تاریخ انتشار :يکشنبه ۲۴ تير ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۰۶
سیستانی های ما مثل معروفی دارند که برای عدم ادراک شرایط و دردی که یک فرد می کشد، بیان می کنند. در این مثل گفته شده است: «اَمو زْمی مْسوزَه که آتش بالِی نه» یعنی آن زمینی سوزش ناشی از آتش را ادراک می کند و می فهمد که آتش بر روی آن واقع است.
تطبیق شرایط فعلی سیستان با مقاطعی از تاریخ
به گزارش عصرهامون به نقل از پایگاه خبری اوشیدا؛ برهمین اساس، شرایط فعلی سیستان با هر وصفی بیان شود، برای سیستانی های ساکن در منطقه، بیشتر قابل درک است تا سایر افرادی که در آن حضور ندارند.

به همین دلیل از همه ی اهل بیان و قلم، هنرمندانی که با زبان بدن و خلاقیت های شان می توانند این شرایط را برای ادراک مردم سایر نقاط کشور به خصوص مسئولان جامعه، علمای دلسوز و مردم دوست، ملموس و قابل تجسم کنند، ملتمسانه می خواهم تا این درد تاریخی سیستان را به کرار و به روش های مختلف، انتقال دهند و برای بازیابی مجد و عظمت این خطه ی تاریخی و پاره ی تن ایران عزیز از هیچ کوششی دریغ نورزند.

یکی از شرایط سختی که در صدر اسلام، مسلمانان تحمل کردند، ماجرای شعب ابی طالب بود، تحریم مسلمانان و شرايط سختی که داشتند؛ حتی خيمه‌ و سايبانی نداشتند تا از خود در مقابل آفتاب محافظت کنند. مردم سیستان نیز در تحریم آب، خشکی هامون و برخاست ریزگردها، هیچگونه ابزار دفاعی و محافظت از خود ندارند.

در واقعه ی کربلا، آب را به روی امام حسین(ع) و یاران او بستند، اینک شیفتگان و دلدادگان به آن امام همام، در سیستان و در کشور و سیطره ی جمهوری اسلامی توسط همسایگان بدسرشت، تحریم آب شده اند تا با جنگی سفید و نرم، این دیار را رها سازند و میدان را برای کفتاران بدطینت، واگذارند.

گاهی با خودم خلوت می کنم و می گویم خدایا این مردم من در طول تاریخ یاریگر نیروهای وابسته به تو بوده اند، سختی ها کشیده اند و دست از سلسله ی طیب و طاهر و پیروان و ادامه دهندگان راه فرستادگانت برنداشته اند، چرا همه ی مصائب به سمت آنها سرازیر است.

اجداد و پدران ما در غربت و مهاجرت، زجرها کشیده اند و نسل ما دلخوش بود که دیگر حکومت و نظام مان مردمی است و در دهه های گذشته نشان داده که با غم مان اندوهناک و در شادی مان شریک است، چرا اینک که شرایط برای زندگی مردم ما دشوار شده، ما را وانهاده است؟

در این مشکلات فراوان و اندوهی که بر دل داریم و بار سنگینی از مسئولیت انسانی که بر دوش مان است، یادم می آید که در شرایط سخت رویارویی مردم لبنان با دشمن غداره بند و خونخوار رژیم صهیونیستی، در آن جنگ نابرابر ۱۱ روزه که مردم لبنان محاصره شده و جهانخواران حمله ی سنگینی را برای بلعیدن شان مهیا و عملیاتی کردند، حضرت امام خامنه‌ای(حفظه الله) طی پیامی خطاب به سیدحسن نصرالله فرمودند، در اوج سختی ها، دعای جوشن صغیر بخوانید.

مردم دردمند و نجیب سیستان

به توصیه ی حضرت ایشان یعنی توصیه ی کسی که عالِم تر از او به تاکتیک های سیاسی ائمه ی طاهرین در بین شخصیت های دینی عصر حاضر وجود ندارد، با این دعا ارتباط برقرار کنند و سطح تحمل تان را بالا ببرید، اما:

هیهات از مهاجرت

در مذمومیت و شومی این پدیده، بخشی از تجاربم را منتشر خواهم کرد.

در فرازی از سخنان حضرت امام خمینی(ره) در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ ایشان اعلام خطر در مورد عواقب قانون کاپیتولاسیون داشتند و من به نظرم رسید همان عبارات را عاریه بگیرم و در مورد فریادرسی مردم سیستان واگویه نمایم:

من اعلام خطر می‌کنم! ای دولت ایران، من اعلام خطر می‌کنم! ای سیاسیون ایران، من اعلام خطر می‌کنم! ای وکلای سیستان و ایران، من اعلام خطر می‌کنم! ای علمای ایران، ای مراجع اسلام، من اعلام خطر می‌کنم! ای فضلا، ای طلاب، ای مراجع، ای آقایان، ای نجف، ای قم، ای مشهد، ای تهران، ای زاهدان، من اعلام خطر می‌کنم!

به داد مردم سیستان برسید که اگر امروز با تمام توان و انگیزه ی درونی به آن نپردازید، فردا دیر است.

انتهای پیام https://www.asrehamoon.ir/vdcdxs0fkyt0zk6.2a2y.html
نام شما
آدرس ايميل شما