جانباز 35 درصد شهرستان نیمروز گفت: در عملیات خبیر بخاطر استفاده از گاز خردل تمام پوست بدنم تاول زد و بعد از چند ساعت بینایی خود را از دست دادم و تمام سیستم بدنم بخصوص سیستم تنفسی ام دچار مشکل شد.
تاریخ انتشار :سه شنبه ۸ تير ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۰۲
در همین راستا به مناسبت روز مبارزه با سلاح های شیمیایی گفتگویی با جانباز هشت سال دفاع مقدس داشتیم، ادامه مطلب را در زیر بخوانید.
احمد نواب زاده متولد 1338 از جانبازان شیمیایی هشت سال دفاع مقدس در گفتگو با خبرنیمروز اظهار داشت: در عملیات خیبر من راننده امبولانس بودم و به همراه دوستم محمدعلی عارفی از خط مقدم مجروح و شهید به عقب می بردیم که اواسط جزیره مجنون بودیم هواپیمای عراقی ها منطقه را بمباران کرد.
وی افزود: آن زمان با سلاح های شیمیایی آشنایی نداشتیم ولی متوجه شدیم این بمب ها با سایر بمب ها فرق دارد بوی عجیبی داشت که ناگهان یکی از برادران پاسدار متوجه شد و به ما اطلاع داد بمباران شیمیایی بوده به ارتفاعات بروید.
در عملیات خیبر با استفاده از گازخردل شیمیایی شدم
این جانباز تصریح کرد: در این عملیات بخاطر استفاده از گاز خردل تمام پوست بدنم تاول زد و بعد از چند ساعت بینایی خود را از دست دادم و تمام سیستم بدنم بخصوص سیستم تنفسی ام دچار مشکل شد.
نواب زاده خاطرنشان کرد: بخاطر تاثیرات زیاد این گاز من را با امبولانس به نقاهتگاه شهید تختی اهواز انتقال دادند و ما که وضعیت بدتری داشتیم با هواپیما ارتش به تهران منتقل کردند و برای ادامه درمان به بیمارستان شهید لبافی نژاد بردند و تحت درمان قرار گرفتم.
وی اظهار کرد: جانباز ۴۵ درصد بودم خوشبختانه برخی مشکلات شیمیایی من درمان شد و جانبازی من به ۳۵ درصد کاهش یافت و درحال حاضر تحت معالجه پزشک هستم.
جانباز هشت سال دفاع مقدس در پاسخ به اینکه کسی دیگر از خانواده شما هم هست که به جبهه رفته باشد اذعان داشت: بله برادرم عباس جانباز 30 درصد و برادر دیگرم جانباز ۵ درصد است.
نواب زاده با بیان اینکه قبل از حضور در جبهه کارمند مخابرات بودم و به دلیل مشکلات جسمی و عصبی پس از جانبازی نتوانستم به کارم ادامه دهم بعد از درمان های اولیه و ازدواج که حالم کمی بهتر شد که به واسطه نماینده بنیاد جانبازان در اداره برق استخدام شدم.
وی افزود: اوایل خدمت در ایرانشهر بودم پس از 2 سال خدمت به زابل منتقل شدم و در حال حاضر ساکن شهرستان نیمروز هستم.
شرمنده محبت های همسرم هستم
جانباز احمد نواب زاده خاطر نشان کرد: شیمیایی روی اعصاب و روانم هم تاثیر گذاشته است و به همین دلیل گاهی در خانه عصبانی می شوم و سر اعضای خانواده ام فریاد می زنم و بعد پشیمان می شوم و بخاطر این مشکلاتم که مجبورند تحمل کنند شرمندشان هستم وقتی حالم بد می شود یا از درد خوابم نمی برد همسرم و بچه هایم را می بینم که کنارم نشسته اند و غصه می خورند به همین دلیل از کارم شرمنده می شوم.
وی ادامه داد: من همیشه ممنون همسرم فاطمه معظمی گودرزی هستم اگر او نبود من توان ادامه زندگی را نداشتم همسرم از من حمایت کرد در حالی که من در بدترین شرایط بودم مرا دوباره به زندگی برگرداند.
در پاسخ به اینکه به عنوان یک جانباز از مسئولان چه انتظاری دارید؟ تصریح کرد: از مسولین چیزی برای خودم نمی خواهم فقط به این ملت خدمت کنند و جوانان را نسبت به آینده شان خوش بین کنند زیرا ما انقلاب کردیم تا خدمت کنیم.
رزمندگان بدون هیچ چشم داشتی به جبهه عازم شدند
وی متذکر شد: بخاطر وظیفه شرعی و دینی در جنگ شرکت کردم تا از جان، مال، ناموس و نظام اسلامی دفاع کنم و از مسئولان انتظار شخصی ندارم، وقتی جنگ شروع شد همه رزمنده ها بدونه هیچ چشم داشت مالی و حقوق وارد جنگ شدند و از کشور دفاع کردند.
جامعه ما نیاز به فرهنگ سازی در مورد نحوه برخورد با جانبازان شیمیایی دارد
در ادامه فرزند جانباز افزود: پدرم به علت مواد شیمیایی که در خون وی اثر گذاشته به سرطان خون مبتلا شده است و اکنون ۱۰سال می باشد که از این بیماری رنج می برد و شیمی درمانی می کند.
وی تصریح کرد: گاهی بیماری پدرم آنقدر شدید می شود که ممکن است یک ماه بستری شود مردم هیج استقبالی از جانبازان ندارند و فکر می کنند بخاطر پول بوده که آن ها جان خود را به خطر انداخته اند آن زمان پدرم سنی نداشته و قبل از جنگ هم در جریان انقلاب زحمت های زیادی کشیده است، آیا به خاطر پول کسی جانش را به خطر می اندازد؟ یا برای سهمیه جانبازی؟ آن زمان که این چیزها وجود نداشته است. ما حاضریم اگر امکاناتی گرفته ایم را پس بدهیم اما پدرم شبها راحت بخوابد بتواند بدون درد بخوابد این همه دارو مصرف نکند.
فرزند جانباز ادامه داد: با وجود همه مشکلات ما راضی هستیم و خیلی خوشحالیم که پدرم بخاطر این سرزمین و انقلاب به جنگ رفته و همه دارایی ها و وابستگی های دنیایی را رها کرده و به دعوت رهبرش لبیک گفته است.
وی اذعان داشت: واقعا برای ما افتخار است که پدرم و عموهایم جانبازهای جنگ تحمیلی می باشند امروزه دید مردم نسبت به جانبازان و خانواده های آن ها در استان ما خوب نیست اما در هر جای کشور بجز استان ما رفتارشان با جانبازان خیلی بهتر است و ما برخورد داشته ایم.
فرزند جانباز نواب زاده متذکر شد: جامعه ما نیاز به فرهنگ سازی در مورد نحوه برخورد با جانبازان شیمیایی دارد، باید سطح آگاهی مردم را در مورد جانبازان شیمیایی بالا برد تا درک بیشتری نسبت به این موضوع داشته باشند.
مدیران دولتی شهرستان نیمروز هیچ توجهی ندارند و رسیدگی نمی کنند و سالی یک بار آن هم روز جانباز به یاد جانبازان می افتند، جانبازان نیازمند هدیه مسئولان در روز جانباز نیستند نیازمند رسیدگی و احترام می باشند.
انتهای پیام/9031 https://www.asrehamoon.ir/vdcev78v.jh8pxi9bbj.html
asrehamoon.ir/vdcev78v.jh8pxi9bbj.html
منبع : خبرنیمروز
