از «فاجعه دیپلماسی» را به ذهن متبادر نمی کند.

فرجام دیپلماسی "لبخند"
به راستی آن اقتدار دیپلماتیک و توان بالای مذاکره که توانست قدرت های جهانی را به پذیرش حقوق ایران و به تعبیر آقای روحانی«بُرد 3 بر 2» مجاب کند، چطور از پس یک کشور دست چندم مثل عربستان سعودی برنمی آید به گونه ای که نه تنها حقوق حجاج ایرانی و خانواده های آنان از این رژیم سفاک استیفا نمی شود بلکه با پررویی هر چه تمام تر قطعنامه ضدایرانی در سازمان ملل پیشنهاد کرده و به تصویب می رساند؟
مگر قرار نبود برویم و با «کدخدا» ببندیم تا دیگر نیاز نباشد با نوچه های کدخدا وارد مخاصمه و معامله شویم؟
شاید گفته شود که ما فقط در ماجرای هسته ای با کدخدا بسته ایم؟ ولی مگر مسئولان وزارت امورخارجه در اجلاس سوریه شرکت نکردند؟ مگر در بیانیه های وین یک و دو، نام ایران هم ذکر نشده است؟ پس چرا آمریکا به صورت تمام عیار از قطعنامه سعودی ها علیه ایران در شورای حقوق بشر حمایت کرد؟ آیا بستن با کدخدا فقط برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران بود؟ آیا لبخندهای آقای ظریف تنها تا امضای برجام از جانب غربی ها خریدار داشت؟ آیا...
به نظر می رسد نتیجه دیپلماسی اعتماد ساز وزارت امور خارجه به غیر از جسارت ها و مداخله های روزانه کشورهای غربی و جسارت جوانک های تازه به قدرت رسیده عربستان چیزی نبوده است.
به همگان اثبات شد که در مقابل استکبار جهانی دیپلماسی لبخند جوابگو نخواهد بود هر گاه یک گام عقب نهادیم چند گام به سوی ما دراز کردند، نمی شود با دشمن اخمو از راه لبخند وارد شد، نمی شود در مقابل تهدید و تحقیر و تحریم لبخند زد .
از دشمن انتظاری جز دشمنی نمی‌رود و به سخن دیگر اینکه رخدادهای اخیر و رفتارهای خصمانه نسبت به دولت یازدهم آنهم از جانب کشور و دولتی دسته‌چندم همچون عربستان سعودی، به وضوح اثبات کرد که انتظار رفع رفتارهای خصمانه از سوی دشمن بوسیله چانه‌زنی سیاسی و مراودات دیپلماتیک هرگز نتیجه نمی‌دهد و راه به جایی نمی‌برد.
روح اقتدار و احترام را می‌شود در مقاومت، در قلوب ملت‌ها و در ایستادگی بر اصول فطری جستجو کرد.
افکار عمومی کنجکاوند، ببینند دولتی که دیپلماسی توییتری و بالکنی و قدم زدن و بازی برد _ برد و سخنگوی زن را عامل احترام می‌دانست و اکنون به دَرِ بسته خورده است آیا شجاعانه در برابر این اقدام گستاخانه خواهد ایستاد یا تنها لبخند می زند؟
انتهای پیام/9031 https://www.asrehamoon.ir/vdceov8v.jh877i9bbj.html