حضرت‌علی(ع) مظهر جامع انسان کامل است

به گزارش پایگاه خبری عصرهامون، حجت‌الاسلام سیدجوادبهشتی در گفتگو با خبرنگار اوشیدا بیان کرد: امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابیطالب(ع) امام اول شیعیان، پسر عموی حضرت محمد(ص)، همسر حضرت زهرا(س) و پدر امام حسن و امام حسین(ع) است، آن حضرت اولین مردی است که به پیامبر اسلام ایمان آورد و همواره یار و یاور پیامبر(ص) بود.

وی افزود: امیرالمؤمنین علی علیه السلام  اولین مسلمان، اولین  مؤمن، اولین مهاجر،  اولین مجاهد، اولین نمازگزار و الگوی اهل ایمان است،  پدر امت اسلامی است و پیامبر فرمودند من و علی پدران این امت هستیم.

بهشتی تصریح کرد: عمر امیرالمومنین علی علیه‌السلام  بخشی در دوران مکه، بخشی دیگر در دوران مدینه و در مکه هم سال هایی حدود ده سال قبل از بعثت که در دامن پیامبر(ص) و در خانه پیامبر(ص) و حضرت خدیجه(س) پرورش یافته و در نهج البلاغه این‌گونه فرمودند کهمثل شتری که بچه ی خودش را حمایت می‌کندو مراقبت می‌کند، پیامبر از من مراقبت می‌کرد، من هم به رفتارهای پیامبر دقت می‌کردم، همان‌ها را تکرار می‌کردم.
 
این محقق‌ و پژوهشگر برجسته ادامه داد: حضرت‌علی علیه السلام از همان اوان زندگی در همه حال بر محور حق و حقیقت تلاش می‌کرد و در راه حق قدم بر می‌داشت و سعی در احقاق حق داشت، چنان که پیامبر(ص) در این مورد فرموده است الحق مع علی اینما مع . حق با علی علیه السلام است به هر طرفی که میل پیدا کند.

سیره حکومتی امام علی علیه السلام
 
 ‌بهشتی‌ عنوان ‌کرد: حضرت علی علیه السلام احیاگر حکومت و سیاستی بود که پیامبر بنا نهاد و اگرچه خود نیز در پیش برد حکومت نبوی نقش به سزایی داشت، اما 25 سال پس از رحلت پیامبر، زمانی که زمام حکومت را شخصاً به دست گرفت، می‌دید چهره حکومت اسلامی کاملاً دگرگون شده و از اهداف پیامبر اکرم(ص) فاصله گرفته است و برای باز گرداندن جامعه به سیره پیامبر(ص) و قرآن باید تلاشی پی‌گیر و طاقت فرسا انجام دهد.

وی خاطرنشان کرد: یکی از اموری که حضرت علی علیه السلام به آن اهتمام تمام می ورزیدند، قانون‌مدار بودن و اجرای قانون الهی به معنای واقعی کلمه بود، اگر کسی بر خلاف قانون عملی می‌کرد، بدون در نظر گرفتن موقعیت و مقام وی، حدود الهی و قانونی را بر وی اجرا می‌کرد و هیچ واسطه و شفاعتی را نمی‌پذیرفت و در این مورد دقیق عمل می‌کرد.

این کارشناس مذهبی تأکید کرد: همه کارهای حضرت از نظم و انضباط خاصی برخوردار بود، ولی این انضباط در امور حکومتی از نمود بیشتری برخوردار بود و حتی آن حضرت همیشه به فرمانداران و ماموران خویش دستور می‌فرمودند که در کارهایشان منظم باشند و برنامه دقیق داشته باشند و از بی‌برنامگی بپرهیزند.

این محقق علوم قرآنی تصریح کرد: بعضی از مردم فقط در زمان خودشان رهبرند و بعضی‌ اندکی بعد از زمان خویش نیز رهبرند و به تدریج رهبریشان رو به فراموشی می‌رود. اما حضرت علی(ع) و معدودی از انسان‌ها با خصایص بیان شده همیشه هادی و رهبرند.

 ‌بهشتی‌ عنوان ‌کرد: سراسر وجود علی (ع)، تاریخ و سیرت علی (ع)، خلق و خوی علی (ع)، رنگ و بوی علی(ع)، سخن و گفتگوی علی(ع) درس و سرمشق و تعلیم و رهبری است، همچنان که جذب‌های علی(ع) برای ما آمرزنده و درست است، دفع‌های او نیز چنین است.

وی با اشاره به سخاوت حضرت علی علیه‌السلام افزود: او بخشنده‌تر از ابرهای پرباران بهاری بود و در این میدان نیز هماوردی برای او نمی‌توان سراغ کرد که شعبی در این باره گفته است، علی (ع) بخشنده ترین مردمان بود، معاویه سرسخت ترین دشمن آن حضرت، نیز گفته بود،  اگر علی انباری پر از زر و اتاقی انباشته از کاه می‌داشت، پیش از آنکه کاه را ببخشد، زر را می‌بخشید، بیت‌المال را می‌رفت، در آن نماز می‌گزارد و می‌گفت‌ ای زرد و ای سپید (طلا و نقره) غیر از مرا بفریبید.

 ‌بهشتی ‌تصریح ‌کرد: یکی از مظاهر جامعیت و انسان کامل بودن علی(ع) این است که در مقام اثبات و عمل با فرقه‌های گوناگون و انحرافات مختلف روبرو شده و با همه مبارزه کرده است، گاهی او را در صحنه مبارزه با پول‌پرست‌ها و دنیا پرستان متجمل می‌بینیم، گاهی هم در صحنه مبارزه با سیاست پیشه‌های ده رو و صدرو، گاهی با مقدس نماهای جاهل و منحرف، لذا وجود مقدس حضرت علی(ع) در دوران خلافتش سه دسته را از خود طرد کرد و با آنان به پیکار برخاست؛ اصحاب جمل که خود آنان را ناکثین نامید و اصحاب صفین که آنها را قاسطین خواند و اصحاب نهروان یعنی خوارج که خود آنها را مارقین می‌خواند.

وی تاکید کرد: این همه رشد علمی امیر مؤمنان علی علیه السلام، این قرآن ناطق همچون قرآن صامت همچنان ناشناخته است و بشر به عمق و ژرفای آن نرسیده است و علمای عالم با همه  فضل و دانش والایشان آنچه در حجاب وجود خود و در آیینه محدود نفسانیت خویش از آن جلوه تام حق دریافت کرده اند، حضرت‌علی علیه السلام غیر از آن است، واقعاً انسان نمی‌تواند با این سرمایه علمی و معرفتی به ظاهر رشده کرده و در واقع محدود خود درباره ی شخصیت و حقیقت ناشناخته ی مولای متقیان امیر مؤمنان علیه السلام صحبت کند.

بهشتی تصریح کرد: شجاعت و ایثارگری، یکی از صفات بارز و مثال زدنی مولای متقیان علی(ع) است، شجاعتی که در جهت پیشبرد اهداف الهی و به ثمر رساندن مقاصد اسلام بود،  شجاعتی که یاد دلاوران روزگار را از دل‌های مردم برد و نام دلیرانی را که بعدها آمدند، به کلی از خاطره‌ها زدود.

تعهد به اصول اخلاقی در اوج قدرت‌

این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: تاریخ گواه بر آن است که اصولی که حضرت‌علی علیه السلام از آن پیروی می‌کرد همگی تحت پوشش ارزش‌های اخلاقی و اصول انسانی قرار داشت و بر اساس عدل و دادگری استوار بود و هر نوع دگرگونی در کشور از این اصول سرچشمه می‌گرفت و امام مکرر بر این اصول تأکید می‌کرد، زیرا ایشان به آینده نظام اسلامی فکر می‌کرد نه به بقای قدرت خویش.

وی با اشاره به اصول و سیاست‌های حضرت گفت: یکی از اصول و سیاست‌های حضرت علی علیه السلام این بود که در اوج قدرت، ارزش‌های اخلاقی را فراموش نمی‌کرد و هرچند حس انتقام‌گیری از دشمن، او را بر نادیده گرفتن این اصول وادار می‌کرد، ولی امام فردی نبود که تسلیم احساسات دور از منطق شود، ولو مالامال از خشم و غضب به دشمن باش.

بهشتی عنوان کرد:امروز جامعه‌ اسلامی ما باید همتش همان چیزی باشد که آن روز امیرالمؤمنین در صدد انجام دادن او بود و در آن فرصتی که به دست آورد برای حاکمیت، آن‌ها را انجام داد. شما نگاه کنید ببینید شاخصه‌های امیرالمؤمنین و نظامی که او درصدد تشکیل آن نظام بود، چیست. ما باید آن شاخص‌ها را در نظر بگیریم و به سمت آن‌ها حرکت بکنیم، شاخصه‌ی عدالت، شاخصه‌ی اخلاق، توحید، کار را برای خدا انجام دادن، در نگاه به آحاد جامعه، نگاه مهربان و عطوفت‌بار به همه افراد جامعه.

وی ادامه داد: بعد از شکست خوارج از سپاه امام علی علیه السلام در جنگ نهروان گروهی سه نفره از آنها تصمیم گرفتند به طور همزمان معاویه، عمرعاص و امیرالمؤمنین علی(ع) را ترور کنند تا به زعم خودشان سه عامل اختلاف و فتنه در میان مسلمانان را از بین ببرند.

بهشتی افزود: ابن ملجم مرادی مأمور کشتن امام علیه السلام شد و با همدستی وردان بن مجالد و اشعث بن قيس‏ و شبيب ابن بجره‏ که از خوارج نهروان بود تصمیمش را عملی کرد و ابن ملجم در سحرگاه چهارشنبه نوزدهم ماه مبارک‌رمضان سال چهلم هجری در محراب مسجد کوفه با شمشیر زهرآگین فرق مبارک امام را در حال نماز شکافت و  امام علی علیه السلام در شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان در اثرهمین زهر به شهادت رسید.


انتهای خبر/